-Άρθρο του Έλληνα δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη στην γερμανική εφημερίδα, που περιγράφει παραστατικά, με παράδειγμα την ζωή και τις αντιλήψεις του πατέρα του και του ίδιου του, τα προβλήματα και τις απόψεις του ελληνικού λαού.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Με άρθρο του, που φιλοξενείται στην γερμανική εφημερίδα “Die Zeit”, ο γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος, Κώστας Βαξεβάνης, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο, το πως ζει και πως αισθάνεται σήμερα ο ελληνικός λαός στην καθημαγμένη από την κρίση Ελλάδα, παρουσιάζοντας ως παράδειγμα τον πατέρα του και τον ίδιο του τον εαυτό. Το άρθρο του, μεταφρασμένο στα ελληνικά, έχει ως εξής:
“Ο πατέρας μου ζει την έννατη δεκαετία της ζωής του. Αυτό σημαίνει, πως σε ένα ιστορικό και όχι βιολογικό μέτρημα, έχει ζήσει ένα παγκόσμιο πόλεμο, έναν εμφύλιο πόλεμο στην χώρα και δύο δικτατορίες. Έζησε πάνω από έξι δεκαετίες, δουλεύοντας ως οικοδόμος σε πρωτόγονες συνθήκες, κατάφερε να σπουδάσει τρία παιδιά και πρόσφατα κόντεψε να πεθάνει, όταν κατέφυγε σε ένα δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο και έμεινε στην ουρά με εκατοντάδες συνανθρώπους του, μέχρι να τον εξετάσουν.
Έζησε όλη του την ζωή, θεωρώντας, πως έχει σημασία να πορεύεται με αξιοπρέπεια, σαν να ήταν αυτή η αξιοπρέπεια το κλειδί για έναν ειδικό παράδεισο. Καμιά φορά μου διηγείται ιστορίες από το παρελθόν, που με τρομάζουν, παρότι έχω γυρίσει όλο τον κόσμο ως πολεμικός ανταποκριτής από το 1991 μέχρι σήμερα.
“Οι αντιδημοκράτες έγιναν ξαφνικά υπερασπιστές της δυτικής Δημοκρατίας, επειδή υπήρχε η κομμουνιστική απειλή”
Πάνω από την μισή του ζωή την πέρασε, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων, κατατετρεγμένος, με την απειλή πολιτικών διώξεων και εξορίας. Η οικογένειά του πολέμησε τους Ναζί, αλλά την Ελλάδα έμελλε να την κυβερνήσουν τα επόμενα χρόνια οι συνεργάτες των Ναζί, παρότι άλλοι την απελευθέρωσαν. Η απειλή, πως μπορεί την χώρα να την καταλάβουν κάποιοι “κομμουνιστές”, δικαιολόγησε εκατοντάδες εγκλήματα. Ο πατέρας μου, όπως και οι συνομήλικοί του, τα έζησε όλα.
Οι αντιδημοκράτες έγιναν ξαφνικά υπερασπιστές της δυτικής Δημοκρατίας, επειδή υπήρχε η κομμουνιστική απειλή, κατέκλεψαν την βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ για την αναστύλωση της χώρας, δεν απαίτησαν να αποζημιωθεί η χώρα για τις πολεμικές καταστροφές, αφού για πολλές από αυτές ήταν οι ίδιοι συμμέτοχοι και αφού κυβέρνησαν επί δεκαετίες, “έφαγαν” και τις Κοινοτικές επιχορηγήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
“Αναγνωρίζω στο πρόσωπο του πατέρα μου έναν Έλληνα Ζορμπά, αλλά αυτός δεν είναι της ανεμελιάς και του γλεντιού, είναι της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου, που είναι μια λέξη, που δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες”
Απ’ ό,τι θυμάμαι, ο πατέρας μου δεν χόρεψε ποτέ συρτάκι, δεν τραγούδησε ανέμελα σε παραλίες, δεν κατανάλωσε περισσότερα, από όσα παρήγαγε, όπως του αποδίδουν τα στερεοτυπικά σχήματα, που χρησιμοποιούν ακόμη και ξένοι ηγέτες εναντίον της Ελλάδας. Αναγνωρίζω πολλές φορές στο πρόσωπό του έναν Έλληνα Ζορμπά, αλλά αυτός δεν είναι της ανεμελιάς και του γλεντιού, είναι της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου, που είναι μια λέξη, που δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες.
Δεν κράτησε ποτέ κακία στους ξένους. Ούτε στους Γερμανούς, που ισοπέδωσαν τη χώρα, ούτε στους Αμερικανούς, που επέβαλαν την κυριαρχία τους. Ούτε καν στους Τούρκους, με τους οποίους υπάρχει προαιώνια αντιπαλότητα στην Ελλάδα. Τα καλοκαίρια, αν κάποιος ξένος καθίσει δίπλα του, αισθάνεται την ανάγκη να τον κεράσει, γιατί έκανε την τιμή να επισκεφτεί την χώρα του.
“Όπως όλοι οι Έλληνες πια, εύχεται ακόμη και αυτή την καταστροφή από το συνεχές μαρτύριο, που ανακυκλώνεται στο όνομα ενός κατασκευασμένου ενοχικού”
Τα τελευταία πέντε χρόνια ο πατέρας μου, μου τηλεφωνεί σχεδόν κάθε ημέρα από την Λέσβο, όπου μένει, για να με ρωτήσει, τι θα γίνει με την χώρα. Αν θα καταρρεύσουμε, αν τα εγγόνια του θα γίνουν δούλοι, αν ζούμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν ισχύουν όσα λένε τα τηλεοπτικά κανάλια, που ανήκουν στην διεφθαρμένη ελίτ της χώρας. Ζει, όπως όλοι οι Έλληνες άλλωστε, με τον χειρότερο φόβο, που υπάρχει. Τον αόριστο φόβο, που περικλείει τα πάντα, που μπορεί να φέρει τα χειρότερα, που δεν γνωρίζεις. Περιμένει την ώρα της καταστροφής της χώρας και όπως όλοι οι Έλληνες πια,εύχεται ακόμη και αυτή την καταστροφή από το συνεχές μαρτύριο, που ανακυκλώνεται στο όνομα ενός κατασκευασμένου ενοχικού.
“Η επικείμενη καταστροφή δεν είναι τίποτα άλλο, από την απόδειξη αναποτελεσματικότητας της Ευρώπης. Δεκαετίες μετά την δημιουργία της ενιαίας Ευρώπης, το μόνο που διαχέεται στον Ευρωπαϊκό Νότο, είναι ο φόβος και η φτώχεια”
Κάπου εδώ θα τελειώσω με τον πατέρα μου και θα πάρω την σκυτάλη εγώ. Αυτή η επικείμενη καταστροφή δεν είναι τίποτα άλλο, από την απόδειξη αναποτελεσματικότητας της Ευρώπης. Δεκαετίες μετά την δημιουργία της ενιαίας Ευρώπης, το μόνο που διαχέεται στον Ευρωπαϊκό Νότο, είναι ο φόβος και η φτώχεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτυγχάνει κάθε ημέρα να επιδείξει τα μεγάλα της ιδεώδη, την αλληλεγγύη, την ενιαία αντιμετώπιση των προβλημάτων. Σαν ξεπεσμένος λογιστής κρατάει ένα τεφτέρι, στο οποίο περιγράφει τις ζωές και τις ανάγκες των ανθρώπων.
Αυτή η Ευρώπη αναπαράγει κάθε ημέρα το δομικό της, το κατασκευαστικό της λάθος. Φτιάχτηκε με μοναδικό κοινό στοιχείο το νόμισμα, που κάλυψε φτιαχτά μια σειρά από ανισότητες. Τίποτα άλλο δεν είναι κοινό. Αυτά τα λάθη κατασκευής καλύπτονται κάθε μέρα πίσω από στερεοτυπικές κατασκευές, πως η Ευρώπη δεν μπορεί να προχωρήσει γιατί φταίνε οι κακοί έλληνες, ή οι τεμπέληδες Ισπανοί, ή οι αυταρχικοί Γερμανοί.
“Η τιμωρία της Ελλάδας δεν αποκαθιστά τις οικονομικές ισορροπίες. Η χώρα είναι ισοπεδωμένη, έχει πέσει σε ύφεση από τα χρόνια λιτότητας εξαιτίας των λάθος συνταγών, που τις επέβαλαν οι Ευρωπαίοι”
Η αλήθεια είναι άλλη. Η Ευρώπη είναι σε κρίση, γιατί οι Κυβερνήσεις ανέλαβαν να κάνουν δημόσια τα χρέη των Τραπεζών. Παρότι οι νόμοι της αγοράς θα επέβαλαν να κλείσουν οι ζημιογόνες επιχειρήσεις, δηλαδή οι Τράπεζες, ένα άλλο στερεοτυπικό κατασκεύασμα, πως “οι τράπεζες δεν γίνεται να καταρρεύσουν” κρατάει την Ευρώπη σε συνεχή κρίση με το να πληρώνει τα σπασμένα της επιπολαιότητας και της κερδοσκοπίας των Τραπεζών.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει το χρέος με όποιον τρόπο και αν δημιουργήθηκε (αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα). Η τιμωρία της Ελλάδας δεν αποκαθιστά τις οικονομικές ισορροπίες. Η χώρα είναι ισοπεδωμένη, έχει πέσει σε ύφεση από τα χρόνια λιτότητας εξαιτίας των λάθος συνταγών, που τις επέβαλαν οι Ευρωπαίοι. Αντί σήμερα να αναγνωρίσουν το λάθος, επεκτείνουν την συνταγή. Ακόμη και όσοι μπορούν να επενδύσουν, δεν το κάνουν κάτω από το κλίμα ανασφάλειας, που δημιουργούν Σόϊμπλε και Ντάϊσελμπλουμ με τις συνεχείς δηλώσεις για Grexit.
“Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη θα δημιουργήσει ένα ντόμινο καταστροφής”
-“Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή προοπτική, αν αυτοδιαψευστεί η ίδια η ικανότητα της Ευρώπης να λειτουργήσει με όλες τις αξίες της και όχι μόνον με τα κεφάλαια”
Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη θα δημιουργήσει ένα ντόμινο καταστροφής. Το 2008 κατέρρευσε μια Τράπεζα στις ΗΠΑ και μαζί της κατέρρευσε η παγκόσμια οικονομία. Σκέπτεστε τι θα γίνει αν καταρρεύσει μια χώρα;
Η λύση δεν είναι η τιμωρία ή η έξοδος της Ελλάδας, που θα απειλήσει την σταθερότητα, αλλά να λυθεί το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα της Ευρώπης, που είναι ο τρόπος, που λειτουργεί ψευδοενιαία. Όπως η Γερμανία δεν είχε δίκιο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να μην έχει και τώρα. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή προοπτική, αν αυτοδιαψευστεί η ίδια η ικανότητα της Ευρώπης να λειτουργήσει με όλες τις αξίες της και όχι μόνο με τα κεφάλαια.
Δεν ξέρω, ποιά θα είναι η επόμενη μέρα, αλλά στην Ελλάδα αρχίζει να χαράζει η μέρα του ανθρώπου, που είναι σε απόγνωση. Δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει, εκτός από αυτό, που για τον πατέρα μου είναι το κλειδί του ειδικού Παραδείσου: Την αξιοπρέπεια.”
