Μιλάει ο πρώην υπηρεσιακός Υπουργός Εθνικής Άμυνας Φράγκος Φραγκούλης.
«Είναι για τον στρατό ό,τι ήταν ο Χριστόδουλος για την Εκκλησία». Αυτό εκτιμούν σε μεγάλο βαθμό για τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, ο οποίος είναι απόστρατος Έλληνας αξιωματικός του Πεζικού[1][2] του Στρατού Ξηράς, επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και πρώην υπηρεσιακός Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο ευρωπαϊκό δίκαιο και τις διεθνείς και ευρωπαϊκές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ενώ είναι και διδάκτωρ γεωπολιτικής του Ιονίου Πανεπιστημίου.
-Ποιοι είστε κ. Φραγκούλη; Γιατί πολλά έχουν γραφεί και άλλα τόσα έχουν ακουστεί;
«Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουν ειπωθεί, αναφορικά με τη πρωτοβουλία μιας χούφτας ανθρώπων να φέρουν ξανά στο προσκήνιο το θέμα της ψήφου του απόδημου Ελληνισμού. Πολλοί αναζητούν πίσω από τις γραμμές, πολιτικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις, βλέπουν σύσταση νέων κομμάτων ενώ άλλοι επιδιώκουν να δώσουν στην πρωτοβουλία αυτή έναν εθνικιστικό ή οικονομικό χαρακτήρα”.
-Ποια η δική σας άποψη για όλα αυτά; Είναι απολύτως φυσιολογική αυτή η δυσπιστία;
“Από την μια πλευρά, είναι απολύτως φυσιολογική η δυσπιστία σε μια εποχή, που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν, που το πολιτικό σκηνικό, μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μια εποχή, που τα πάντα φαίνονται αδιέξοδα και οι ελπίδες διαψεύδονται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την γέννηση τους. Από την άλλη, φαίνεται, ότι είναι η μοίρα αυτού του Έθνους να ζει διχασμένο, περιχαρακωμένο πίσω από πικρίες και στεγανά, χωρισμένο σε κόμματα, παρατάξεις, δεξιές και αριστερές ιδεολογίες, που στην πράξη πλέον δεν έχουν πλέον κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Είναι η ιστορία αυτού του Έθνους, να παλεύει πρωτίστως με τον εαυτό του, να καταπίνει τις ίδιες τις σάρκες του, παγιδευμένο στις ιδεοληψίες, που σταθερά καλλιεργήθηκαν και αναπτύχθηκαν εδώ και έναν αιώνα περίπου για να εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες αυτών, που έχουν πολλά να κερδίσουν από τον διχασμό”.
-Εκτιμάτε πως ο ελληνικός λαός βρίσκεται και κινείται εκτός αξιών, ιδανικών και αρχών;
“Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έχουμε ολοκληρωτικά ξεχάσει τις βασικές, σταθερές ιδέες, που ενώνουν όλους μας, τα αμετακίνητα ηθικά εκείνα στοιχεία, που αποτελούν την βάση του Έθνους μας: ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη. Και πάνω απ’ όλα έχουμε ξεχάσει αυτό, που στην πραγματικότητα αποτελεί την βάση της ύπαρξης της χώρας μας: Δεν είμαστε απλώς ένας λαός, είμαστε Έθνος. Ένα Έθνος σφυρηλατημένο μέσα από χρόνια μετανάστευσης, ένα Έθνος, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στα στενά όρια μιας μικρής και μαστιζόμενης πατρίδας. Ένα Έθνος, που αυτήν ειδικά την στιγμή, έχει ανάγκη από την παρουσία και την βοήθεια όλων των απανταχού Ελλήνων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δύσκολες οικονομικές και εθνικές προκλήσεις. Ένα Έθνος, που φέρει κοινές παραδόσεις, κοινή γλώσσα, κοινές αντιλήψεις, κοινή Θρησκεία και πάνω απ’ όλα κοινή συνείδηση, ότι είμαστε Έλληνες, είτε ζούμε στην Ελλάδα είτε στο Εξωτερικό. Ένα Έθνος, που καλείται να αντιμετωπίσει ένα νέο διαφορετικό κύμα μετανάστευσης, μια νέα γενιά μεταναστών, που απομακρύνονται από την Ελλάδα, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν, να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν πλέον σε μια Χώρα, που σταδιακά μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών, Ελλήνων και ξένων”.
-Γιατί επιδιώκεται τη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στις εθνικές εκλογικές διαδικασίες;
“Η απάντηση είναι απλή. Ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού Λαού, ζει και εργάζεται σταθερά στο εξωτερικό. Από αυτούς ένα μέρος μόνο είναι γραμμένο στους εκλογικούς καταλόγους και μπορεί να συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες, υπό την προϋπόθεση, ότι θα βρίσκεται στην Ελλάδα την ημέρα των εκλογών. Πράγμα, που εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι δεν μπορεί να γίνει χωρίς τεράστιο κόστος και επιβάρυνση, όταν τα τελευταία πέντε μόνο χρόνια (2010-2015) έχουν λάβει χώρα έξη εκλογικές διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά, όταν είναι σαφές εδώ και σαράντα χρόνια, ότι οι Έλληνες του Εξωτερικού, αν και τυπικά μπορούν να ψηφίσουν, πρακτικά ωστόσο, καλούνται να επιβαρυνθούν με ένα τεράστιο κόστος και επιβάρυνση, ποιο πραγματικά θα μπορούσε να είναι το κίνητρο για τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς, προκειμένου να σπεύσουν να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα και να εγγραφούν έτσι στους εκλογικούς καταλόγους; Και θα πει κανείς και εύλογα: Αφού ζουν μακριά από την Ελλάδα, ποιο το νόημα και ποια η χρησιμότητα να συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων, που δεν τους αφορούν. Και όμως, οι απόδημοι Έλληνες, κουβαλούν μαζί τους τις παραδόσεις και τις αξίες του ΕΘΝΟΥΣ μας. Αν και ζουν μακριά, διατηρούν δεσμούς με την πατρίδα τους, είτε οικονομικούς είτε καθαρά συναισθηματικούς. Οι κοινότητες των Ελλήνων του Εξωτερικού, συντηρούν αντιλήψεις και αρχές, που αποτελούν τον πυρήνα της Εθνικής μας συνείδησης, που καθορίζουν τα στοιχεία εκείνα, που μας διακρίνουν από κάθε άλλο λαό στον κόσμο. Είναι ΕΛΛΗΝΕΣ σκληρά εργαζόμενοι, πολλές φορές εξαιρετικά πετυχημένοι, που εξαιτίας της διαμονής τους στο εξωτερικό, έχουν αποκτήσει παράλληλα, παραστάσεις και αντιλήψεις, που μπορούν να βοηθήσουν την Ελληνική Κοινωνία να υπερβεί τα αδιέξοδα και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, μιας κρίσεως, που είναι πρωτίστως κρίση αρχών και αξιών και μετά οικονομική. Είναι άνθρωποι, που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα, με μεγάλη αγωνία, βλέπουν σκοτεινές εποχές, που διανύουμε και επιθυμούν και δικαιούνται να έχουν φωνή. Μια φωνή καθαρή, χωρίς συμφέροντα και χωρίς παρωπίδες, χωρίς περισπασμούς και χωρίς κομματικές προσεγγίσεις”.
-Και πως θα γίνει πράξη αυτός ο σκοπός;
“Με κάθε νόμιμο τρόπο, είναι αυτονόητα η απάντηση. Με την προσφυγή στα Εθνικά και Διεθνή Δικαστήρια, με κινητοποίηση των υγειών δυνάμεων αυτού του τόπου, με ενημέρωση και ευαισθητοποίηση επί του θέματος κάθε πολίτη ή μη, που βαθιά στην καρδιά του αισθάνεται ΕΛΛΗΝΑΣ, που αγωνιά για το μέλλον της χώρας, που αναζητά μια διέξοδο από την σκληρή πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί και διαμορφώνεται για εμάς, χωρίς εμάς.”.
