Για μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών!
– Ο εφησυχασμός και η βραδυπορεία των τραπεζών, των κυβερνώντων και των Ευρωπαίων δανειστών οδηγεί στην διαιώνιση των προβλημάτων των “κόκκινων” δανείων και στην καθυστέρηση της ανάκαμψης της οικονομίας.
-Μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, με τους νέους κανόνες, που ισχύουν για το «bail in», σημαίνει και “κούρεμα” καταθέσεων, που θα πλήξει κυρίως το Δημόσιο και το υγιές τμήμα της οικονομίας, που έχει απομείνει όρθιο!

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Σύμφωνα με έγκυρους οικονομικούς αναλυτές, ο κίνδυνος να ξανακούσουμε σε λίγο καιρό, ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν και τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, είναι αυτή την στιγμή παραπάνω από υπαρκτός!
Αν και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει αυτή την στιγμή επαρκή κεφάλαια, με 15% δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας και κεφάλαια 30 δισεκατομμύρια ευρώ, θεωρούμενο από τα πιο «θωρακισμένα» στην Ευρώπη, η ανακεφαλοποίηση μπορεί να χρειαστεί, επειδή το πρόβλημα συνεχίζει να διογκώνεται και να δημιουργεί νέες “τρύπες”, καθώς δεν προχωρά σε ενεργητική διαχείριση των “κόκκινων” δανείων και δεν ανακάμπτει η οικονομία!
Όπως εκτιμούν οι αναλυτές, ο κίνδυνος μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στην χώρα μας δεν θα φύγει ούτε στιγμή από το προσκήνιο, μέχρις ότου οι ίδιες οι τράπεζες αποφασίσουν να “σηκώσουν το χαλί και να αρχίσουν να αποκαλύπτουν τα σκουπίδια, που επί πολλά χρόνια κρύβουν επιμελώς από κάτω”.

(c)ellinikignomi
(c)ellinikignomi

Το «παράδοξο» είναι, πως, ενώ οι τράπεζες έχουν πλέον σχηματίσει ικανές προβλέψεις στους ισολογισμούς τους, που αγγίζουν τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε να είναι επαρκώς καλυμμένες για να αρχίσουν να δίνουν σταδιακά έναν ρυθμό στις πωλήσεις ή τις ρυθμίσεις προβληματικών δανείων, δεν αποφασίζουν να βάλουν ένα τέρμα σε αυτό, με αποτέλεσμα να μένουν οι εκκρεμμότητες και ο κίνδυνος της ανακεφαλαιοποίησης να διαιωνίζεται!

Οι τράπεζες έχουν επαναπαυθεί στις εκτιμήσεις της Κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας, ότι με έναν “μαγικό” τρόπο η οικονομία θα “απογειωθεί”, και συνεπώς δεν χρειάζεται αυτές να κάνουν πολλά πράγματα!

Είναι σαφές, ότι όσο ταχύτερα λύσουν το πρόβλημα αυτό, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους, αφου κάθε ημέρα, που περνά χωρίς αυτό να συμβαίνει -και ήδη πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση χωρίς ουσιαστικές πρωτοβουλίες- θα ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο αναπόφευκτο!
Οι οικονομικοί αναλυτές πιστεύουν, πως το πρόβλημα με τις ελληνικές τράπεζες είναι, ότι δεν πιέζονται από κανέναν, πλην, ίσως, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και λιγότερο του SSM, και ότι δεν έχουν ουσιαστικά κίνητρα να βάλουν βαθιά το χέρι στο πηγάδι των προβληματικών ισολογισμών τους. Τα στελέχη τους, που γνωρίζουν το θέμα, παραδέχονται, πως οι τράπεζες έχουν επαναπαυθεί στις εκτιμήσεις της Κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας, ότι με έναν “μαγικό” τρόπο η οικονομία θα “απογειωθεί”, και συνεπώς δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά πράγματα για να αντιμετωπίσουν την μεγάλη πρόκληση.
Οι τράπεζες δείχνουν να θεωρούν, πως η λύση θα έρθει αυτόματα μέσα από την ανάπτυξη και όχι από την ενεργητική διαχείριση του προβλήματός τους, που είναι πρόβλημα για όλη την οικονομία. Το ίδιο, όμως, πίστευαν και πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια, αλλά τα προβληματικά δάνεια συνέχιζαν να “φουσκώνουν” και η ανάπτυξη να μην έρχεται, μέχρι που σήμερα έχουν εκτοξευτεί στα 110 δισεκατομμύρια ευρώ!
Οι τράπεζες υποστηρίζουν, επίσης, πως αν πουλήσουν δάνεια σε funds, θα χάσουν οι ίδιες την ευκαιρία να απολαύσουν τα οφέλη από την ανάκαμψη της οικονομίας. Και έτσι προτιμούν να περιμένουν. Λένε, επίσης, πως, αν γίνουν πλειστηριασμοί, οι τιμές θα καταρρεύσουν και η ζημιά, που θα γίνει θα είναι μεγαλύτερη.

Το ΔΝΤ είναι, σήμερα, ο μόνος οργανισμός, που μιλά ανοιχτά για το ενδεχόμενο να χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στην Ελλάδα!

Οι οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν, όμως, ότι δεν μπορούν να τα βλέπουν όλα «άσπρο – μαύρο», τονίζοντας, ότι υπάρχει και η μέση οδός και δεδομένου, ότι κανείς δεν περιμένει από τις τράπεζες να ξεφορτωθούν μονομιάς όλο το στοκ των προβληματικών δανείων, πρέπει πλέον να αρχίσουν να γίνονται επιμέρους κινήσεις, ώστε να μην τεθεί εν αμφιβόλω η επίτευξη του στόχου μείωσης των προβληματικών χαρτοφυλακίων κατά 40 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2019.
Οι ίδιοι αναλυτές προτείνουν, μάλιστα, να γίνουν εν ανάγκη διορθωτικές παρεμβάσεις στα φορολογικά κίνητρα των τραπεζών, όπως, για παράδειγμα, να συνδεθεί η χρήση του αναβαλλόμενου φόρου με μετρήσιμους στόχους διαγραφής προβληματικών δανείων. Διαφορετικά, όπως σημειώνουν οι ίδιοι, το πρόβλημα σε λίγο θα είναι μη διαχειρίσιμο!
Η ίδια λογική του εφησυχασμού φαίνεται να διακατέχει σήμερα και τους δανειστές, με εξαίρεση το ΔΝΤ. Οι Ευρωπαίοι πιστωτές είναι εξίσου επαναπαυμένοι στις φιλόδοξες προβλέψεις τους, ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα λύσει το πρόβλημα και μόνον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχει την εμπειρία της διάσωσης των αμερικανικών τραπεζών, εκφράζει διαφορετική και δυσάρεστη άποψη. Το ΔΝΤ, όσο και αν είναι αντιπαθές στην πλειονότητα του ελληνικού λαού, είναι, σήμερα, ο μόνος οργανισμός, που μιλά ανοιχτά για το ενδεχόμενο να χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στην Ελλάδα!

Οι τελευταίες Κυβερνήσεις, και ειδικά αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν ένα πλήρες θεσμικό πλαίσιο, που μπορεί πλέον να προσφέρει κάθε είδους λύση, αλλά σήμερα υπάρχει σκοπιμότητα καθυστέρησης και όχι πρόθεση αντιμετώπισης του προβλήματος!

Το ΔΝΤ θεωρεί “αδύναμο κρίκο” το γεγονός, ότι σχεδόν το ήμισυ των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών αντιστοιχεί στον αναβαλλόμενο φόρο (20 δισεκατομμύρια ευρώ) και ζητά να μείνει στην «άκρη» για μελλοντική χρήση ένα ποσό τουλάχιστον 10 δισεκατομμυρίων ευρώ από τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία περίσσεψαν μετά την ανακεφαλαιοποίηση του 2015.
Όμως, υπάρχουν και άλλες αφορμές, που αιτιολογούν την βραδυπορία των τραπεζών στην διαχείριση των “κόκκινων” δανείων. Όπως λ.χ., ότι δεν είναι προστατευμένα τα στελέχη τους από τον Νόμο για να κάνουν διαγραφές και πωλήσεις προβληματικών δανείων. Ή, ότι αν οι τράπεζες προχωρήσουν σε πολύ επιθετικές κινήσεις, διαγράφοντας δάνεια, τότε είναι, που θα αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο νέας ανακεφαλαιοποίησης.
Βέβαια, όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές, σε μια οικονομία, που ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το σοβαρότερο πρόβλημα, είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα παραπάνω επιχειρήματα είναι ανεπαρκή, γιατί αποκαλύπτουν σκοπιμότητα της καθυστέρησης και όχι πρόθεση αντιμετώπισης του προβλήματος.
Σύμφωνα, πάντα, με τους αναλυτές, οι τελευταίες Κυβερνήσεις, και ειδικά αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν ένα πλήρες θεσμικό πλαίσιο, που μπορεί πλέον να προσφέρει κάθε είδους λύση. Οι πλειστηριασμοί απελευθερώθηκαν πλήρως και μπορούν να γίνονται στην εμπορική αξία, υπάρχει πλέον ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΤτΕ για το είδος των ρυθμίσεων, που μπορούν να κάνουν οι τράπεζες, ο νέος Νόμος Κατσέλη προστατεύει πολύ λιγότερους συγκριτικά με το παρελθόν, ο «εξωδικαστικός συμβιβασμός» για τις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες βρίσκεται στην τελική ευθεία, και, φυσικά, υπάρχει πλέον από πέρυσι η δυνατότητα πώλησης ενήμερων και “κόκκινων” δανείων σε εταιρείες ή της ανάθεσής τους για διαχείριση σε εξειδικευμένες πλατφόρμες.

Μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, με τους νέους κανόνες, που ισχύουν για το «bail in», σημαίνει και “κούρεμα” καταθέσεων, που θα πλήξει κυρίως το Δημόσιο και το υγιές τμήμα της οικονομίας, που έχει απομείνει όρθιο!

Από την άλλη, όμως, όταν λείπει η πολιτική βούληση, όσα εργαλεία και αν υπάρχουν, αυτά καθίστανται ανενεργά και άχρηστα! Τόσο η Κυβέρνηση και οι δανειστές, όσο και οι τράπεζες, επενδύουν στο σενάριο της ανάκαμψης για να κρατήσουν το “Κουτί της Πανδώρας” κλειστό. Έτσι, όνως, αν οι φιλόδοξες εκτιμήσεις δεν επαληθευτούν, η οικονομία και το τραπεζικό σύστημα θα έχουν υπονομεύσει τον εαυτό τους για μια ακόμη φορά.
Κατά τους οικονομικούς αναλυτές, από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για το τραπεζικό σύστημα, τους δανειστές και τους κυβερνώντες. Μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, με τους νέους κανόνες, που ισχύουν για το «bail in», σημαίνει και “κούρεμα” καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ στους λογαριασμούς.
Σήμερα, τέτοια ποσά μπορεί να βρει κανείς κυρίως στους λογαριασμούς των επιχειρήσεων (16 δισεκατομμύρια ευρώ) και του Δημοσίου (περί τα 10 δισεκατομμυρια ευρώ σε Ασφαλιστικά Ταμεία, δήμους, νοσοκομεία κλπ), αλλά πολύ λιγότερο στους λογαριασμούς των νοικοκυριών. Η πλειονότητα των καταθέσεων στους λογαριασμούς των ιδιωτών, που μετά βίας ξεπερνούν, πλέον, τα 101 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι πολύ μικρές και δεν “κουρεύονται”. Συνεπώς, όλο το βάρος σε ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο, θα πέσει πάνω στο Δημόσιο και στο υγιές τμήμα της οικονομίας, που έχει απομείνει όρθιο. Και τότε πια δεν θα μιλάμε μόνον για μια απλή ανακεφαλαιοποίηση, αλλά για μια οικονομική καταστροφή!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ