Παναγιώτης Λαφαζάνης: “Στηρίζω την Κυβέρνηση, αλλά ψήφισα “παρών”, επειδή δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων”.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Εγκρίθηκε από την ολομέλεια του ελληνικού Κοινοβουλίου με 251 ψήφους η ελληνική πρόταση προς τους δανειστές, ωστόσο υπήρξε μεγάλο ρήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία, με την Πρόεδρο της Βουλής και κορυφαίους Υπουργούς να μην δίνουν το «πράσινο φως» στο σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης, με το οποίο ζητά να προχωρήσει η διαπραγμάτευση για την σύναψη δανειακής σύμβασης με τον ESM.
Συγκεκριμένα, παρόντες στην ψηφοφορία ήταν 291 βουλευτές, από τους οποίους 251 ψήφισαν «ναι», 32 «όχι» και 8 βουλευτές δήλωσαν “παρών”.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ διαφοροποιήθηκαν 17 βουλευτές, άλλοι ψηφίζοντας «όχι», άλλοι δηλώνοντας «παρών» και άλλοι με την απουσία τους.
Αρχικά δεν περίμεναν τόσες διαφοροποιήσεις, αλλά η ομιλία και το «παρών» της κ. Κωνσταντοπούλου φαίνεται, ότι οδήγησε περισσότερους βουλευτές, που ήταν διστακτικοί, να μην υπερψηφίσουν την ελληνική πρόταση
Καθαρό «όχι» ψήφισαν η Ιωάννα Γαϊτάνη και η Ελένη Ψαρρέα, ενώ «παρών» δήλωσαν η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτρης Στρατούλης, καθώς και οι βουλευτές Κώστας Λαπαβίτσας, Στάθης Λεουτσάκος, Αγλαΐα Κυρίτση, Γιάννης Σταθάς, Θανάσης Σκούμας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αρχικά δεν περίμεναν τόσες διαφοροποιήσεις, αλλά η ομιλία και το «παρών» της κ. Κωνσταντοπούλου φαίνεται, ότι οδήγησε περισσότερους βουλευτές, που ήταν διστακτικοί, να μην υπερψηφίσουν την ελληνική πρόταση.
Από την ψηφοφορία απουσίαζαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Κοδέλας, Βασίλης Κυριακάκης, Ελένη Σωτηρίου, Βασίλης Χατζηλάμπρου και η Ραχήλ Μακρή. Απουσίαζαν, επίσης, ο Γιάννης Βαρουφάκης και η Ελένη Αυλωνίτου, που έστειλαν επιστολή, ότι, αν ήταν παρόντες, θα ψήφιζαν «ναι».
Παναγιώτης Λαφαζάνης: “Στηρίζω την Κυβέρνηση, αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων”
Τους λόγους για τους οποίους δήλωσε «παρών» εξήγησε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης με δήλωσή του. Ο κ. Λαφαζάνης αναφέρει τα εξής:
«Με το «παρών» εξέφρασα τη ριζική και κατηγορηματική μου αντίθεση σε μια «πρόταση»που κινδυνεύει να παρατείνει την κηδεμονία της πατρίδας μου.
Στηρίζω την Κυβέρνηση, αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που αν γίνει δεκτό από τους «Θεσμούς» και εφαρμοστεί στην πράξη, θα επιτείνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της φτώχειας και της δυστυχίας. Η χώρα θα έχει αύριο, αν όλοι μαζί κάνουμε παρελθόν την
ευρω-νεοαποικιοκρατία και η Ελλάδα ανεξάρτητη και κυρίαρχη, χαράξει – χωρίς νέα μέτρα λιτότητας, με ικανή ρευστότητα και βαθιά διαγραφή του χρέους- μια νέα πορεία προοδευτικής ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης, της οικονομίας και της κοινωνίας».
“Δεν πρόκειται απλά για μια εξουσιοδότηση διαπραγμάτευσης, αλλά για την δέσμευσή μας σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα βυθίσει την χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα”
Τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, (Δημήτρης Κοδέλας, Βασίλης Κυριακάκης, Ελένη Σωτηρίου, Βασίλης Χατζηλάμπρου), που απουσίαζαν από την ψηφοφορία, δήλωσαν με κοινή επιστολή τους τα εξής:
«Δεν συμμετείχαμε στην αποψινή ψηφοφορία στη Βουλή για τους παρακάτω λόγους:
Δεν πρόκειται απλά για μια εξουσιοδότηση διαπραγμάτευσης, αλλά για την δέσμευσή μας σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο συντάσσεται κατ’ απαίτηση των τροϊκανών και θα βυθίσει την χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.
Πορευτήκαμε για χρόνια στο αντιμνημονιακό κίνημα, δεσμευτήκαμε σε θέσεις και προγράμματα, που είχαν σαφή στόχο την επίλυση των προβλημάτων του λαού και την απελευθέρωση από τα ασφυκτικά νεοφιλελεύθερα προγράμματα επιτήρησης, φτωχοποίησης, εκποίησης δημόσιου πλούτου, γκρεμίσματος κατακτήσεων -και όχι το αντίθετο. Αγωνιστήκαμε για να σταματήσει η χώρα μας να είναι αποικία χρέους και προτεκτοράτο.
“Παρά την στήριξη, που είχε από τον λαό η Κυβέρνηση, στρατηγικά λάθη και αυταπάτες οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο με δύο οδυνηρές επιλογές για την χώρα: Αυτή του τρίτου μνημονίου και αυτή του Grexit”
Δεν μπορούμε λίγες ημέρες μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του λαού στο δημοψήφισμα να εγκρίνουμε ως βάση συζήτησης με τους δανειστές αυτό, που ο λαός μας κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες εκβιασμού απέρριψε. Μια συμφωνία, δηλαδή, η οποία στην κατάληξη της διαπραγμάτευσης θα είναι μάλλον ακόμα πιο επαχθής. Και, μάλιστα, με διαδικασίες fast track, που ευθέως παραπέμπουν στις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Μια Κυβέρνηση, που αναφέρεται στην Αριστερά είναι απαράδεκτο να φορτωθεί ένα τρίτο μνημόνιο, να περάσει στην πράξη πολιτικές και μέτρα, που ακόμα και οι καθαρόαιμες μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις θα δυσκολεύονταν να προωθήσουν. Έτσι ακυρώνονται εγχειρήματα και ελπίδες και γίνεται φανερό, πως δεν λαμβάνονται υπόψη τα ηχηρά «θέλω» του ελληνικού λαού.
Παρά την στήριξη, που είχε από τον λαό η Κυβέρνηση, στρατηγικά λάθη και αυταπάτες οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο με δύο οδυνηρές επιλογές για την χώρα: Αυτή του τρίτου μνημονίου και αυτή του Grexit, χωρίς να υπάρχει καμία προετοιμασία. Οι προειδοποιήσεις, που είχαν διατυπωθεί από την 20ή Φλεβάρη, δεν εισακούστηκαν.
“Εκλεχτήκαμε με ένα πρόγραμμα, έχουμε δεσμευτεί στον λαό να προωθήσουμε μια αντιμνημονιακή πολιτική, και θεωρούμε, πως η πολιτική και η ηθική πρέπει να ξανασυναντηθούν”
Ο πολίτες δεν θέλουν να ξαναδούν να τους κυβερνά το παλιό πολιτικό σύστημα. Μια τέτοια συμφωνία, όμως, δεν οδηγεί σε σταθεροποίηση της Κυβέρνησης, αλλά την φέρνει σε ευθεία αντίθεση με κοινωνικά και λαϊκά στρώματα και με κινήματα που αναπτύχθηκαν.
Στον βαθμό, που ακολουθηθεί μια τέτοια αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική –και εφόσον δεν υπάρξουν άλλες εξελίξεις- θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ότι δεν μπορούμε ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξουμε αυτή την πορεία. Εκλεχτήκαμε με ένα πρόγραμμα, έχουμε δεσμευτεί στον λαό να προωθήσουμε μια αντιμνημονιακή πολιτική, και θεωρούμε, πως η πολιτική και η ηθική πρέπει να ξανασυναντηθούν.
Η επιλογή μας, να μην συμμετέχουμε στην αποψινή ψηφοφορία, εκφράζει την αντίθεσή μας στην διαδικασία, που ακολουθήθηκε και κυρίως δηλώνει με τον πιο σαφή τρόπο την ανάγκη για μια συνολική αλλαγή πορείας.
Ο αγώνας για μια πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο συνεχίζεται, χάρη στα μεγάλα αποθέματα ψυχής και γενναιότητας του λαού μας» .
