Είναι επείγον η Ελλάδα να καθιερώσει διεθνώς το εθνόσημό της ως σήμα υψηλής ποιότητας προϊόντων, υπηρεσιών, και πολιτισμού.
Του Νίκου Καραγεωργίου, Προέδρου του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Επωνύμων Προϊόντων.
Η εντυπωσιακή άνοδος των αφίξεων τουριστών στη χώρα μας μπορεί να είναι αποτέλεσμα συγκυρίας, λόγω των δραματικών γεγονότων στην ανατολική μεσόγειο και ειδικότερα στη Μέση Ανατολή, όμως υπάρχουν όλες οι ευνοϊκές συνθήκες ώστε η εντυπωσιακή αυτή εισροή να μονιμοποιηθεί και βεβαίως να πάει υψηλότερα από τα σημερινά της επίπεδα. Δεν είναι έτσι υπεραισιόδοξο το να προβλέψουμε ότι στην προσεχή πενταετία η χώρα θα μπορεί να δέχεται περί τα 30 εκ. τουριστών, ήτοι 3 φορές τον μόνιμο πληθυσμό της. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό νούμερο, το οποίο από πολλές πλευρές προσφέρει στη χώρα τεράστιες ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης αφενός, αλλά και εδραίωσης της διεθνούς εικόνας της αφετέρου.
Για να περιοριστώ όμως στο αμιγώς επιχειρηματικό σκέλος, μπορώ να υπογραμμίσω ότι ο τουρισμός θα έχει κάθε δυνατότητα να προσφέρει στις ελληνικές επιχειρήσεις ένα πλεόνασμα τουριστικών εσόδων που μπορεί να φτάσει τα 3,5 δις ευρώ και άρα να προσφέρει λύση σε σοβαρά προβλήματα ζήτησης και ρευστότητας. Είναι συνεπώς ξεκάθαρο ότι ο πρόσθετος αυτός τζίρος θα ενισχύσει την εγχώρια παραγωγή ιδιαίτερα στο πεδίο της βιομηχανίας ειδών διατροφής που είναι σήμερα και ο σημαντικότερος μεταποιητικός κλάδος στη χώρα.
Πέρα όμως από το αμιγώς οικονομικό όφελος, η άνοδος του αριθμού των τουριστών επισκεπτών χωρίς αμφιβολία είναι ένα σημαντικό εργαλείο μάρκετινγκ σε μια εποχή όπου η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη δραματική πρόκληση ενίσχυσης της εξωστρέφειάς της.
Ενίσχυση της εξωστρέφειας, που έρχεται ως ανάγκη σε μια εποχή έντονων ανταγωνιστικών πιέσεων στις διεθνείς αγορές και ιδιαίτερα σε αυτές των αναπτυγμένων χωρών που είναι και οι κύριοι πελάτες μας.
Για να αυξήσει λοιπόν την παρουσία της στις αγορές αυτές η Ελλάδα, παρά τα προβλήματα ρευστότητας, πρέπει να επενδύσει σε άυλες αξίες και πρακτικές οι οποίες να έχουν σχέση με ενδογενή συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα είναι ο πολιτισμός. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε ότι η πολιτιστική φήμη της χώρας θα χρειαστεί να συνδεθεί με το εθνόσημό της, ώστε η Γαλανόλευκη να γίνει το σήμα κατατεθέν του Made In Greece. Υπενθυμίζω ότι αυτό ήδη συμβαίνει με πολλά προϊόντα στη γειτονική μας Ιταλία και στη Γαλλία, τα εθνόσημα των οποίων αποτελούν ήδη διεθνείς μάρκες υψηλής ποιοτικής υφής. Η Γαλανόλευκη συνεπώς, ως σήμα στα προϊόντα που παράγει η χώρα μας, μπορεί να γίνει το εργαλείο μάρκετινγκ που θα προωθεί την εξωστρέφεια μέσω των καταναλωτών επισκεπτών που θα γνωρίζουν την Ελλάδα και το περιβάλλον της, θα δοκιμάζουν τα προϊόντα της και θα μπορούν έτσι να έχουν συγκεκριμένη αντίληψη του περίφημου Made In Greece.
Περιττό να τονιστεί ότι για την ελληνική παραγωγή η ευκαιρία είναι τεράστια. Η άμεση πρόσβαση σε 25 με 30 εκ. καταναλωτές για τους ανθρώπους του μάρκετινγκ είναι δώρο ολκής. Είναι μια ευκαιρία από τις λίγες, η οποία στη σημερινή εποχή του διαδικτύου μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις. Για τις επιχειρήσεις, η γνώση των αναγκών και των επιθυμιών των πελατών τους σε άμεση επαφή με αυτούς θα τους επιτρέψει να καταγράφουν με σχετική ακρίβεια ταχέως μεταβαλλόμενες ανάγκες και να δρουν έτσι αναλόγως υιοθετώντας στρατηγικές που χτίζουν στρατηγικά πλεονεκτήματα. Βέβαια αυτό απαιτεί μια κουλτούρα αφοσιωμένη στην παροχή υψηλής αξίας προς τους πελάτες η οποία στηρίζεται στη διάγνωση του τι εκτιμά τελικά ο πελάτης και στην αποτελεσματική χρήση πόρων και ικανοτήτων της εταιρίας.
Άρα, για τις ελληνικές επιχειρήσεις προσφέρεται η δυνατότητα ενίσχυσης της ανταγωνιστικής τους ικανότητας την ίδια στιγμή όμως θα αυξάνεται και το άυλο κεφάλαιό τους που είναι η φήμη, η οντότητα και η γενική εικόνα που μια εταιρεία προβάλει στην αγορά.
Πιστεύω λοιπόν ότι είναι καιρός το Made In Greece να συνδεθεί με τα γαλανόλευκα χρώματα και να γίνει το διεθνές σήμα που θα προσφέρει ποιότητα, πολιτισμό, αισιοδοξία και έναν φωτεινό τρόπο ζωής. Και ας μην ξεχνάμε ότι στη σημερινή εποχή, όπου για αντικειμενικούς λόγους περιορίζεται η υπερκατανάλωση στις αναπτυγμένες τουλάχιστον χώρες, αναπτύσσονται οι αποκαλούμενες συναισθηματικές αγορές, χώρος στον οποίο η Ελλάδα έχει αστείρευτες δυνατότητες απόκτησης συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
