-Υποστηρίζει, ότι είναι πιο άμεση και πιο πιεστική για την αντιμετώπισή της, ακόμη και από αυτή του Ιράν.
Επικίνδυνη πόλωση επικρατεί στην ισραηλινή κοινωνία, η οποία έχει εξελιχθεί σε κορυφαία απειλή και θα μπορούσε να ξεσπάσει ακόμα και εμφύλιος, όπως σε κάθε κοινωνία, εάν αυτή ξεπεράσει ένα επίπεδο διχασμού και μίσους!
Αυτό τονίζει ο πρώην αρχηγός της διαβόητης Μυστικής Υπηρεσίας του Ισραήλ, Mossad, Ταμίρ Πάρντο. Ο Ταμίρ Πάρντο ήταν από τους χαμηλού προφίλ αρχηγούς της ισραηλινής Υπηρεσίας Ασφαλείας, έχοντας υπηρετήσει δεκαετίες στις τάξεις και διαδεχόμενος στην αρχηγία τον Μεΐρ Ντάγκαν.
Μετά την αποχώρησή του, στην πρώτη του δημόσια τοποθέτηση, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ένα θέμα που δεν έθεσαν με ιδιαίτερη έμφαση, οι προκάτοχοί του, αυτό της εσωτερικής ασφάλειας και συνοχής της ισραηλινής κοινωνίας.

Ο πρώην αρχηγός της Mossad ζήτησε την πάση θυσία διπλωματική διευθέτηση της διένεξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αφού αυτή αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση πραγματικής εξομάλυνσης με τον αραβικό περίγυρο

Χωρίς περιστροφές, ακολουθώντας τον «ανορθόδοξο» δρόμο, που ακολουθούσε και ο προκάτοχός του, ακόμα και στο ζήτημα του Ιράν, έκανε λόγο για την επικίνδυνη πόλωση, που επικρατεί στην ισραηλινή κοινωνία, υποστηρίζοντας, ότι είναι πιο άμεση και πιο πιεστική για την αντιμετώπισή της, ακόμη και από αυτή του Ιράν, υπογραμμίζοντας, ότι πρόκειται για «υπαρξιακή» (existential) απειλή.
Μιλώντας κατά την διάρκεια τελετής μνήμης για τους πεσόντες Δρούζους στρατιώτες του Ισραήλ, ο κ. Πάρντο ανέφερε, ότι η ιρανική δεν είναι ζωτική απειλή, ενώ, αντιθέτως, ο εσωτερικός διχασμός μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλια σύρραξη. Ο ίδιος προειδοποίησε, πως η χώρα του ήδη βαδίζει σε αυτό τον επικίνδυνο δρόμο και η ευθύνη αποτροπής του ενδεχομένου αυτού δεν είναι μόνον της ηγεσίας, αλλά είναι και της ίδιας της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, ζήτησε την πάση θυσία διπλωματική διευθέτηση της διένεξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αφού αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση πραγματικής εξομάλυνσης με τον αραβικό περίγυρο.

israhl

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ