Στις πολιτικές εξελίξεις του σήμερα αλλά και στην ανησυχία της για το αύριο αναφέρθηκε η πολιτευτής Αρκαδίας Εύη Τατούλη στην εκπομπή της ΕΡΤ1 “Πρωινή Ενημέρωση”.
Η κυρία Τατούλη υπογράμμισε την ανάγκη που έχει η χώρα να κυβερνηθεί. “Εκείνο το οποίο με φοβίζει ιδιαίτερα είναι ότι θα μπούμε σε ένα νέο κύκλο διαπραγμάτευσης με στόχο την απομείωση του χρέους. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό που έχει ανάγκη η χώρα να κυβερνηθεί θα μείνει πίσω θεωρώντας εσφαλμένα κάποιοι στο μυαλό τους ότι θα πατήσουν κάποιο κουμπί και η οικονομία θα πάρει πάλι μπροστά και οι επενδύσεις θα έρθουν στη χώρα χωρίς να διαθέτουμε κάποια τεχνογνωσία για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους”, είπε χαρακτηριστικά. evi
“Αυτή η συμφωνία ήταν ένας μονόδρομος έτσι όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή αυτό που έχει σημασία είναι ποιος είναι εκείνος που θα δώσει τον απαραίτητο μανδύα κυβερνητικής ικανότητας προκειμένου να πορευτεί και μετά την υπογραφή αυτού του μνημονίου. Και με την ευθύνη αρκετών ΜΜΕ ο καθένας βάζει το δικό του ερώτημα στο δημόσιο διάλογο. Αυτά δεν είναι τα επί της ουσίας διλήμματα του Έλληνα πολίτη. Υπάρχει μεγάλη μερίδα Ελλήνων συμπολιτών μας που θεωρεί ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο που είτε ευρώ είτε δραχμή είναι το ίδιο για εμάς. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Για να πεισθούν οι συμπολίτες μας οφείλουμε να καταθέσουμε μία αξιόπιστη πρόταση. Το σημαντικό σήμερα είναι το ποιος είσαι και τι λες. Αυτό είναι το σημαντικότερο διακύβευμα από εμάς ως ΝΔ και αυτό έχει να κάνει και με νέα πρόσωπα και με νέες πολιτικές. Το πρόβλημά μας είναι ποιος είναι ο σχεδιασμός για την επόμενη ημέρα που όλοι αποδεχόμαστε ότι η πραγματικότητα είναι κοινή. Το θέμα είναι ποιος μπορεί να τη διαχειριστεί”.
Η πολιτευτής Αρκαδίας υπογράμμισε ότι οι πολίτες ζητούν συγκεκριμένα μέτρα και έχουν κουραστεί από την κομματικοποίηση του κράτους. “Από καλές προσθέσεις έχουμε χορτάσει όλοι. Το ζήτημα στην πολιτική είναι το αποτέλεσμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τη λέει επίπονη διαπραγμάτευση. Η διαπραγμάτευση του εκλιπόντος υπουργού Οικονομίας δεν παρουσιαζόταν στον ίδιο τον πρωθυπουργό, όπως γινόταν. Είναι ωραία η θεωρητικολογία, όμως πρέπει να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι. Ακούω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φέρει κάτι καινούργιο γιατί οι πολίτες έχουν βαρεθεί το παλιό. Τι λευκή επιταγή δίνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ να ξαναφτιάξει ένα κομματικό κράτος; Οι πολίτες βαρέθηκαν την κομματικοποίηση του κράτους. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έρχεται το νέο να κάνει αυτό που έκανε το παλιό”.
Η κυρία Τατούλη ανέφερε ακόμη ότι η χώρα χρειάζεται βαθιά θεσμικές αλλαγές. “Οι κυβερνώντες πρέπει να δώσουν μία διάρκεια στη δημόσια διοίκηση. Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι βαθιές θεσμικές αλλλαγές. Από σήμερα όλοι πρέπει να εργαστούμε προς κάποια κατεύθυνση. Έχω κάποια ιδιαίτερη άποψη. Ο καθένας εκπορεύεται από μία τοπική κοινωνία. Εγώ ας πούμε προέρχομαι από την Αρκαδία. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για πραγματική συναίνεση, όλοι οι βουλευτές πρέπει να απευθυνθούν στην τοπική τους κοινωνία. Όταν νοσεί ο οργανισμός απευθυνόμαστε στο κύτταρο. Θα καλέσω και άμεσα όλους τους συμπατριώτςς μου που ασχολούνται με την πολιτική να δουν τις προτεραιότητες ο καθένας προκειμένου να μπορέσουμε να βρούμε μία λύση και σε επαφή με την περιφέρεια και το κράτος. Μία από τις προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης είναι η ακόμη παραπάνω αποκέντρωση”, κατέληξε η κυρία Τατούλη.

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Πελατειακό Κράτος” ή “Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου” ή Κλιεντελισμού, Μία γλωσσολογική, κοινωνιολογική και εθνολογική έρευνα
    Πελατειακό κράτος», „ Κομματική πελατειοποίηση του Δημοσίου» ή Κλιεντελισμός ;
    Εδώ πρόκειται για μία γλωσσολογική , κοινωνιολογική και εθνολογική έρευνα μίας πτυχής του βαλκανοανατολίτικου που σημαίνει υποανάπτυκτου ελληνικού κομματικού συστήματος. Είναι γενικά γνωστό, ότι ύστερα από την Αστική Επανάσταση στην Γαλλία 1789, την επικράτηση του αστικού κράτους, την ραγδαία εξέλιξη των επιστημών και την εμπέδωση νεωτεριστικών εννοιών και όρων επί τη βάση αρχαίων ελληνικών και λατινικών λέξεων, άρχισαν όλοι οι λαοί της Ευρώπης να τις χρησιμοποιούν κατ ευθείαν στην γαλλική γλώσσα ή να τις μεταφράζουν στην εκάστοτε εθνική γλώσσα. Μεταξύ άλλων έγιναν διεθνώς γνωστές πολυάριθμες εννοιες με την κατάληξη -ism (π.χ. patriotism, nationalism etc.). Εν τω μεταξύ συμβαίνει ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο κάτι το παρόμοιο με την αγγλική γλώσσα μεν, αλλά στην ουσία στηρίζονται και οι δύο γλώσσες στα αρχαία Ελληνικά και στα Λατινικά. Επομένως πρέπει να πάμε ad fontes (στις ρίζες) για να κατανοήσουμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται,γιατί υπάρχει όντως μεγάλος κίνδυνος της σύγχισης των εννοιών, όπως έχει αποδειχθεί σε πολυάριθμα σχόλια από 2012 έως σήμερα.
    Σην αρχαία ελληνική γλώσσα υπάρχει η λέξη πελάτης από το ρήμα πελάζω με την σημασία «ο πλησιάζων» (Ιδέ Langescheidts Taschenwörterbuch, Altgriechisch, Berlin et alt., 1990, S.340 ) ή ένα άτομο είναι εξαρτημένο από άλλο άτομο ( Ιδέ Benselers Griechisch-Deutsches Wörtersbuch, Leipzig, 1981, S. 613 ). Αυτή η ερμηνεία είναι οπωσδήποτε δανεισμένη από τον Πλάτωνα : «ο αντι τροφών υπηρετών και προσπελάζων , από του πέλας ήτοι εγγύς εκαλείτο ο δι ένδειαν προσιών μίσθιος δε υπηρετών « (Ιδέ Γ. Μπαμπινιώτη, Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα, 2010, σ. 1074). Το Λεξικόν της Νέας Ελληνικής Γλώσσης, Πρωίας ( Αθήναι, χωρίς έτος, δεύτερος τόμος, σ. 1893 ) ερμηνεύει την λέξη πελάτης ως εξής : «ο πλησιάζων και δη όπως ξητήση προστασίαν , προστατευόμενος, υποτακτικός».
    Και όμως έχει επικρατήσει μάλλον η λατινική γλώσσα αρχικά με την λέξη cliens ( Γεν. clientis), η οποία είναι στην περίπτωση αυτή ευρύτερη αναδεικνύοντας τις εξής ερμηνείες : προστατευόμενος, υποτακτικός, ο patronus είχε την υποχρέωση να προστατεύσει τον clientem , ενώ αυτός είχε έναντι του προστάτη υποχρεώσεις και μεταξύ τους υπήρχε μια κάποια σχέση αμοιβαιότητας (clientula), ( Ιδέ K.E. Georges, Kleines Lateinisch-Deutsches Handwörterbuch, Leipzig, 1890, S.434. Αυτό το «μικρό» Λεξικό έχει 2700 πυκνογραμμένες σελίδες !). Εχω συγκρίνει μερικά Λεξικά νεολατινικών γλωσσών (Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Πορτογαλλικά) καθώς και ένα της αγγλικής γλώσσας και διεπίστωσα, ότι μόνον ένα Λεξικό της ισπανικολατινοαμερικανικής γλώσσας αναφέρει την λέξη cliente με την σημασία του προστατευόμενου.
    Μόνον μέσω γκουγκλαρίσματος κατόρθωσα να βρω λίγα κοινωνιολογικά και εθνολογικά άρθρα περί του φαινομένου του clientelism μεν, όμως τα παραδείγματα δεν αφορούν ουδεμία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά κυρίως αφρικανικές και λατινοαμερικανικές χώρες ! Πέραν τούτου έχω διαπιστώσει, ότι πρωτίστως Αμερικανοί και Αγγλοι Κοινωνιολόγοι και Εθνολόγοι έχουν ερευνήσει από εθνολογική άποψη το ενδιαφέρον φαινόμενο του Κλιεντελισμού. Σημειώνονται και μερικές προσπάθειες ερμηνείας εκ μέρους Ισπανών, Ιταλών και Βραζιλιανών. Υπάρχει και μία μικρή ελληνική προσπάθεια , η οποία αγγίζει το ελληνικό πρόβλημα του «πελατειακού κράτους». Διαπιστώνουμε , ότι ο μη επιστημονικός αλλά μόνον πολιτικός και δημοσιογραφικός όρος του «Πελατειακού κράτους» είναι μία μετάφραση του όρου των Πολιτικών επιστημών, της Κοινωνιολογίας και της Εθνολογίας clientelism(us) στην ελληνική γλώσσα. Δηλαδή είναι μερικές φορές ωφέλιμο και σκόπιμο να μεταφράσουμε πίσω σχεδόν καθιερωμένες εκφράσεις από τα Ελληνικά στην αρχική γλώσσα. Μέσω αυτού του τρόπου είμαστε σε θέση να διεισδύσουμε στον πυρήνα ενός φαινομένου (punctum quaestionis).
    Το πρόβλημα όμως είναι πιό πολύπλοκο , γιατί σημειώνεται και το φαινόμενο της «κομματικής πελατείας» ή σωστότερα του «πελατειακού κόμματος». Ακριβώς τώρα που το γράφω αυτό θυμήθηκα, ότι η έκφραση «πελατειακό κόμμα» , χρησιμοποιείται συχνά στην Ευρώπη και αφορά δυστυχώς μόνον τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ! Αυτό σημαίνει, ότι τα κόμματα αυτά εκτός από το ΚΚΕ (δεν είμαι οπαδός του) δεν έχουν πραγματικά πολιτικά προγράμματα, ούτε σωστούς μηχανισμούς και εξαρτώνται από σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, οι οποίες επιβάλλονται και σε μερικές περιπτώσεις μεταβάλλουν το λεγόμενο κόμμα σε οικογενειακή υπόθεση ( Παπανδρέοι, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες ). Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μία στενή σχέση μεταξύ του Κλιεντελισμού και της οικογενειοκρατίας (νεποτισμός).
    Νa δούμε, τι γράφουν οι ειδικοί επιστήμονες : «Clientelism is definide as transactions between politicians and citizens where be material favors are offered in return for political support at the polls“ (L. Wantschekon, Clientelism and voting behavior Evidence from a Field Experiment in Benin , in : World Politics, 55/2003 , p.400, εφιστώ την προσοχή των συσχολιαστών επί του ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΥ παραδείγματος). Συνέχεια
    Λίαν ενδιαφέρων είναι ο ορισμός σε ένα λατινοαμερικανικό άρθρο : Clientelismo : „relaciones INTERPERSONALES en el sistema politico ha incluido con frecuencias“. Εδώ επισημαίνονται δύο πτυχές του φαινομένου : Σχέσεις μεταξύ ατόμων και επανάληψη. Το βραζιλιανό Λεξικό αναφέρει άλλες πτυχές : «sub-sistema de relacao politica- em general ligado ao coronelismo „ : Πρόκειται για ένα πολιτικό υποσύστημα , το οποίο επικρατούσε όντως τον 19οαι και εμπεριείχε υπολείμματα του φεουδαρχισμού !Ενα ιταλικό Λεξικό υπογραμμίζει εντονότατα το αμοιβαίο συμφέρον, το αμοιβαίο όφελος και την ανταλλαγή σαν χαρακτηριστικά στοιχεία του Κλιεντελισμού : «La practica del clientelismo tende a garantire il reciproco interesse o il mutuo vantaggio tra chi fornisse i benefici e chi ne ottiene il controcambio“.
    Ο ορισμός του Κλιεντελισμού σε ένα ειδικό Λεξικό στα Γερμανικά είναι πιό στρογγυλός και αναφέρει και ομάδες, δηλαδή όχι μόνον άτομα και τονίζει την άνιση ισχύ μεταξύ τους και επομένως την εξάρτηση καθώς και την βοήθεια, προϋποτιθέσθω, οτι θα υπάρξει φερεγγυότητα του αδύναμου έναντι του ισχυρού. Και εδώ επισημαίνεται η αμοιβαιότητα της δημιουργηθείσας σχέσης : »Verhältnis zwischen Gruppen oder Personen mit ungleichen Machtpositionen , wobei die eine Seite (Patron) der anderen (Klientel) Unterstützung bietet, wenn diese ihre Loyalität zusichert“ (C. Lenz und N. Ruchlak, Kleines Politisches Lexikon, München, Wien, Oldenbourg, 2001, S.111).Συμπεράσματα1.
    Η δημοσιογραφική και το πολύ πολιτική έκφραση »Πελατειακό κράτος» είναι άστοχη και επιπόλαια μετάφραση του ευρωπαϊκού καθιερωμένου όρου (terminus technicus) της Κοινωνιολογίας , των Πολιτικών Επιστημών και της Εθνολογίας Clientelism(us).
    2. Πρόκειται για σχέση μεταξύ ατόμων ή σε σπάνιες περιπτώσεις μεταξύ ενός ατόμου και μίας ομάδας.
    3. Τα άτομα είνα σχετικά με την θέση στην κοινωνία και στο κράτος άνισα ( προστάτης-προστατευόμενος).
    4. Ο πολίτης ως ανίσχυρος αναλαμβάνει συνήθως την πρωτοβουλία και αποτείνεται σε ένα πολιτικό λόγω μίας εξυπηρέτησης.
    5. Ο πολιτικός υπόσχεται να εξυπηρετήσει τον πολίτη (π.χ. διορισμός , προσέχετε, όχι στην ανύπαρκτη επιχείρηση του πολιτικού, αλλά στο ΔΗΜΟΣΙΟ. Ετσι προκύπτει για την οικογένεια του πολίτη με την τακτοποίηση του παιδιού της ένα τεράστιο όφελος, αλλά για τα ίσως καταλληλότερα «παιδιά» μία επίσης τεράστια αδικία.
    6. Ο πολίτης εκπληρώνει την υπόσχεσή του, ψηφίζοντας τον πολιτικό, ο οποίος θα γίνει βουλευτής, ίσως κάποτε και υπουργός, εν ολίγοις αυτός οικονομικά μπορεί για πολύν καιρό να τακτοποιηθεί .
    7. Η αμοιβαιότητα είναι δυνατόν να συνεχισθεί , γιατί από το ένα μέρος ο πολίτης έχει και άλλα παιδιά, ανεψιούς, γαμπρούς κλπ. που πρέπει και αυτοί να τακτοποιηθούν συνήθως εις βάρος του συνόλου. Ετσι εξαπλώνεται η αναξιοκρατία σαν καρκίνωμα σε όλην την κοινωνία. Από ο άλλο μέρος ο πολιτικός συνήθησε να ζεί σχετικά πλούσια και θέλει να συνεχισθεί αυτή η παραδεισιακή ζωή ( π.χ. κάποιος Καλογγιάννης από την Κρήτη ήταν 50 (πενήντα χρόνια) μέλος της Βουλής ).
    8. Μεταξύ του πολίτη και του πολιτικού (όχι του δημοσίου υπαλλήλου) εστιάζεται το Δημόσιο σαν κρατικό εργαλείο και σαν κυρία βάση του Κλιεντελισμού. Αντιμετωπίζουμε όχι λοιπόν το «Πελατειακό κράτος», αλλά το «Πελατειακό κόμμα» και επομένως την «Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου», την νεοελληνική εκδοχή του Κλιεντελισμού.
    9. Επικρατεί όμως όπως πολύ συχνά ένα εννοιολογικό χάος. Γι αυτό προτείνουμε εδώ να χρησιμοποιηθεί ο terminus technicus universalis Κλιεντελισμός και όχι οι εκφράσεις «Πελατειακό κράτος» ή «Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου».
    10. Ο Κλιεντελισμός είναι συνήθως ένα τριτοκοσμικό φαινόμενο , όπως και η Οικογενειοκρατία. Και όμως στην Ελλάδα διαπιστώνουμε και τα δύο υπολείμματα του Φεουδαρχισμού.
    11. Το φαινόμενο του Κλιεντελισμού είναι ένδειξη υποανάπτυκτων παραγωγικών δυνάμεων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην διατίθεται εργασία για όλους. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο που αυτό είναι ευρέως διαδεδομένο σε τριτοκοσμικές χώρες και στην Ελλάδα !
    12. Ο Κλιεντελισμός συνοδεύει την ελληνική κοινωνία σαν μίασμα απο την εμπέδωση του νεοελληνικού κράτους και ανήκει από εθνολογική άποψη στις διαχρονικές εθνικές παθογένειες σαν κάτι το αυτονόητο.
    13. Ο Κλιεντελισμός επικρατεί σε ο,τι αφορά την Ευρώπη , κυρίως στην Ελλάδα, γιατί εδώ διαπιστώνουμε ένα κρατικό μόρφωμα χωρίς την conditio sine qua non (τελείως απαραίτητητη προϋπόθεση) ενός κράτους, την ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πολιτών, την οποία δεν βρήκα έως τώρα σαν όρο σε κανένα νεοελληνικό Λεξικό. Ο μεσαίος Νεοέλληνας θεωρεί το κράτος σχεδόν εχθρό του. Το κακό έγκειται στο ό,τι δεν υφίσταται ούτε ο όρος ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πολιτών , αλλά αυτό το παράξενο «αίσθημα του Δικαίου», το οποίο μπορεί ο κάθε παμπόνηρος να ερμηνεύσει σύμφωνα με το δικό του εγωϊστικό συμφέρον. Αδιανόητα φαινόμενα στη προηγμένη Ευρώπη. Και οι δύο όροι είναι άγνωστοι στην νεοελληνική γλώσσα.
    14. Εγείρεται στα σοβαρά το βασικό ερώτημα, εάν η Πατρίδα μας ίσως να είναι ένα failed state (αποτυχημένο κράτος), όπως μερικά αφρικανικά κράτη. Τί ντροπή ιστορικών διαστάσεων ! ( Ηδη δημοσιευθέν στην Καθημερινή και στο Βήμα)Ιστότοπος : http://panosterz.de, Παναγιώτης Δ. Τερζόπουλος, Μακρύγιαλος Πιερίων, Leipzig Deutschland

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ