Συνέντευξη με τον Christophe Le Rigoleur, Γενικό Πρόξενο της Γαλλίας, Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.

vas_nikpap@yahoo.gr

Μια συνέντευξη εκ βαθέων με τον πρόξενο της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη ήταν για μένα πρόκληση από την πρώτη μέρα της γνωριμίας μας. Από την πρώτη στιγμή αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σ’ εκείνον ήταν η απλότητά του σε συνδυασμό με έναν δυναμισμό που εκπέμπει η προσωπικότητά του. Εξάλλου όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί, ένα από τα χαρακτηριστικά που εκτιμά στους ανθρώπους είναι η ταπεινότητα.Christophe_Le_Rigoleur

Μπορεί οι ρίζες του κυρίου Rigoleur να βρίσκονται σε ένα χωριό μερικών εκατοντάδων κατοίκων της Βουργουνδίας όπως μας εξομολογείται, η καριέρα του διπλωμάτη όμως του δίνει τη δυνατότητα μιας ζωής συνεχώς μεταβαλλόμενης και πλανόδιας. Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες μαζί του καθώς έχει μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες και βιώματα, με μεγάλο ενδιαφέρον για τις τέχνες, με ιδιαίτερη προτίμηση τόσο στη γλυπτική όσο και στη λογοτεχνία της Ευρώπης. Αλλά ας ταξιδέψουμε μαζί του, μέσα τις προσωπικές του μνήμες και ας τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από την συνέντευξη που ακολουθεί…

Εκ βαθέων λοιπόν κύριε LeRigoleur, πού μεγαλώσατε; Όσον αφορά το παρελθόν, τι νοσταλγείτε από την πόλη των παιδικών σας χρόνων; Μια γλυκιά παιδική ανάμνηση;

Γεννήθηκα στην πόλη Ντιζόν, της Βουργουνδίας και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σε ένα χωριό μερικών εκατοντάδων κατοίκων. Νιώθω νοσταλγία για τις ώρες που περιπλανιόμουν ως παιδί στην ύπαιθρο καθώς και τις στιγμές που περπατούσα στο δάσος παρατηρώντας τα ζώα. Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, το πέταμα των νυχτερίδων το σούρουπο και τα πράσινα λιβάδια της άνοιξης τροφοδοτούν ακόμη αυτή την νοσταλγία.

Γιατί ακολουθήσατε την καριέρα του διπλωμάτη και όχι κάτι άλλο; Μήπως σάς επηρέασαν κάποιοι άνθρωποι του οικογενειακού ή του ευρύτερου περιβάλλοντος σ’ αυτή την επιλογή;

Η ζωή καθορίζεται συχνά από τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται. Ή τις αρπάζεις ή όχι. Για μένα, η επιθυμία να ενταχθώ στο διπλωματικό σώμα εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας στην Πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα. Έπειτα, απέκτησα όλα τα απαραίτητα εφόδια για να εκπληρώσωτις φιλοδοξίες μου.

Κατά τη γνώμη σας μεγάλο ρόλο στη ζωή παίζουν οι επιρροές που δεχόμαστε ή οι επιλογές που κάνουμε εμείς; Και εν τέλει πως μπορεί να βρει κάποιος το δρόμο του στη ζωή και να οδηγηθεί στην αυτοπραγμάτωση;

Η ζωή είναι αποτέλεσμα λεπτής ισορροπίας αυτών των δύο. Επιβάλλεται να είναι κανείς ανοιχτός στις επιρροές και να αντλεί το καλύτερο από αυτές. Θα πρέπει όμως να είναι αρκετά δυνατός για να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει. Τέλος, καλό είναι να είναι σεμνός και να καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχο του.

Ποια εφόδια, ποιες ειδικές ικανότητες και προϋποθέσεις θεωρούνται απαραίτητες ώστε να ακολουθήσει κανείς μια καριέρα στο χώρο της διπλωματίας;

Το πιο σημαντικό, νομίζω, είναι να είσαι μετριόφρων. Οφείλουμε να δεχόμαστε ότι δεν είμαστε γνώστες των πάντων και συνεχώς να είμαστε ανοιχτοί στη μάθηση. Οι βεβαιότητες είναι οι χειρότεροι εχθροί του διπλωμάτη. Επίσης, καλό είναι να είμαστε ανοιχτοί, να παρατηρούμε και να ακούμε. Πρέπει λοιπόν, να είμαστε περίεργοι και πρόθυμοι να μαθαίνουμε τα πάντα.

Σε μια συνέντευξη του ΜάικΤάισον που είχα διαβάσει πριν από χρόνια, είχε πει ότι “για να γίνεις νικητής πρέπει να έχεις υπάρξει ηττημένος”. Ποια η δική σας άποψη;

Δεν πρέπει να πιστεύεις ότι μπορεί να είσαι πάντα κερδισμένος στη ζωή. Η αποτυχία είναι μέρος αυτής. Η αποτυχία δεν είναι κάτι σοβαρό από μόνη της. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μην μαθαίνεις από τις αποτυχίες σου.

Όλοι ισχυρίζονται ότι διανύουμε μια εμπόλεμη οικονομική αλλά κυρίως ψυχολογική περίοδο. Τι κανόνες έχει αυτός ο πόλεμος;

Το πρόβλημα ακριβώς είναι να βρεθούν οι κανόνες. Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα ισχυρό φαινόμενο και πιθανώς μη αναστρέψιμο. Από μόνη της δεν είναι αρνητική, με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζονται οι κανόνες σε όλους. Σε αντίθεση με ορισμένα ρεύματα σκέψης που είναι στη μόδα, πιστεύω βαθιά στο ρυθμιστικό ρόλο του κράτους. Αρκεί βεβαίως να σταματήσει η συνεχής αποδυνάμωσή του.

Δίνετε την εντύπωση ενός γεμάτου ανθρώπου. Τι κάνετε όμως για να ξεκουράζεστε; Πού μπορεί να σας συναντήσει κανείς στον ελεύθερο χρόνο σας;

Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι αφιερωμένος κυρίως στην οικογένειά μου. Στη συνεχώς μεταβαλλόμενη και πλανόδια ζωή ενός διπλωμάτη, η οικογένεια είναι απαραίτητο ορόσημο, σημείο αναφοράς και πηγή ενέργειας.

Ποια η σχέση σας με τη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τις καλές τέχνες;

Προσωπικά, έχω πάθος με τη γαλλική και την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του 19ου και 20ού αιώνα. Ιδιαίτερα μου αρέσει η ρωσική η βαλκανική καθώς και η λογοτεχνία της Ανατολικής Ευρώπης. Μου αρέσει η λογοτεχνία που είναι βαθιά ριζωμένη στην εποχή της, η λογοτεχνία που μας βοηθά να κατανοήσουμε το ποιόν μας και την εξέλιξή μας. Όσον αφορά τις καλές τέχνες, είναι αλήθεια ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στη γλυπτική, η οποία με συγκινεί περισσότερο από τη ζωγραφική.

Φέτος κλείνετε τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη ως Γενικός Πρόξενος και Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πόλη και την επαφή σας από τους ανθρώπους της, πώς κρίνετε τη σύγχρονη πνευματική ζωή. Σε ποιο σημείο θα επιλέγατε να φωτογραφηθείτε και γιατί;

Αγαπώ αυτή την πόλη, επειδή παρουσιάζει χίλια πρόσωπα που συνεχώς αναμιγνύονται. Από μόνη της η πόλη αποτελεί μια σύνθεση της ιστορίας των Βαλκανίων, κάτι που ενισχύει τόσο τον πλούτο όσο και τη ζωτικότητά της. Ως σημείο φωτογράφισης θα επέλεγα τις υπέροχες οικίες της Βασιλίσσης Όλγας που δυστυχώς καταρρέουν, σαν μια αλληγορία μιας επείγουσας ανάγκης για διατήρηση της κληρονομιάς μας και για γνώση της ιστορίας μας.

Ο Γαλλοελβετός φιλόσοφος Rousseau έχει πει ότι ο άντρας αγαπάει λίγο και συχνά και η γυναίκα πολύ και σπάνια. Ποια η δική σας γνώμη; Πιστεύετε ότι ο έρωτας διαρκεί;

Πώς θα μπορούσα να αμφισβητήσω τα λόγια του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ! Υποθέτω λοιπόν ότι είναι αλήθεια. Η αγάπη διαρκεί όταν τη συντηρούμε. Το ίδιο ισχύει και για τη φιλία.

Ποια αρχή είναι απαραβίαστη στη ζωή σας; Ποια ιδιότητα θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;

 Πρέπει πάντα να ενεργούμε σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και με σεβασμό προς τους άλλους. Δίνω μεγάλη σημασία στα ακόλουθα χαρακτηριστικά: στην ταπεινότητα, στο σεβασμό προς όλους και στην πνευματική αυστηρότητα. Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο σ΄έναν άνθρωπο θα έλεγα ότι είναι η κακοπιστία και η πνευματική του ανεντιμότητα.

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Μια πολύ ευχάριστη συνέντευξη! Συγχαρητήρια και στους δύο!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ