Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου. Την στιγμή που η χώρα οδεύει προς τον οικονομικό αφανισμό, η πρόεδρος της Βουλής θέλει να προσφέρει μίσος και θέαμα στους ιθαγενείς.
Λέγεται ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος –όμως, όταν το φαινόμενο αυτό αφορά την πορεία και την τύχη μιας χώρας, τότε τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Κινδυνεύει δε η τροπή αυτή να καταλήξει σε γεγονότα που μπορεί να ξεκίνησαν ως κωμωδία, αλλά καταλήγουν σε τραγωδία. Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβεί με την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος που συνέστησε η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, αυτοδιοριζόμενη και ως πρόεδρός της. Ερήμην, βεβαίως, οιουδήποτε κοινοβουλευτικού διαλόγου.
Κατά τα λοιπά, το κύριο ερώτημα που μπορεί να θέσει οποιοσδήποτε ασχολείται με την οικονομία της χώρας είναι αυτό της σκοπιμότητας μιας τέτοιας εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, με μέλη της άσχετους και με επικεφαλής της έναν αποτυχημένο σε όλα Βέλγο παλαιό τροτσκιστή.
Δηλαδή, οι 65 εκθέσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ) από το 1980 και μετά, οι 33 εκθέσεις των διοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος, οι 32 εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι 30 αναλύσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι 186 μελέτες των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών και οι 17 ειδικές εκδόσεις της Ενώσεως Ελληνικών Τραπεζών δεν είναι επαρκής τεκμηρίωση για να καταλάβουμε και να διαπιστώσουμε πώς προέκυψε το ελληνικό χρέος. Θα μάς διαφωτίσει περισσότερο ο κ. Ερίκ Τουσέν, μαθητής του διάσημου Βέλγου τροτσκιστή Ερνέστου Μαντέλ… Και τί παραπάνω θα μάς πει και θα μάς μάθει ο κ. Τουσέν από τις αναλύσεις, τα γραφήματα και τις επισημάνσεις που περιέχονται στις 76.800 σελίδες των παραπάνω εκθέσεων, αναλύσεων και μελετών; Εξάλλου, μήπως θα καθίσει να τις διαβάσει και να τις αναλύσει όλες αυτές τις σελίδες; Πολύ φοβούμεθα πως όχι.
Είναι όμως χρήσιμο για τους αναγνώστες μας να πληροφορηθούν ποιος είναι αυτός ο κύριος, που φέρει τον τίτλο του καθηγητού πολιτικής (και όχι οικονομικής) επιστήμης.
Επαγγελματίας ακτιβιστής, πρόεδρος της επιτροπής για την διαγραφή του χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM) και γραμματέας της Τετάρτης Διεθνούς, ο κ. Ερίκ Τουσέν στην Ελλάδα έγινε γνωστός στους κύκλους των Εξαρχείων από το βιβλίο του «Νεοφιλελευθερισμός, από τις απαρχές έως τις μέρες μας» (εκδ. Τόπος). Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται και το πολύ υψηλό επιστημονικό κύρος του συγγραφέα, ο οποίος, ως φαίνεται, διαθέτει θεϊκές ικανότητες. Καταφέρνει έτσι, μέσα σε 78 σελίδες, να απορρίψει τρεις αιώνες φιλοσοφικής και οικονομικής αναζητήσεως και να προχωρήσει σε τελεσίδικες καταδικαστικές αποφάσεις.
Αυτή, βεβαίως, είναι η φαιδρή πλευρά του θέματος.
Στην πραγματικότητα, ο Βέλγος ακτιβιστής, μέσα από ένα παραλήρημα λαϊκισμού, ψευδολογίας και ασυναρτησίας, προτείνει μία συνωμοσιολογική ανάγνωση της νεότερης οικονομικής ιστορίας, όπου κάποια –περισσότερο και λιγότερο– σκοτεινά κέντρα (παρα)εξουσίας καθορίζουν τις οικονομικές τύχες δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Για τον συγγραφέα, οι νεοφιλελεύθερες μηχανορραφίες ενσαρκώνονται στο πρόσωπο του Άλαν Γκρίνσπαν, για τον οποίο δεν φείδεται ειρωνικών χαρακτηρισμών («τί περιμένει η Τράπεζα της Σουηδίας για να τού απονείμει το Νόμπελ Οικονομίας;», «Τί ηλίθιος αυτός ο Γκρίνσπαν! Καημένε Άνταμ Σμιθ!» –σελ. 75 και 29 αντίστοιχα).
Επίσης, χρησιμοποιώντας τα γνωστά από την ξύλινη γλώσσα μέσα εντυπωσιασμού, ο συγγραφέας στοχεύει να δημιουργήσει εντυπώσεις αφήνοντας στην άκρη τα επιχειρήματα. Στο πλαίσιο αυτής της γνωστής και δοκιμασμένης τακτικής των ανθρώπων του ολοκληρωτισμού, ο μεγάλος φιλελεύθερος στοχαστής Φρήντριχ φον Χάγιεκ εμφανίζεται ως υποστηρικτής της δικτατορίας του Πινοσέτ στην Χιλή, ενώ η διεθνής Λέσχη Mont Pelerin που ίδρυσε παρουσιάζεται ως ένα είδος «νεοφιλελεύθερης μασονίας».
Πάνω, λοιπόν, σε αυτές τις «επιστημονικές» και ιδεολογικές βάσεις, ο κ. Τουσέν θα αναλάβει, όπως ανεπιτυχώς έκανε στον Ισημερινό, να μάς παρουσιάσει τα δεδομένα του ελληνικού δημοσίου χρέους –που είναι πλέον, ακόμα και σήμερα, το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο. Όλα αυτά διαδραματίζονται δε την ώρα που η Ελλάδα κυριολεκτικώς καίγεται και αγωνιά για την εκταμίευση κάποιων εκατομμυρίων ευρώ από τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αξιοπερίεργο όμως είναι και το γεγονός ότι η Επιτροπή για την Δημιουργία και την Διόγκωση του Δημοσίου Χρέους συγκροτήθηκε, όπως είπε και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά παράβαση των κοινοβουλευτικών παραδόσεων και πρακτικών, γεγονός που λέει πολλά για το επίπεδο του κοινοβουλευτισμού στην χώρα μας.
Τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται σε μία περίοδο όπου, μετά από ένα τρίμηνο βαθύτατης αβεβαιότητος, η ελληνική οικονομία βυθίζεται, η ανεργία ανεβαίνει, οι τράπεζες δεν γνωρίζουν πώς θα ξημερώσει η άλλη μέρα και το Δημόσιο έχει πλέον άδεια ταμεία.
Ακόμα χειρότερα, στο επίπεδο των ιδιωτικών επιχειρήσεων, η κατάσταση γίνεται απελπιστική. Πολλές επιχειρήσεις αδυνατούν να πραγματοποιήσουν εισαγωγές γιατί οι προμηθευτές τους ζητούν να προπληρωθούν. Σε εισαγωγές που ήδη έγιναν, οι πωλητές ζητούν να πληρωθούν τα τιμολόγια προ της 24ης Απριλίου –ημέρα κρίσεως για την ελληνική οικονομία. Παράλληλα, Έλληνες εξαγωγείς πρέπει να δίνουν εγγυήσεις ότι θα μπορούν να συνεχίσουν να εξάγουν συγκεκριμένα προϊόντα, διαφορετικά οι παραγγελίες ακυρώνονται.
Σε γερμανικό εστιατόριο όπου πήγαν να δειπνήσουν συνάδελφοι οι οποίοι κάλυπταν τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, τούς ζητήθηκε να αποδείξουν ότι μπορούν να πληρώσουν αυτά που είχαν παραγγείλει όταν ο σερβιτόρος τους άκουσε να μιλούν ελληνικά. Το ίδιο συνέβη με γνωστό μας ζευγάρι σε ταξί στην Μπρατισλάβα, πρωτεύουσα της Σλοβακίας. Με άλλα λόγια, η φήμη της χώρας καταρρέει και αυτή. Μεσοπρόθεσμα δε το κόστος αυτής της καταρρεύσεως θα είναι οδυνηρό.
Όλα αυτά, όμως, δεν δείχνουν να απασχολούν την κυβέρνηση. Ενδιαφέρεται περισσότερο για την κατάσταση της υγείας του κ. Ξηρού και για τις ντετεκτιβικές ικανότητες του κ. Ερίκ Τουσέν. Όλα τα έχει η Μαριορή, ο φερετζές τής λείπει…
