Συνέντευξη (5η) του Καθηγητή Καρδιοχειρουργικής Αυξέντιου Καλαγκού στη Ράνια Γάτου, Ποιήτρια, Δοκιμιογράφο & Ερευνήτρια, Εικαστικό
Ο Καθηγητής Δρ. Αυξέντιος Καλαγκός
Καρδιοχειρουργός | Καθηγητής Παιδιατρικής Καρδιαγγειακής Χειρουργικής, μιλάει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ
Αυξέντιος Καλαγκός
Καρδιοχειρουργός | Καθηγητής Παιδιατρικής Καρδιαγγειακής Χειρουργικής
Η χειρουργική είναι η στιγμή όπου η καρδιά του επιστήμονα συναντά την ψυχή του ανθρώπου, δημιουργώντας μια πράξη που αγγίζει το αιώνιο: την προσφορά της ζωής. Σε έναν κόσμο που συχνά ταλαντεύεται ανάμεσα στη λογική της επιστήμης και τη ζεστασιά της ανθρωπιάς, το έργο του Καθηγητή Καρδιοχειρουργικής Αυξέντιου Καλαγκού αποτελεί φωτεινό παράδειγμα της αληθινής συνύπαρξης αυτών των δύο στοιχείων. Ο Καθηγητής, με απαράμιλλη αφοσίωση και ταπεινότητα, ενσαρκώνει μια μοναδική αποστολή: να γεφυρώσει την τεχνολογία με την πνευματικότητα, θεραπεύοντας όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή. Κάθε αποκατεστημένη καρδιά από τα χέρια του δεν είναι απλώς μια νίκη της ιατρικής αλλά μια αναγέννηση της πίστης στη δύναμη της αγάπης. Ο ίδιος μετατρέπει την επιστήμη σε πράξη ανθρωπιάς και τον πόνο σε σιωπηλή προσευχή, εμπνέοντας μια νέα θεώρηση για τη σχέση ανάμεσα στη ζωή και την ευθραυστότητά της. Η αφοσίωση του Καθηγητή στον άνθρωπο ξεπερνά τα στενά όρια της ιατρικής. Είναι η οικουμενική ματιά του που μας καλεί να αναλογιστούμε: πώς μπορεί η θεραπεία της καρδιάς να γίνει επίσης θεραπεία της ψυχής; Πώς συνδέεται η επιστήμη με την εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου; Στα ερωτήματα αυτά, η ζωή και το έργο του Καθηγητή Αυξέντιου Καλαγκού δίνουν απαντήσεις που ακουμπούν την αιωνιότητα. Dans chaque battement de cœur que vous sauvez, résonne l’écho d’une humanité réconciliée avec elle-même, une mélodie divine où science et amour se rencontrent pour écrire l’éternité. Σε κάθε καρδιακό παλμό που σώζετε, αντηχεί ο απόηχος μιας ανθρωπότητας συμφιλιωμένης με τον εαυτό της, μια θεϊκή μελωδία όπου η επιστήμη και η αγάπη συναντιούνται για να γράψουν την αιωνιότητα.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
1.Κύριε Καθηγητά, κάθε συζήτηση μαζί σας είναι σαν μια πόρτα που ανοίγει προς έναν κόσμο σοφίας και βαθιάς εν-συναίσθησης. Με αυτή τη σκέψη, θα ήθελα να σας ρωτήσω: Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη σύγχρονη ιατρική πρακτική, και πώς μπορούμε να τη γεφυρώσουμε με την ανθρωπιστική προσέγγιση της φροντίδας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η μεγαλύτερη πρόκληση στη σύγχρονη ιατρική πρακτική είναι η διατήρηση της ισορροπίας ανάμεσα στις ταχέως εξελισσόμενες τεχνολογικές καινοτομίες και την ουσία της ανθρωπιστικής φροντίδας. Η ιατρική σήμερα διαθέτει εργαλεία και δυνατότητες που κάποτε ανήκαν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, όσο πιο εξελιγμένα γίνονται τα μέσα μας, τόσο πιο σημαντικό είναι να μην απομακρυνθούμε από τον πυρήνα της αποστολής μας: να βλέπουμε τον άνθρωπο πίσω από την ασθένεια. Για να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα, απαιτείται μια διττή προσέγγιση. Από τη μία, η εκπαίδευση πρέπει να εστιάζει στη διάπλαση επαγγελματιών με υψηλή τεχνογνωσία. Από την άλλη, οφείλουμε να καλλιεργούμε την εν-συναίσθηση και την ευαισθησία μέσα από την ενσωμάτωση ανθρωπιστικών αξιών στην ιατρική εκπαίδευση. Η φροντίδα δεν είναι απλώς πράξη – είναι διάλογος. Δεν είναι μόνο η εφαρμογή γνώσης, αλλά και η κατανόηση της μοναδικότητας του κάθε ασθενούς. Η τεχνολογία είναι ισχυρό εργαλείο, όμως η αληθινή θεραπεία προκύπτει από τη συνάντηση δύο ανθρώπινων ψυχών: του γιατρού που αφιερώνει το χρόνο και τη σκέψη του στον ασθενή του και του ασθενούς που νιώθει ότι ακούγεται, γίνεται κατανοητός και είναι ασφαλής. Επομένως, η λύση βρίσκεται στην επανεφεύρεση της σχέσης μας με τον άνθρωπο, κάνοντας την επιστήμη και την εν-συναίσθηση αχώριστους συμμάχους στη μάχη για την υγεία και τη ζωή. Θυμάμαι έναν ασθενή μου, έναν νέο άνθρωπο που είχε χάσει την ελπίδα λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του. Μετά από μια δύσκολη επέμβαση, που στηρίχθηκε στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να καθίσω δίπλα του, να τον κοιτάξω στα μάτια και να του πω: «Είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις, και είμαι εδώ για να σε στηρίξω». Αυτός ο απλός διάλογος ήταν η αρχή της ανάρρωσής του. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πως, πέρα από κάθε ιατρικό εργαλείο, η αληθινή θεραπεία ξεκινά από την ανθρώπινη επαφή. Η τεχνολογία, με την αλματώδη πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, των ρομποτικών συστημάτων και των ψηφιακών εφαρμογών, μας προσφέρει πρωτόγνωρες δυνατότητες διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης. Ωστόσο, η αξιοποίησή της αποκτά αληθινή αξία όταν παραμένει συνδεδεμένη με τον ανθρωπιστικό μας πυρήνα, προσφέροντας φροντίδα που δεν είναι μόνο αποτελεσματική αλλά και βαθιά ανθρώπινη.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
2.Συχνά μιλάμε για την επιστήμη ως κάτι αμιγώς λογικό. Ποιος είναι ο ρόλος της εν-συναίσθησης στη λήψη δύσκολων αποφάσεων, ειδικά στη χειρουργική πρακτική;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΚΑΛΑΓΚΟΥ Η επιστήμη, πράγματι, στηρίζεται στη λογική, στη μελέτη και στην ακρίβεια. Όμως, όταν πρόκειται για τη χειρουργική πρακτική –και ιδιαίτερα για τη λήψη δύσκολων αποφάσεων– η εν-συναίσθηση δεν είναι απλώς ένας συμπληρωματικός παράγοντας. Είναι ένας βασικός άξονας που καθοδηγεί την ηθική και την ανθρωπιστική διάσταση της ιατρικής. Η χειρουργική δεν είναι μόνο η εφαρμογή τεχνικής γνώσης· είναι μια συνάντηση δύο κόσμων: του ασθενούς, που έρχεται με φόβο, ευαλωτότητα και ελπίδα, και του γιατρού, που καλείται να αναλάβει την ευθύνη ζωής και υγείας. Στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ειδικά σε οριακές καταστάσεις, η εν-συναίσθηση λειτουργεί ως γέφυρα που ενώνει τη γνώση με την ανθρωπιά. Ο χειρουργός οφείλει να ακούσει τη φωνή του ασθενούς, να κατανοήσει τις ανάγκες του, αλλά και τις ανησυχίες της οικογένειάς του. Αυτή η κατανόηση γίνεται οδηγός για αποφάσεις που δεν είναι μόνο επιστημονικά σωστές, αλλά και βαθιά ανθρώπινες. Η εν-συναίσθηση προσφέρει την απαραίτητη ηθική καθαρότητα στις στιγμές που η επιστήμη από μόνη της δεν αρκεί. Μπορεί η ανάλυση δεδομένων και η αξιολόγηση κινδύνων να καθορίζουν την ορθή πορεία θεραπείας, αλλά η εν-συναίσθηση είναι εκείνη που επιτρέπει στον χειρουργό να δει τον ασθενή ως πρόσωπο, όχι ως στατιστική. Η εν-συναίσθηση είναι αυτή που προσδίδει στο χειρουργείο χαρακτήρα ιερουργίας και όχι απλής τεχνικής διαδικασίας.Ο ρόλος της εν-συναίσθησης στη χειρουργική είναι διττός: Πρώτον, προστατεύει τον γιατρό από την αποστασιοποίηση, μια κατάσταση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ψυχρότητα και απώλεια της ανθρωπιάς. Δεύτερον, επιτρέπει τη διαμόρφωση μιας σχέσης εμπιστοσύνης και ασφάλειας με τον ασθενή. Αυτή η σχέση δεν είναι απλώς επιθυμητή· είναι θεραπευτική από μόνη της. Ένας ασθενής που αισθάνεται ότι ακούγεται και γίνεται κατανοητός, ανταποκρίνεται καλύτερα στη θεραπεία και αντλεί δύναμη για να αντιμετωπίσει τη δοκιμασία.Επομένως, η εν-συναίσθηση δεν αναιρεί τη λογική· την εμπλουτίζει και την εξευγενίζει. Μας επιτρέπει να θυμόμαστε ότι η ιατρική δεν είναι μόνο επιστήμη, αλλά και τέχνη, μια τέχνη που υπηρετεί τη ζωή με αρετή, συνέπεια και βαθύ σεβασμό στον άνθρωπο.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
3.Κύριε Καθηγητά, Η καρδιά, πέρα από ένα ζωτικό όργανο, είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο ζωής και συναισθήματος. Πώς βλέπετε αυτή τη διπλή της φύση να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς αντιμετωπίζουν την υγεία τους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η καρδιά είναι αναμφισβήτητα ένα θαύμα της φύσης, ένα όργανο που, μέσω της αδιάκοπης λειτουργίας του, εξασφαλίζει τη ζωή. Παράλληλα, στην ανθρώπινη συνείδηση, αποτελεί το κατεξοχήν σύμβολο της αγάπης, του πάθους και της ευαισθησίας. Αυτή η διττή της φύση –ως φυσιολογικό όργανο και ως μεταφορικό σύμβολο– συν-διαμορφώνει την αντίληψη που έχουν οι ασθενείς για την υγεία τους και τον τρόπο που βιώνουν τις ασθένειες της καρδιάς. Οι ασθενείς, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα καρδιάς, συχνά δεν βιώνουν απλώς την αγωνία της σωματικής υγείας. Η καρδιά τους, ως πυρήνας της συναισθηματικής τους ταυτότητας, γίνεται το επίκεντρο μιας εσωτερικής κρίσης: μια υπενθύμιση της θνητότητας, αλλά και της ανάγκης για βαθύτερη σύνδεση με τους γύρω τους και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Η καρδιακή υγεία για πολλούς μεταφράζεται σε μια υπαρξιακή ερώτηση: ‘Ζω με τρόπο που τιμά την καρδιά μου;’Ως γιατροί, καλούμαστε να τιμήσουμε και τις δύο αυτές διαστάσεις. Δεν θεραπεύουμε μόνο μια αντλία αίματος· θεραπεύουμε ένα όργανο που οι ασθενείς συνδέουν με την ταυτότητα και την ψυχή τους. Αυτό απαιτεί από εμάς να συνδυάσουμε τη χειρουργική ακρίβεια με την εν-συναίσθηση. Να δώσουμε έμφαση όχι μόνο στην αποκατάσταση της λειτουργίας της καρδιάς, αλλά και στην ενδυνάμωση του συναισθηματικού και ψυχολογικού κόσμου του ασθενούς. Η μεγαλύτερη πρόκληση και τιμή στη δουλειά μας είναι να υπενθυμίζουμε στους ασθενείς ότι η καρδιά, παρά την ευθραυστότητά της, είναι ικανή για ακατάπαυστη ανθεκτικότητα – τόσο φυσιολογικά όσο και συναισθηματικά. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από την ίδια τη φύση της καρδιάς: η δύναμη να συνεχίζουμε να χτυπάμε, ακόμα και μπροστά στις πιο δύσκολες δοκιμασίες.”
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
4.Μπορείτε να περιγράψετε μια στιγμή στην καριέρα σας όπου νιώσατε ότι η ιατρική σας προσέγγιση είχε άμεση επίδραση όχι μόνο στη σωματική, αλλά και στην ψυχική καρδιά του ασθενούς σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Θυμάμαι μια ιδιαίτερη περίπτωση, από εκείνες που παραμένουν ανεξίτηλες στη μνήμη ενός γιατρού, όχι για την ιατρική πολυπλοκότητά τους, αλλά για το βάθος της ανθρώπινης σύνδεσης που αναδύθηκε. Ήταν ένας νεαρός ασθενής, μόλις είκοσι ετών, που υπέφερε από μια σοβαρή συγγενή καρδιοπάθεια. Η χειρουργική παρέμβαση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη. Το μεγαλύτερο όμως βάρος, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν η σωματική ασθένεια. Ήταν το ψυχικό φορτίο που κουβαλούσε ο ασθενής – μια αίσθηση ότι η καρδιά του, τόσο φυσιολογικά όσο και συναισθηματικά, τον είχε ‘προδώσει’. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της επέμβασης, επισκέφθηκα τον ασθενή στο θάλαμό του. Δεν μιλήσαμε αμέσως για την ιατρική πράξη. Αντίθετα, συζητήσαμε για το νόημα της ίδιας της καρδιάς – όχι μόνο ως όργανο, αλλά ως πηγή δύναμης, ανθεκτικότητας και αγάπης. Του είπα: ‘Η καρδιά σου δεν σε πρόδωσε. Σου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψεις πόσο δυνατός μπορείς να γίνεις, όχι μόνο μέσω της αποκατάστασης της υγείας σου, αλλά μέσα από την κατανόηση της σημασίας της ζωής. Αυτή η στιγμή δεν ήταν μόνο για εκείνον. Ήταν και για μένα. Ωστόσο, η πραγματική επιτυχία αυτής της επέμβασης δεν αποτυπώνεται μόνο στα ιατρικά δεδομένα, αλλά στην αναγέννηση της ελπίδας και της ψυχικής δύναμης του ασθενούς, κάτι που αποτελεί τον πυρήνα της ανθρωποκεντρικής ιατρικής. Συνειδητοποίησα, για μια ακόμη φορά, ότι η ιατρική δεν αφορά μόνο το να ‘φτιάχνεις’ το σώμα. Αφορά το να αγγίζεις την ψυχή, να επουλώνεις πληγές που είναι αόρατες στον απλό παρατηρητή, αλλά τρομακτικά αισθητές για τον ασθενή. Αυτή είναι η στιγμή που νιώθεις την ιατρική να μεταμορφώνεται σε τέχνη – μια τέχνη που ενώνει το επιστημονικό και το ανθρώπινο με έναν τρόπο που καμία λέξη δεν μπορεί πλήρως να περιγράψει.”
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
5. Κύριε Καθηγητά, Ποια είναι η σημασία του ανθρωπισμού στην εκπαίδευση των νέων ιατρών; Θεωρείτε ότι η καλλιέργεια της ψυχής είναι εξίσου σημαντική με την απόκτηση τεχνικών δεξιοτήτων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Ο ανθρωπισμός στην ιατρική εκπαίδευση δεν είναι μια πολυτέλεια· είναι μια αναγκαιότητα. Οι νέοι γιατροί, περισσότερο από ποτέ, χρειάζονται όχι μόνο γνώσεις και τεχνικές δεξιότητες αλλά και την ικανότητα να κατανοούν τον ασθενή ως ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον – με σώμα, ψυχή και συναισθήματα.Η καλλιέργεια της ψυχής τους είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντική από την εξάσκηση των χεριών τους. Ένας γιατρός που είναι άριστος τεχνικά, αλλά αδυνατεί να δει την ανθρωπιά μέσα στον πόνο του ασθενούς, μπορεί να θεραπεύσει το σώμα, αλλά όχι να απαλύνει την αγωνία της ύπαρξης. Στο επίκεντρο της ιατρικής βρίσκεται η εν-συναίσθηση – αυτή η μοναδική ικανότητα να μοιράζεσαι τον φόβο, την ελπίδα και τον αγώνα του άλλου. Και αυτή η εν-συναίσθηση γεννιέται από μια ψυχή καλλιεργημένη μέσα από τον ανθρωπισμό. Θυμάμαι έναν δάσκαλό μου που μου έλεγε: ‘Η ιατρική είναι, στην ουσία της, η πιο ανθρώπινη από όλες τις επιστήμες και η πιο επιστημονική από όλες τις τέχνες’. Ενθάρρυνα πάντα τους φοιτητές μου να διαβάζουν λογοτεχνία, να ακούν μουσική, να ασχολούνται με την τέχνη – όχι ως χόμπι, αλλά ως μέσο για να κατανοούν τις πολλαπλές διαστάσεις της ανθρώπινης κατάστασης. Η τέχνη, η φιλοσοφία και η ηθική είναι οι γέφυρες που συνδέουν την επιστήμη με την ουσία της ζωής.Ένας νέος γιατρός με καλλιεργημένη ψυχή μπορεί να δει πέρα από τις ακτινογραφίες και τις εργαστηριακές εξετάσεις. Μπορεί να κοιτάξει τον ασθενή στα μάτια και να πει όχι μόνο ‘καταλαβαίνω’, αλλά και ‘συμμετέχω στον αγώνα σου’. Αυτός είναι ο γιατρός που αλλάζει ζωές, που αφήνει ένα αποτύπωμα πέρα από την ιατρική πράξη. Και αυτός ο γιατρός είναι που θα δώσει πνοή στην ιατρική του μέλλοντος. Η αρετή της επιστήμης βρίσκει την υψηλότερη έκφρασή της όταν συνδυάζεται με τη βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ευαλωτότητας, όπως το έργο του Sir Magdi Habib Yacoub, όπου η χειρουργική δεξιότητα γίνεται όχι απλώς τέχνη, αλλά μια πράξη αγάπης που αναγεννά τη ζωή και τη θεμελιώνει στην ελπίδα
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
6.”Εάν σας ζητούσαν να γράψετε έναν ‘Όρκο του 21ου αιώνα’ για τους νέους γιατρούς, ποια αρχή θα θέτατε ως θεμέλιο για την πορεία τους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η ιατρική δεν είναι απλώς μια μηχανική διαδικασία. Είναι τέχνη και αποστολή, μια βαθιά ηθική και πνευματική πρακτική που ενσωματώνει την επιστήμη και την ανθρωπιά. Σε κάθε πράξη θεραπείας, ο γιατρός καλείται να είναι όχι μόνο άριστος επιστήμονας αλλά και αληθινός ανθρωπιστής. Στην καρδιά της ιατρικής βρίσκεται η ενσυναίσθηση – η ικανότητα να βλέπει κανείς πέρα από την ασθένεια και να αγγίζει την ψυχή του ασθενούς.Ο μέντοράς μου, Καθηγητής Alain Carpentier, συχνά έλεγε: “Η χειρουργική δεν είναι απλώς μια τεχνική δεξιότητα· είναι η τέχνη να δίνεις στον ασθενή μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, με σεβασμό για το μεγαλείο της ανθρώπινης καρδιάς.”Αυτή η φράση δεν ήταν απλώς σοφά λόγια, αλλά μια καθοδηγητική αρχή που διαμόρφωσε την προσέγγισή του στην ιατρική. Το παράδειγμά του με ενέπνευσε να βλέπω την ιατρική ως μια ευγενή πράξη που γεφυρώνει την τεχνολογία με την αγάπη για τον άνθρωπο.Στη σημερινή εποχή, όπου η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, οι νέοι γιατροί καλούνται να αντιμετωπίσουν την πρόκληση να συνδυάσουν τη γνώση με την ανθρωπιά. Η ιατρική του μέλλοντος δεν θα βασίζεται μόνο στις καινοτομίες και τις μηχανές· θα βασίζεται στην ικανότητα να βλέπουμε πίσω από κάθε διάγνωση έναν άνθρωπο με όνειρα, φόβους και ελπίδες.Ο ‘Όρκος του 21ου αιώνα’ που θα πρότεινα είναι απλός αλλά βαθύς:“Θεράπευε με σεβασμό, αγάπη και πίστη στη ζωή, γιατί η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά είναι κενή.”Αυτή η αρχή θα πρέπει να καθοδηγεί κάθε νέο γιατρό, υπενθυμίζοντάς του πως δεν κρατά στα χέρια του απλώς το μέλλον ενός ασθενούς, αλλά τη δύναμη να αναγεννά την ελπίδα. Στο ταξίδι της ιατρικής, η καρδιά, ο νους και η ψυχή πρέπει να συνεργάζονται, για να φέρουν στο φως την αληθινή ουσία της τέχνης αυτής: μια αποστολή που υπηρετεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
7.Κύριε Καθηγητά, Η ιατρική περιγράφεται συχνά ως τέχνη πέρα από επιστήμη. Πώς βλέπετε τη σύνδεση μεταξύ της τέχνης και της επιστημονικής σας προσέγγισης στην καριέρα σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η ιατρική, πράγματι, είναι τέχνη όσο και επιστήμη. Όταν στέκομαι μπροστά σε έναν ασθενή, δεν είμαι απλώς ένας επιστήμονας που εφαρμόζει πρωτόκολλα· είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να αφουγκραστεί μια μοναδική ιστορία ζωής, να κατανοήσει τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ελπίδες που συνοδεύουν την ασθένεια. Αυτό είναι η τέχνη της ιατρικής.Η επιστήμη μάς δίνει τα εργαλεία για να κατανοήσουμε τις νόσους, να διαγνώσουμε και να θεραπεύσουμε. Η τέχνη, όμως, είναι αυτό που μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε αυτά τα εργαλεία με ευαισθησία και δημιουργικότητα, προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Είναι η τέχνη που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη, που δίνει ζωή σε αριθμούς και δεδομένα, κάνοντάς τα χρήσιμα για τον άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας.Θυμάμαι ένα περιστατικό από τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου. Είχα έναν νεαρό ασθενή με σοβαρή καρδιακή πάθηση, και παρόλο που η επιστήμη μάς παρείχε μια ξεκάθαρη θεραπευτική οδό, ένιωθα ότι κάτι έλειπε. Κατάλαβα ότι αυτό που χρειάζονταν περισσότερο ήταν μια στιγμή σύνδεσης, ένας τρόπος να εμπιστευτεί το ταξίδι που θα κάναμε μαζί. Του μίλησα όχι μόνο ως γιατρός, αλλά και ως άνθρωπος που μπορούσε να κατανοήσει το βάρος του φόβου και της αβεβαιότητας. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα ότι η τέχνη της ιατρικής δεν είναι απλώς λόγια· είναι η πράξη του να νοιάζεσαι. Η τέχνη, λοιπόν, είναι παρούσα παντού στην ιατρική. Είναι στο άγγιγμα που καθησυχάζει, στη λέξη που εμπνέει ελπίδα, στον τρόπο που προσεγγίζουμε την ασθένεια ως μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και όχι απλώς ως πρόβλημα προς επίλυση. Όπως η τέχνη, έτσι και η ιατρική απαιτεί δημιουργικότητα, εν-συναίσθηση και την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τα προφανή. Και όπως κάθε τέχνη, έτσι και αυτή δεν είναι ποτέ πλήρως τέλεια – είναι μια συνεχής αναζήτηση για ισορροπία, ομορφιά και αλήθεια. Η σύνδεση της τέχνης με την επιστήμη στην ιατρική δεν είναι μόνο μια φιλοσοφική ιδέα, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα που καθοδηγεί την καθημερινή μου πρακτική. Κάθε απόφαση, κάθε προσέγγιση, κάθε επικοινωνία με τον ασθενή, αποτελεί έναν συνδυασμό επιστημονικής γνώσης και καλλιτεχνικής ευαισθησίας, που στόχο έχει να θεραπεύσει όχι μόνο το σώμα, αλλά και να ανακουφίσει την ψυχή.“ Η τέχνη της ιατρικής δεν είναι μόνο ένα συμπλήρωμα της επιστήμης, αλλά και ο φάρος που μας καθοδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά, καθιστώντας την πιο ανθρώπινη και πιο ολοκληρωμένη.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
8.Η χειρουργική χαρακτηρίζεται ως “χορογραφία ακρίβειας”. Έχετε αισθανθεί ποτέ τη δουλειά σας να μοιάζει με μια μορφή τέχνης, και αν ναι, πώς θα την περιγράφατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Πράγματι, η χειρουργική μπορεί να χαρακτηριστεί ως “χορογραφία ακρίβειας”, καθώς ενσωματώνει την επιστήμη με μια εσωτερική καλλιτεχνική έκφραση. Στο χειρουργείο, κάθε κίνηση έχει τον ρυθμό της, κάθε απόφαση τον παλμό της, και κάθε λεπτομέρεια αντικατοπτρίζει την αισθητική της ακρίβειας. Όταν κρατάς στα χέρια σου την ευθύνη μιας ζωής, δεν εργάζεσαι μόνο με την επιστημονική σου κατάρτιση· εμπλέκεται και η ψυχή σου. Η χειρουργική για μένα είναι μια πράξη βαθιάς εν-συναίσθησης. Είναι σαν να γράφεις ένα ποίημα, όπου οι λέξεις είναι τα εργαλεία σου και ο στόχος σου είναι να δημιουργήσεις την αρμονία της ίασης. Κάθε επιτυχημένη επέμβαση δεν αποτελεί απλώς μια επιστημονική επιτυχία· είναι ένας διάλογος με τον ασθενή, μέσα από τον οποίο του προσφέρεις μια νέα ευκαιρία ζωής. Η στιγμή που η καρδιά επανακτά τον ρυθμό της είναι μαγική· είναι το σημείο όπου η επιστήμη συναντά το θαύμα. Σε αυτή τη στιγμή κατανοείς ότι η χειρουργική δεν είναι απλώς μια τέχνη ή επιστήμη, αλλά μια βαθιά σύνθεση ακρίβειας, ευαισθησίας και ψυχής. Είναι ένας τρόπος να υπηρετείς το ανθρώπινο μεγαλείο και την ελπίδα, δημιουργώντας ένα έργο που τιμά το θαύμα της ζωής. Η χειρουργική είναι η αρμονική σύζευξη επιστήμης και ψυχής, όπου η ακρίβεια γίνεται το μέσο και η εν-συναίσθηση ο σκοπός, υφαίνοντας το νήμα της ελπίδας και της ζωής σε κάθε πράξη.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
9.Κύριε Καθηγητά, Ποια είναι η δική σας φιλοσοφία για τη ζωή, και πώς αυτή η φιλοσοφία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε την ιατρική πρακτική;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η ζωή με δίδαξε ότι ο σκοπός μας δεν είναι μόνο να υπάρχουμε, αλλά να αφήνουμε πίσω μας έργα που φωτίζουν τις ζωές των άλλων. Πιστεύω βαθιά στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και στη δύναμη της προσφοράς, καθώς κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και φέρει μέσα του έναν κόσμο γεμάτο ελπίδες, φόβους και μια ακατάπαυστη επιθυμία για ζωή. Στην ιατρική, αυτή η φιλοσοφία αποκτά μια ιδιαίτερη διάσταση. Δεν βλέπω την ιατρική ως επάγγελμα, αλλά ως αποστολή που απαιτεί όχι μόνο επιστημονική γνώση αλλά και κατανόηση, εν-συναίσθηση και αγάπη για τον άνθρωπο. Θυμάμαι μια νεαρή ασθενή που, μετά από μια δύσκολη επέμβαση, μου χαμογέλασε με έναν τρόπο που με έκανε να συνειδητοποιήσω ξανά ότι η ιατρική είναι η τέχνη της επιστροφής στη ζωή. Η ίαση δεν αφορά μόνο το σώμα· αγγίζει την ψυχή. Προσπαθώ πάντα να προσεγγίζω κάθε ασθενή όχι ως περίπτωση αλλά ως άνθρωπο, με σεβασμό στη μοναδικότητά του. Κάθε επιτυχία στο χειρουργείο είναι κάτι παραπάνω από επιστημονικό επίτευγμα· είναι μια πράξη προσφοράς που ενώνει την επιστήμη με την ανθρώπινη ανάγκη για ελπίδα. Όταν βλέπεις την καρδιά να ξαναβρίσκει τον ρυθμό της, εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνεις ότι υπηρετείς όχι απλώς την επιστήμη αλλά το θείο κάλεσμα της ανθρωπιάς. Και αυτό, για μένα, είναι η ύψιστη τιμή.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
10.Ποιο βιβλίο, ποίημα ή φράση έχει επηρεάσει περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον άνθρωπο ως σύνολο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Υπάρχει ένα ποίημα που με συνοδεύει διαρκώς στη ζωή μου, το “If” του Rudyard Kipling. Είναι ένας ύμνος στην αντοχή, την ηθική ακεραιότητα και την πίστη στις ανθρώπινες αξίες. Στο ποίημα αυτό, ο Kipling περιγράφει με εξαιρετική σαφήνεια την ισορροπία ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τη δύναμη της ψυχής μπροστά στις δυσκολίες και την αξία της ταπεινότητας, ακόμα και στις κορυφαίες στιγμές της επιτυχίας. Μια φράση που με καθοδηγεί ιδιαίτερα είναι: “If you can meet with Triumph and Disaster, and treat those two impostors just the same.” Αυτή η προτροπή μου θυμίζει να παραμένω αυθεντικός και ισορροπημένος, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις ή τις επιτυχίες της ζωής. Την ενσωματώνω καθημερινά τόσο στη ζωή μου όσο και στην ιατρική μου πρακτική. Ως ιατρός, κάθε ασθενής που συναντώ είναι ένας ολόκληρος κόσμος – με τις δικές του ελπίδες, φόβους, και την επιθυμία για ζωή. Η φιλοσοφία του Kipling με βοηθά να προσεγγίζω τους ασθενείς όχι μόνο με την επιστημονική ακρίβεια που απαιτείται αλλά και με μια βαθιά ανθρώπινη εν-συναίσθηση. Σε δύσκολες στιγμές, όπως όταν διαχειρίζομαι κρίσιμα περιστατικά, η φράση αυτή με εμπνέει να δίνω προτεραιότητα στην ψυχική και πνευματική υποστήριξη, πέρα από τη σωματική θεραπεία. Το ποίημα “If” δεν είναι μόνο πηγή έμπνευσης αλλά και ένας οδηγός ζωής, μου υπενθυμίζει ότι η υγεία και η ζωή είναι μια αρμονική σύνθεση σώματος, πνεύματος και ψυχής. Αυτός ο ολιστικός τρόπος σκέψης με καθοδηγεί να αντιμετωπίζω τους ασθενείς ως ανθρώπους, αναγνωρίζοντας την πολυπλοκότητά τους και υπηρετώντας το θαύμα της ζωής με σεβασμό και αφοσίωση.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
11.Κύριε Καθηγητά, Η καρδιά συχνά περιγράφεται ως “γέφυρα” μεταξύ του σώματος και της ψυχής. Πώς βλέπετε αυτή τη μεταφορά να εκφράζεται μέσα από την ιατρική σας εμπειρία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η μεταφορά της καρδιάς ως “γέφυρας” μεταξύ του σώματος και της ψυχής είναι βαθιά και αληθινή, τόσο στην ιατρική όσο και στη ζωή. Μέσα από την εμπειρία μου ως καρδιοχειρουργός, έχω δει πώς η καρδιά, ως όργανο, είναι η πηγή της ζωής, ενώ ταυτόχρονα κουβαλά τους κραδασμούς των συναισθημάτων, της ελπίδας και της αγάπης.Όταν αγγίζω μια καρδιά κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης, δεν χειρίζομαι απλώς έναν μυ, αλλά έναν φορέα της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάθε χτύπος είναι μια απόδειξη της ανθεκτικότητας του ανθρώπου, της σύνδεσης με τους αγαπημένους του, της πίστης στο αύριο. Η ιατρική μου εμπειρία με δίδαξε ότι η καρδιά λειτουργεί ως γέφυρα που ενώνει το φυσικό με το πνευματικό, το φθαρτό με το αιώνιο.Αυτή η γέφυρα γίνεται πιο ορατή στις στιγμές που οι ασθενείς επανακτούν την υγεία τους. Είναι σαν να βλέπεις όχι μόνο την καρδιά τους να ξαναχτυπά με δύναμη, αλλά και τη ψυχή τους να ξαναβρίσκει την πίστη της. Η χειρουργική της καρδιάς είναι, εν τέλει, μια πράξη που δεν αφορά μόνο τη διάσωση ζωών, αλλά και την επανασύνδεση του ανθρώπου με την εσωτερική του αρμονία και την ίδια την ουσία της ύπαρξης
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
12.Μπορείτε να μας μιλήσετε για μια συγκεκριμένη στιγμή που η επιστημονική σας γνώση ήρθε σε σύγκρουση με την ανάγκη σας να δείξετε ανθρωπιά; Πώς την επιλύσατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου ήταν όταν χρειάστηκε να εξηγήσω σε μια οικογένεια ότι η επέμβαση που θα επιχειρούσα είχε εξαιρετικά υψηλό ρίσκο, και το αποτέλεσμα δεν ήταν βέβαιο. Ήταν ένα παιδί, μόλις έξι ετών, με μια σπάνια και εξαιρετικά σοβαρή καρδιοπάθεια. Η επιστημονική μου γνώση μού έλεγε ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν περιορισμένες, αλλά η ανάγκη μου να δείξω ανθρωπιά και να κρατήσω ζωντανή την ελπίδα της οικογένειας ήταν εξίσου επιτακτική.Σε αυτές τις στιγμές, ο γιατρός καλείται να γίνει κάτι περισσότερο από επιστήμονας. Πρέπει να γίνει συνοδοιπόρος, να δώσει φωνή στην ελπίδα χωρίς να θυσιάσει την αλήθεια. Εξήγησα στην οικογένεια με ειλικρίνεια τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά και τη δέσμευσή μου να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να σώσω τη ζωή του παιδιού τους. Δεν ήταν απλώς ζήτημα ιατρικής. Ήταν ζήτημα πίστης στη δύναμη της ζωής και της αγάπης.Η επέμβαση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αλλά τελικά επιτυχής. Αυτό το παιδί είναι σήμερα ένας νέος άνθρωπος με όνειρα και ελπίδες. Η εμπειρία αυτή μου υπενθύμισε ότι η επιστήμη και η ανθρωπιά δεν είναι αντίπαλοι, αλλά σύμμαχοι. Η επιστήμη μας δίνει τα εργαλεία για να παλέψουμε, ενώ η ανθρωπιά μας δείχνει τον λόγο για τον οποίο παλεύουμε.»
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
13. Πιστεύετε ότι η πίστη –είτε προς το θείο, είτε προς την επιστήμη, είτε προς τον άνθρωπο– παίζει καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία; Αν ναι, πώς την έχετε βιώσει στην καριέρα σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Η πίστη, σε όλες της τις εκφάνσεις, αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους συμμάχους στη διαδικασία της θεραπείας. Είτε πρόκειται για πίστη στο θείο, είτε στην επιστήμη, είτε στον ίδιο τον άνθρωπο, αυτή η θεμελιώδης αρχή ενισχύει την ελπίδα, δίνει νόημα στις δοκιμασίες και κινητοποιεί δυνάμεις που συχνά ξεπερνούν τα όρια της λογικής.Στην πορεία της καριέρας μου, έχω γίνει μάρτυρας πολλών περιπτώσεων όπου η πίστη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Έχω δει ασθενείς να αντλούν εσωτερική δύναμη από την πίστη τους – είτε αυτή εστιάζει στον Θεό είτε στην επιστημονική πρόοδο. Η πεποίθηση ότι ο γιατρός τους είναι συνοδοιπόρος και όχι απλώς επιστήμονας, συχνά τους βοηθά να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις πιο αντίξοες προκλήσεις.Παράλληλα, οικογένειες που στρέφονται προς την προσευχή ή τη θρησκευτική πίστη βρίσκουν το θάρρος να στηρίξουν τον άνθρωπό τους στις πιο δύσκολες στιγμές. Αυτή η πίστη, είτε εκφράζεται μέσω του θρησκευτικού βιώματος είτε μέσω της εμπιστοσύνης στη δύναμη της ιατρικής και της ανθρώπινης θέλησης, μεταμορφώνει τη δοκιμασία σε πνευματικό ταξίδι.Η δική μου προσωπική πίστη στη δύναμη της ανθρώπινης καρδιάς –τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά– με έχει καθοδηγήσει σε αναρίθμητες περιπτώσεις. Υπήρξαν στιγμές που, παρά τα περιορισμένα περιθώρια που προσέφερε η ιατρική γνώση, η πίστη στη ζωή και στα θαύματα της Ορθόδοξης πίστεως λειτούργησε σαν φως μέσα σε σκοτεινό τούνελ. Η θεραπεία, εξάλλου, δεν είναι μόνο μια τεχνική διαδικασία· είναι μια βαθιά ανθρώπινη πράξη. Η επιστήμη και η πίστη, όταν συνεργάζονται, δημιουργούν μια δυναμική που μπορεί να οδηγήσει σε απροσδόκητες λύσεις. Όπως είπε ο καθηγητής Alain Carpentier, ο διάσημος Γάλλος καρδιοχειρουργός και μέντοράς μου: «Η χειρουργική δεν είναι μόνο τεχνική δεξιότητα· είναι η τέχνη να προσφέρεις στον ασθενή μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, με σεβασμό και αγάπη για το μεγαλείο της ανθρώπινης καρδιάς».Για μένα, η πίστη είναι η πυξίδα που μας καθοδηγεί σε κάθε ταξίδι θεραπείας. Είναι αυτή που μας βοηθά να βρίσκουμε τον δρόμο, ακόμη και στις πιο δύσκολες διαδρομές, και είναι συχνά ο καταλύτης που μετατρέπει το αδύνατο σε δυνατό.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΡΑΝΙΑ ΓΑΤΟΥ
14· Κύριε Καθηγητά, η αφοσίωσή σας στην ιατρική τέχνη και η ανθρωπιστική σας ματιά έχουν αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα. Η πορεία σας συνιστά ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για πλήθος ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους έχω την τιμή να συγκαταλέγομαι. Πώς ο ανθρωπισμός και η βαθιά πίστη σας στην ανθρώπινη ανθεκτικότητα διαμορφώνουν τον τρόπο που προσεγγίζετε τους ασθενείς σας; Και πώς αυτή η προσέγγιση εμπνέει εσάς και τους γύρω σας να βλέπουν την ιατρική ως κάτι περισσότερο από επιστήμη – ως ένα έργο ζωής;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Ο ανθρωπισμός και η πίστη στην ανθεκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής και του σώματος αποτελούν τον πυρήνα κάθε μου απόφασης και αλληλεπίδρασης με τους ασθενείς μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του μια έμφυτη δύναμη, μια φλόγα που μπορεί να λάμψει ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Αυτή η πεποίθηση με ωθεί να βλέπω τους ασθενείς μου όχι απλώς ως παραλήπτες της ιατρικής φροντίδας, αλλά ως μοναδικές προσωπικότητες με ιστορίες, ελπίδες και όνειρα. Η ανθρωπιστική ματιά μου βοηθά να προσεγγίζω κάθε ασθενή με σεβασμό και κατανόηση, αναγνωρίζοντας όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά και την ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική του κατάσταση. Παράλληλα, η πίστη μου στην ανθεκτικότητα τους με ενθαρρύνει να μην εγκαταλείπω την αναζήτηση λύσεων, ακόμα και όταν οι δυσκολίες μοιάζουν ανυπέρβλητες. Αυτό που με εμπνέει ιδιαίτερα είναι να βλέπω πώς οι ίδιοι οι ασθενείς βρίσκουν την εσωτερική τους δύναμη και τη μετατρέπουν σε κινητήρια δύναμη για ανάρρωση. Έχω βιώσει στιγμές όπου, μπροστά σε φαινομενικά ανυπέρβλητες διαγνώσεις, οι άνθρωποι ανασύρουν αξιοθαύμαστη αντοχή, καθοδηγούμενοι από την πίστη στον εαυτό τους, τη στήριξη των αγαπημένων τους και τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Θυμάμαι έναν ασθενή που, ενώ βρισκόταν αντιμέτωπος με την απόγνωση, ανέσυρε μια απροσμέτρητη δύναμη από τα βάθη της ψυχής του. Με βλέμμα γεμάτο αποφασιστικότητα και τη σιωπηλή, αλλά συγκλονιστική παρουσία της οικογένειάς του να φωτίζει το σκοτάδι, κατάφερε να μετατρέψει τη δοκιμασία του σε θρίαμβο. Αυτή η στιγμή δεν ήταν μόνο ένα παράδειγμα του μεγαλείου της ανθρώπινης ανθεκτικότητας, αλλά και μια πηγή έμπνευσης για εμένα προσωπικά. Κάθε χειρουργική επέμβαση, κάθε θεραπευτική πράξη, είναι μια πράξη συνεργασίας, μια συμμαχία μεταξύ γιατρού και ασθενούς. Όταν η επιστήμη συνδυάζεται με την εν-συναίσθηση και την ανθρωπιά, η ιατρική μετατρέπεται σε έργο ζωής – ένα μέσο θεραπείας, αναγέννησης και θριάμβου της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η προσέγγιση, για μένα, αποτελεί όχι μόνο πηγή έμπνευσης αλλά και καθοδήγηση, τόσο για τη δική μου πρακτική όσο και για όσους εργάζονται στο πλευρό μου.
Στο έργο του Καθηγητή Αυξεντίου Καλαγκού, συναντούμε μια σπάνια συμφωνία ανάμεσα στο πνεύμα και την ψυχή, όπου η επιστήμη με την αυστηρότητά της συνομιλεί με τη βαθιά πίστη. Κάθε σωσμένη καρδιά είναι μαρτυρία μιας δέσμευσης που υπερβαίνει τα όρια της ιατρικής και αγγίζει την ουσία της ανθρωπιάς.Ο Καθηγητής δεν περιορίζεται στην τέχνη της χειρουργικής. Η προσφορά του διαπερνά την πρακτική της επιστήμης και εδραιώνει γέφυρες ανάμεσα στη γνώση, τη φιλοσοφία και την παγκόσμια ηθική. Με το έργο και το παράδειγμά του, μας δείχνει ότι η αληθινή μεγαλοσύνη βρίσκεται στην αφοσίωση που συνδυάζει την τεχνική δεξιότητα με την άμετρη συμπόνια. Μέσα από την αφοσίωσή του, όχι μόνο θεραπεύει τις καρδιές όσων φροντίζει, αλλά φωτίζει και τον δρόμο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Συμφιλιώνοντας τη λογική με την πίστη, αναδεικνύει την ιατρική σε διαχρονικό πρότυπο όπου επιστήμη, τέχνη και ανθρωπισμός συνυπάρχουν αρμονικά. Ο Καθηγητής Αυξέντιος Καλαγκός, μέσα στη σιωπηλή δύναμη της προσφοράς του, αποτελεί όχι μόνο επιστήμονα εξαιρετικής δεξιότητας αλλά και έναν ποιητή της ζωής, έναν φορέα φωτός. Είθε το παράδειγμά του να εμπνέει τις καρδιές μας, υπενθυμίζοντας ότι η αναζήτηση του δίκαιου, του ωραίου και του αιώνιου είναι ο δρόμος που οδηγεί σε μια πιο ουσιαστική ύπαρξη. Vous êtes non seulement la lumière qui dissipe les ténèbres de la souffrance humaine, mais aussi l’orchestre silencieux qui redonne vie à chaque cœur brisé. Chaque battement sauvé par vos mains est une ode à l’humanité, une prière gravée dans l’éternité. Δεν είστε μόνο το φως που διαλύει τα σκοτάδια της ανθρώπινης οδύνης, αλλά και η σιωπηλή ορχήστρα που ξαναδίνει ζωή σε κάθε ραγισμένη καρδιά. Κάθε καρδιακός παλμός που σώζεται από τα χέρια σας είναι ένας ύμνος στην ανθρωπότητα, μια προσευχή χαραγμένη στην αιωνιότητα.” Για τον Καθηγητή Αυξέντιο Καλαγκό, το “If” δεν είναι απλώς ένα ποίημα αλλά ένας καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης, μια βαθιά υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος μεγαλουργεί όταν μετατρέπει την ευθραυστότητα της ψυχής του σε αστείρευτη δύναμη. Στο έργο του ως ιατρός, αυτή η φιλοσοφία γίνεται φάρος· κάθε πράξη του είναι ένας σιωπηλός διάλογος με την ίδια την ουσία της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης. Με καθοδηγητή αυτή την αρχή, προσεγγίζει κάθε ασθενή όχι μόνο ως επιστήμονας αλλά και ως συνοδοιπόρος, αναζητώντας την αρμονία εκεί όπου η ψυχή διεκδικεί τη λύτρωση και η ζωή τη δική της συνέχεια. Για εκείνον, η ιατρική δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα αλλά μια βαθιά πράξη αφοσίωσης στην ίδια την ανθρωπότητα.
