Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στην Τουρκία το βιβλίο “Ο Ατατούρκ στην φαντασία των Ναζί”.

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Τουρκία το νέο βιβλίο του Γερμανού Ιστορικού και Τουρκολόγου Δρ. Στέφαν Ίχριγκ (Dr. Stephan Ihrig), που κυκλοφόρησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με τίτλο «Ο Ατατούρκ, στην φαντασία των Ναζί». Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας του υποστηρίζει, πως ο διαβόητος Κεμάλ Ατατούρκ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον άλλο μεγάλο εγκληματία του περασμένου αιώνα, τον Αδόλφο Χίτλερ.41zJmyaijTL._SY344_BO1,204,203,200_[1]
Ο Γερμανός Ιστορικός αναφέρει, πως ο Χίτλερ είχε μελετήσει την δράση του Κεμάλ κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο και είχε επηρεαστεί δραματικά από τον τρόπο, με τον οποίο ο σφαγέας του Ελληνισμού – και όχι μόνο – «καθάρισε» τις “ενοχλητικές” μειονότητες, που ζούσαν επί δεκάδες αιώνες στα εδάφη, που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία. Όπως αναφέρει ο Στέφαν Ίχριγκ, ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς θαύμαζαν τον Κεμάλ για την ικανότητά του να καταστήσει πραγματικότητα το «εθνικιστικό όνειρο».
Οι στενοί στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους, όπως σημαντική επίδραση είχε και η κοινή μοίρα των ηττημένων, που είχε, τόσο η Γερμανία, όσο και η Τουρκία, μετά το πέρας του πολέμου αυτού.
Έτσι στα μάτια των υπέρ-εθνικιστών Γερμανών, η νίκη των Τούρκων κατά των Ελλήνων και η τακτική της εθνοκάθαρσης, που ακολούθησε ο Κεμάλ με την μεθόδευση και καθοδήγηση του Γερμανού συμβούλου του, Συνταγματάρχη Φον Σάντερς, αποτέλεσαν τον οδηγό, που καθοδήγησε και αυτούς, σχετικά με τον τρόπο, τον οποίο όφειλαν να εφαρμόσουν, στην προσπάθεια αποκατάστασης του πρότερου μεγαλείου. Αυτό τεκμηριώνεται, μάλιστα, και από γερμανικά δημοσιεύματα της εποχής εκείνης.
Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή, από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια ημέρα». «Έτσι», αναφέρει ο συγγραφέας, «οι Γερμανοί άρχισαν να λένε, αφού αν ανατράπηκε η Συνθήκη των Σεβρών, γιατί δεν θα μπορούσε να ανατραπεί και η Συνθήκη των Βερσαλλιών;».
Ένα δε από τα πολλά σημεία σύγκρισης Χίτλερ και Κεμάλ ήταν η θεωρία της φυλετικής καθαρότητας και η εκκαθάριση των «παρασιτικών» μειονοτήτων. Ο Χίτλερ δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου, που διέπραξαν οι Τούρκοι.
Όχι τυχαία, ο Στέφαν Ίχριγκ μελετά συγκριτικά τις γενοκτονίες, που διέπραξαν οι Τούρκοι, με πρωτεργάτη τον Κεμάλ, με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τον Χίτλερ και καταλήγει στο συμπεράσματα, πως τα κοινά σημεία είναι υπερβολικά πολλά για να αγνοηθούν.
Επίσης, ο Κεμάλ αποτέλεσε τον πρώτο «φύρερ» του 20ου αιώνα, πριν καν ο Χίτλερ φανταστεί, καν, πως θα μπορούσε να φέρει αυτόν τον τίτλο. Ο ίδιος έλαβε τον τίτλο “Ατατούρκ” (πατέρας των Τούρκων), ο οποίος είναι σαφώς παραπλήσιος με τους αντίστοιχους τίτλους του Χίτλερ και του Μουσολίνι.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Χίτλερ, μιλώντας στις αρχές της δεκαετίας του 1920, περιέγραφε τον Κεμάλ ως ένα «φωτεινό αστέρι στο σκοτάδι της εποχής». Το 1938 έλεγε: «Ο Κεμάλ ήταν ο δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ