Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d’ Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Ομότιμος Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. Σήμερα σε συνέντευξη, ανάμεσα σε άλλα τονίζει:
«Το δημοσιονομικό έλλειμμα από -13,3% του ΑΕΠ το 2009 απορροφήθηκε σε -1% το 2017 και με πρωτογενές πλεόνασμα ανώτερο του 3%, με συνέπεια ότι η χώρα μας ήλθε πρώτη στο μέγεθος και στην ταχύτητα δημοσιονομικής προσαρμογής σε σχέση με τις άλλες ομοιοπαθείς. Όμως, η «λαμπρή επίδοση» βασίστηκε στην δραματικά καταστολή της οικονομίας, πράγμα που δεν συνέβη σε καμιά άλλη ομοιοπαθή χώρα».
-Τι ακριβώς εφαρμόστηκε στην Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε ο πιο ακεραιόφρων νεοφιλελεύθερος τρόπος προσαρμογής, με άμεση και δραματική συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών από 86355 δισεκατομμύρια το 2009 σε 55179 δις το 2017, ήτοι περικοπή κατά 36,10%, και ταυτόχρονη δραστική περικοπή των εισοδημάτων, μισθών και συντάξεων κατά 40% έως 50%, με συνέπεια την κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς και συνεπώς των επενδύσεων με εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη. Στην Ισπανία, οι μισθοί και συντάξεις όχι μόνον δεν μειώθηκαν, αλλά αντίθετα αυξήθηκαν κατά 4% έως 8%, στην Πορτογαλία, επίσης δεν μειώθηκαν, αλλά διατηρήθηκαν και αυξήθηκαν κατά 0,4%, ενώ παράλληλα οι δημόσιες δαπάνες δεν περικόπηκαν παρά μόνον οριακά. Στην Κύπρο, η περικοπή εισοδημάτων περιορίσθηκε συνολικά σε μόνον 4,2%.
Κατά την «περίοδο προσαρμογής», 2009-2016, το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 28%, από 242 δις σε 175, στην Κύπρο μόλις κατά 0,98%, από 18,4 δις σε 18, ενώ αυξήθηκε στην Ισπανία κατά 4%, από 1079 δις σε 1120, στην Ιρλανδία κατά 22,4%, από 187 δις σε 229».
-Δηλαδή;
«Η διατήρηση της εσωτερικής βάσης της οικονομίας επιτρέπει σήμερα την επανεκκίνηση στις ομοιοπαθείς χώρες. Στην Ελλάδα, η οικονομία καταστράφηκε όχι λόγω της αρχικής υπερχρέωσης, αλλά λόγω της πρωτοφανούς βιαιότητας των προγραμμάτων δημοσιονομικής εξισορρόπησης και προσαρμογής που αφαίμαξαν και αφάνισαν την εσωτερική αγορά, με συνέπεια την παρατεινόμενη μέχρι σήμερα και για το ορατό μέλλον καταλυτική αδυναμία επανεκκίνησης».
-Και η ελληνική συνταγή;
«Από το 2013, οι διευθυντές μελετών του ΔΝΤ, αρχικά ο Ολιβιέ Μπλανσάρ και σήμερα Μωρίς Όμπστφελντ, ομολογούν και παραδέχονται ότι η εφαρμοζόμενη «ελληνική συνταγή» πάσχει εξ αρχής από εσφαλμένη υποεκτίμηση των υφεσιακών πολλαπλασιαστικών επιπτώσεων από τις περικοπές δημοσίων δαπανών. Πράγμα που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα από τις ομοιοπαθείς της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Στην Ελλάδα οι ανεπιθύμητες συνέπειες αποδείχθηκαν περίπου 4πλάσιες από τις εκ προοιμίου αναμενόμενες, με αποτέλεσμα την επιταχυνόμενη και μέχρι σήμερα συντηρούμενη νέκρωση της οικονομίας. Το δημοσιονομικό έλλειμμα από -13,3% του ΑΕΠ το 2009 απορροφήθηκε σε -1% το 2017 και με πρωτογενές πλεόνασμα ανώτερο του 3%, με συνέπεια ότι η χώρα μας ήλθε πρώτη στο μέγεθος και στην ταχύτητα δημοσιονομικής προσαρμογής σε σχέση με τις άλλες ομοιοπαθείς. Όμως, η «λαμπρή επίδοση» βασίστηκε στην δραματικά καταστολή της οικονομίας, πράγμα που δεν συνέβη σε καμιά άλλη ομοιοπαθή χώρα».
-Ποια είναι η σχέση της χώρας μας με την Ευρώπη ακόμα και σήμερα; Παραμένει ανάρμοστη όπως έχετε δηλώσει κατά το παρελθόν;
«Η σχέση της χώρας μας με την Ευρώπη παραμένει ανάρμοστη και μάλιστα περισσότερο σήμερα από ό,τι στο παρελθόν. Αυτό οφείλεται όχι τόσο στην ίδια την σχέση καθαυτή, αλλά στην ανωφελή και αντιπαραγωγική διαχείριση της από τις ευρωπαϊκές αρχές. Εάν η Γερμανία συνεχίζει να τιμωρεί ό,τι αποκλίνει από αυτήν, τότε πολύ σύντομα θα βρεθεί μόνη της, ακόμη και η δυτική πλευρά της θα αποκηρύξει την ανατολική, ο Βορράς τον Νότο και ο Νότος τον Βορρά. Οι διαφορές και αποκλίσεις διατηρούνται μέχρι σήμερα στην Ευρωζώνη των 19 χωρών, η οποία περιλαμβάνει ισάριθμα διαφορετικά και αποκλίνοντα συστήματα εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, οι υπάρχουσες αποκλίσεις δεν συνιστούν επαρκή λόγο για την αποδόμηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Όπως στην Αμερική, η ύπαρξη πλειόνων και αποκλινόντων εθνικών υποσυστημάτων εμπλουτίζει την Ευρωπαϊκη Ένωση και δεν αποτελεί αιτία διαζυγίου ούτε αποχωρισμού με καμιά από τις χώρες που μετέχουν αυτής. Υπό τον όρο φυσικά της αλληλεγγύης μεταξύ των περιοχών που την συναπαρτίζουν και την συγκροτούν. Εάν σήμερα η Γερμανία ακολουθεί εγωϊστική πολιτική και επιρρίπτει το κόστος της προσαρμογής στους αδύναμους εταίρους της, αυτό δεν σημαίνει διόλου ότι ο συντονισμός μεταξύ των εταίρων δεν είναι σε θέση να αποκαταστήσει μια εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική, προς όφελος του συνόλου των μετεχόντων στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, ακόμη και προς όφελος της ίδιας της Γερμανίας».
-Πως βλέπετε την επόμενη μέρα για τη χώρα μας; Έχει εκλείψει οριστικά το σενάριο μιας εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη;
«Το σενάριο εξόδου δεν έχει καθόλου εκλείψει, έχει απλώς μετατεθεί στο μέλλον και ασφαλώς θα μπορεί κάθε τόσο να επανέρχεται και να επισείεται εκβιαστικά από την πλευρά των εμπνευστών του. Η μόνη δυνατότητα που υπάρχει για να αποσυρθεί οριστικά το κακό σενάριο είναι η χώρα μας να βαδίσει πραγματικά στον δρόμο της σταθεροποίησης και της ανάκαμψης. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι με την ενδεχόμενη απόσυρση της χώρας από την Ευρωζώνη, δεν βελτιώνεται η χρηματοπιστωτική της αξιοπιστία ούτε η ικανότητα του ελληνικού κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του έναντι των ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων”.
Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ
