Μόναχο: Το Πρωτομαγιάτικο Δέντρο της Ανεκτικότητας

Όπως είναι γνωστό, τοποθετείται κάθε χρόνο την πρωτομαγιά σε διάφορες πόλεις και χωριά της Βαυαρίας το λεγόμενο Δένδρο του Μαίου  (Maibaum)“.

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα άγαμοι νέοι στήνουν την πρωτομαγιά στην κεντρική πλατεία ένα κορμό δέντρου, που είναι στολισμένος με τα χρώματα της βαυαρικής σημαίας άσπρο και μπλέ, και έχει σε οριζόντιους δοκούς διάφορα σύμβολα, ένα στεφάνι στο επάνω μέρος και ένα στέμμα στη κορυφή.  Βαυαρική μουσική, χορός με παραδοσιακές βαυαρικές στολές, και άφθονη μπύρα εμπλουτίζουν την τελετή.

Η παράδοση αυτή υπάρχει στη Βαυαρία ήδη από το έτος 1520. Το έτος 1657 απαγορεύτηκε το έθιμο με αστυνομική διάταξη με το επιχείρημα ότι είναι „αισχρό και ανάρμοστο“, πράγμα που επικυρώθηκε και από τον Μαξιμιλιανό Κώδικα Πολιτικής Νομοθεσίας (1756). Ο πατέρας του βασιλέα όΘωνα της Ελλάδος, βασιλέας Λουδοβίκος της Βαυαρίας, με απόφασή του το 1827 επανέφερε το έθιμο με αστυνομική ρύθμιση ως μη „βλαπτικό και ότι προσφέρει διασκέδαση στο λαό“. Από το 19o αιώνα σηματοδοτεί η τοποθέτηση του Δέντρου του Μαίου και την αυτονομία μιας πόλης ή ενός χωριού της Βαυαρίας.

Εφέτος έλαβε χώρα  σε κεντρική πλατεία Laim του Μονάχου η εκδήλωση „Το Δέντρο Μαίου της Ανεκτικότητας“. (Maibaum der Toleranz)  σε συνδιασμό με δημόσια διακήρυξη υπέρ των μεταναστών και προσφὐγων και κατά των ακροδεξιών μορφωμάτων.

Παρέστησαν οι εκπρόσωποι της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος και ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης ο Ευαγγελικός Επίσκοπος Βαυαρίας και Πρόεδρος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας κ. Χάινριχ Μπέντφορντ-Στρομ (Dr. Heinrich Bedford-Strohm), η πρόεδρος του „Συνδέσμου της Γερμανικής Καθολικής Νεολαίας“, κ. Λίζι Μάγιερ, η υπεύθυνη για την καθολική νεολαία Βαυαρίας κ. Ιουλία Μόκρι, καθώς επίσης και άλλοι επίσημοι.

Με την παρουσία τους τόνισαν  και διαδήλωσαν στην όμορφη αυτή βαυαρική εορτή της ανεκτικότητας, το ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στο Μόναχο είναι καλοδεχούμενοι και έχουν τη πλήρη υποστήριξή των εκκλησιών για μια αρμονική και απρόσκοπτη ενσωμάτωσή τους στη βαυαρική κοινωνία.

Η παρουσία και συμμετοχή των εκπροσώπων της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας χαιρετίστηκε ιδιαίτερα τόσο από το πλήθος των παρισταμένων Βαυαρών, όσο και από τον τοπικό τύπο.

Στο πρόγραμμα υπήρξε και μια ευχάριστη έκληξη: Το μουσικό συγκρότημα χαιρέτισε την προσέλευση του εκπροσώπου της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, Πρωτοπρεσβύτέρου Αποστόλου Μαλαμούση με το τραγούδι του γερμανού μουσικού Udo Jürgens “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΣΙ (Griechischer Wein)”.

Όπως είναι γνωστό, ο μουσικός Udo Jürgens έγραψε τη μελωδία του τραγουδιού „Ελληνικό Κρασί“ σε χρόνο 20 λεπτών (χωρίς κείμενο) μετά από διακοπές του στη Ρόδο. Ήταν βέβαιος ότι αυτή η μελωδία θα είχε μεγάλη επιτυχία. Δύο χρόνια περἰμενε να βρεί τους κατάλληλους στίχους, μέχρις ότου ο στιχουργός Michael Kunze είχε την ιδέα να συνδέσει τους στίχους με τους Έλληνες μετανάστες που ζούσαν στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας και ιδιαίτερα στην περιοχή στον ποταμό Ρούρ.

Το τραγούδι „Ελληνικό Κρασί“ εξιστορεί τη νοσταλγία και τον πόνο για την Πατρίδα των ελλήνων μεταναστών της Γερμανίας, τη δεκαετία 1970, με την ακόλουθη περιγραφή: Κάποιος επισκέπτεται μια κρύα νύκτα μία ταβέρνα και συναντά εκεί άνδρες με καφέ μάτια και μαύρα μαλλιά, ενώ ακούγεται ξένη και μεσογειακή μουσική. Οι θαμώνες τον προσκαλούν να πιει μαζί τους κρασί, εκείνος αποδέχεται την πρόσκληση και παράλληλα  γίνεται κοινωνός της νοσταλγίας των θαμώνων να επιστρέψουν από “την ξενητειά στους πράσινους λόφους, στη θάλασσα και στον αέρα της Πατρίδας τους, στις συζύγους τους και στα παιδιά τους”. Η θλίψη και τα αισθήματα της μοναξιάς συνοδεύονται με το κρασί που είναι το „αίμα της γής“ και τα „παλιά γνωστά τραγούδια“, αφού οι Έλληνες στη γερμανική πόλη που ζούν αισθάνονται ως ξένοι και απομονωμένοι.

Ο Udo Jürgens ερμήνευσε το τραγούδι το 1974, που έγινε πάραυτα γνωστό σ΄όλο τον κόσμο, ενώ το 1975 ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής προσκάλεσε στην Αθήνα και τίμησε τον κ. Udo Jürgens και τον κ. Michael Kunze για τη επιτυχέστατη δημιουργία τους.

Ο π. Απόστολος ευχαρίστησε θερμά τους μουσικούς, για την ωραία, συμβολική αφιέρωση, κρατώντας ένα ποτήρι  με βαυαρική μπύρα, σε ένδειξη της μακροχρόνιας πετυχημένης ενσωμάτωσης των Ελλήνων στη βαυαρική κοινωνία.