“Χρειάζεται να γίνει συζήτηση για τον ρεαλισμό της αποπληρωμής του χρέους και την ουτοπία της επαναδιαπραγμάτευσής του”.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Το αγγλοαμερικανικό φόρουμ νομισματικών και οικονομικών μελετών και αναλύσεων “OMFIF” (Official Monetary and Financial Insitutinos Forum) πραγματοποίησε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το θέμα -ταμπού της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην Ελλάδα,, που, από την πρώτη στιγμή, προκάλεσε την οργή των Ευρωπαίων εταίρων και των δανειστών της χώρας μας και συνεχίζει να τους προκαλεί φόβους και ανησυχίες.
Στην ανάλυσή του αυτή το “OMFIF” σημειώνει:
«Η ουσία των κλασικών αφηγήσεων είναι, ότι καθένας γνωρίζει, τι θα συμβεί στην συνέχεια. Έχουν ακούσει ξανά την ιστορία ή είναι μέρος των εμπειριών τους. Η χαρά και ο πόνος κείται στο να αναβιώνει το οικείο. Το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου επιθυμούσε να προχωρήσει σε ένα δημοψήφισμα, ερωτώντας τους πολίτες, τι πραγματικά ήθελαν να γίνει. Ωστόσο, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον απέτρεψαν τότε με κάθε τρόπο. Ο Παπανδρέου υπέκυψε στις διαθέσεις των Γερμανών και των Γάλλων. Αυτό κατέστρεψε την αξιοπιστία του και τις εκλογικές ελπίδες του κόμματός του. Τώρα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση. Όταν είσαι στην αντιπολίτευση, μπορείς να υποσχεθείς τα πάντα – ακόμη και τον ουρανό. Εν συνεχεία, όμως, επιστρέφεις στην γη και, όταν πάρεις την εξουσία, αντιλαμβάνεσαι τους περιορισμούς».
Τα δύσκολα ήρθαν – Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να απευθυνθεί με δημοψήφισμα στους πολίτες
Όπως αναφέρει η συγκεκριμένη ανάλυση, «μπορεί η νέα ελληνική Κυβέρνηση να ανέδειξε έναν ροκ σταρ Υπουργό (βλ. Βαρουφάκης), αλλά τώρα είναι, που έρχονται τα δύσκολα. Και αυτό διότι η Κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Το να δεχθεί, ό,τι της λέει η Τρόϊκα, αντίκειται στις αρχές του κόμματος. Ο δρόμος διαφυγής είναι μόνον ένας: Όπως τότε ο Παπανδρέου, έτσι και τώρα, αλλά πάντα με έντονη την αίσθηση του επείγοντος, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να απευθυνθεί στους πολίτες». .
Στην συνέχεια αφέρουν οι συντάκτες της ανάλυσης: «Η Κυβέρνηση πρέπει να πει: ”Θεωρούσαμε, πως ήταν εύκολο να αποκρούσουμε την λιτότητα. Αποδείχθηκε, πως δεν ήταν τόσο εύκολο. Εάν πρέπει να εκπληρώσουμε την υπόσχεσή μας προς εσάς, οφείλουμε να πάμε σε ένα Grexit. Αφήνοντας το ευρώ, σημαίνει αποκρούουμε όλα τα χρέη, πάμε σε νέο υποτιμημένο νόμισμα και πληρώνουμε το κόστος να μην δανειζόμαστε από τις αγορές. Αυτό θα φέρει μια πενταετία, τουλάχιστον, συνολικής δυστυχίας”. Επιπλέον, η Κυβέρνηση πρέπει να πει: ”Ο εναλλακτικός δρόμος είναι αυτό, που συμβαίνει τώρα. Περιλαμβάνει 40 χρόνια σταθερού πόνου και μια εξαφανισμένη γενιά. Η επιλογή είναι δική σας. Εμείς θα συμμορφωθούμε με τις οδηγίες σας”».
“Να μην υποκύψει στην Τρόϊκα αυτή την φορά η Ελλάδα. Θα πρέπει να επιμείνει στο δημοψήφισμα”
Σύμφωνα με το άρθρο, αυτή την φορά η Ελλάδα δεν πρέπει να υποκύψει στην Τρόϊκα. Θα πρέπει να επιμείνει στο δημοψήφισμα. Χρειάζεται να εξηγηθούν λεπτομερώς στους πολίτες όλες οι εναλλακτικές. Χρειάζεται να γίνει συζήτηση για τον ρεαλισμό της αποπληρωμής του χρέους και την ουτοπία της επαναδιαπραγμάτευσής του. Θα πρέπει να ειπωθούν το κόστος, τα σενάρια και τα δεδομένα.
«Οι πόζες της αριστερής Κυβέρνησης δεν πρόκειται να κάνουν το Grexit ανώδυνο. Αυτό που έχει σημασία, είναι ο πόνος των δύο εναλλακτικών λύσεων. Οι ψηφοφόροι είναι εκείνοι, που πρέπει να αποφασίσουν, τι επιθυμούν να συμβεί. Η Κυβέρνηση να μιλήσει ανοιχτά για το παράδειγμα της Βενεζουέλας, μόνον που η Ελλάδα δεν έχει πετρελαιοπηγές. Ούτε υπάρχει η βοήθεια των ΗΠΑ, όπως τότε με τον Τρούμαν, καθώς δεν υφίσταται κανένας Ψυχρός Πόλεμος, ούτε ανάγκη να σωθεί η Ελλάδα από τον Κομμουνισμό. Η Ρωσία μπορεί να προσφέρει κάποια βοήθεια, αλλά και εκείνη υποφέρει από την πτώση των τιμών του πετρελαίου».
“Η Ελλάδα χρειάζεται ένα δημοψήφισμα, έτσι ώστε ο πληθυσμός να ακολουθήσει μια μελλοντική πορεία, όποια και αν είναι αυτή”
Και καταλήγει η ανάλυση: «Δεν θα υπάρξει κανένας άγγελος να προστρέξει για βοήθεια. Οι συνθήκες μοιάζουν πολύ με τις συνθήκες της περίπτωσης της Ισλανδίας, όταν η Κυβέρνησή της έλαβε την εντολή, μέσω δημοψηφίσματος, να βγει από τις αγορές και να εναντιωθεί στο χρέος της. Η χώρα αυτή επιβίωσε και επέστρεψε στην κανονικότητα. Τα προβλήματα της Ελλάδας, βέβαια, είναι χειρότερα. Αλλά σε αντίθεση με την περίπτωση της Ισλανδίας, οι δανειστές της Ελλάδας είναι κράτη και όχι ιδιώτες. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα δημοψήφισμα, έτσι ώστε ο πληθυσμός να ακολουθήσει μια μελλοντική πορεία, όποια και αν είναι αυτή. Οι Γερμανοί θα έπρεπε να είναι υπέρ αυτής της λύσης».
