Ανακοίνωση της αναπληρώτριας υπουργού Τασίας Χριστοδουλοπούλου ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας του Πρόσφυγα – 20 Ιουνίου.
Η φετινή ημέρα του πρόσφυγα σηματοδοτείται από μια δραματική συγκυρία: το μεγάλο κύμα προσφύγων που εισρέει στη χώρα μας και την Ευρώπη, εξαιτίας της καταστροφής της Συρίας και των διώξεων που απειλούν τη ζωή και την ελευθερία εκατομμυρίων ανθρώπων. Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων παραμένει μέχρι σήμερα ο ακρογωνιαίος λίθος και το τελευταίο προπύργιο νομικού πολιτισμού και ανθρωπισμού για την προστασία αυτών των ανθρώπων. Η Ελλάδα και όλη η ευρωπαϊκή ήπειρος τίθενται ενώπιον των ευθυνών τους για τον σεβασμό της Σύμβασης, όπως και για την προστασία χιλιάδων ανθρώπων.
Σε αυτή τη συγκυρία η Ελλάδα καλείται να ανταποκριθεί στην ανάγκη και την υποχρέωση να παράσχει προστασία σε χιλιάδες πρόσφυγες. Ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη στον πρόσφυγα δεν αποτελεί εθελοντισμό, ούτε ιδεολογική προτίμηση. Είναι ηθική και νομική υποχρέωση. Αφορά τη χώρα μας, αλλά και όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με όρους αλληλεγγύης και επιμερισμού των ευθυνών για την προστασία των προσφύγων. Σημειωτέον, δε, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων ανά τον κόσμο διαμένει σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, στην Ασία και την Αφρική, με πρόσφατο το παράδειγμα των εκατομμυρίων προσφύγων που διαμένουν σε γείτονες χώρες της Μέσης Ανατολής (Τουρκία, Λίβανο, Ιορδανία, Ιράκ) έναντι ενός μικρού ποσοστού που καταφέρνει να φτάσει και να ζητήσει προστασία στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ένα ποσοστό μικρότερο από το 15% του συνολικού προσφυγικού πληθυσμού ταξιδεύει προς τον καλούμενο αναπτυγμένο κόσμο.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι αυτών των ροών από την Μέση Ανατολή, την Ασία και, δευτερευόντως, τη Βόρεια Αφρική, ροές που εντείνονται με πρωτοφανή τρόπο όσο η Συρία βυθίζεται στο χάος. Η χώρα μας βρίσκεται σε σημείο οριακό. Η Ελλάδα βιώνει μια κρίση μέσα στην κρίση. Πάρα ταύτα, κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό προκειμένου να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την οφειλόμενη προστασία και ένα κατώφλι αξιοπρεπούς διαβίωσης στους προσφυγικούς πληθυσμούς. Οι συνθήκες, όμως, είναι όλες αντίξοες: η χώρα περνάει τη δική της μεγάλη οικονομική περιπέτεια –χωρίς προηγούμενο σε καιρό ειρήνης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη σειρά της, διστάζει να λάβει αποφάσεις με γνώμονα τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί της εθελοτυφλίας και της υποκρισίας Στη παρούσα κρίσιμη συγκυρία ζητάμε από τους ευρωπαίους εταίρους μας να μοιραστούμε αυτήν την ευθύνη με μέτρα μετεγκατάστασης και έκτακτη βοήθεια για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην υποχρέωση της προστασίας των προσφύγων ως Ελλάδα, ως Ευρώπη. Απευθυνόμαστε παράλληλα στον ελληνικό λαό για να συνεχίσει να επιδεικνύει την αλληλεγγύη του στον πρόσφυγα, ο οποίος -πέραν της νομικής υποχρέωσης- είναι πρόσωπο ιερό για τις παραδόσεις μας και η προσφυγιά κομμάτι της ιστορίας του λαού μας.
