Του Κώστα Χριστίδη *

Η ελληνική κοινωνία επί δεκαετίες είναι παγιδευμένη μέσα σε μία κουλτούρα χαμηλής εμπιστοσύνης. Καχυποψία, ανασφάλεια, συνωμοσιολογία επηρεάζουν αρνητικά το κόστος και την ταχύτητα των οικονομικών συναλλαγών και την λειτουργία της πολιτικής ζωής. Το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό προέκυψε εκ των άνω. Σε σχετικές έρευνες, στην κλίμακα αξιοπιστίας ανέκαθεν κατατάσσονταν τελευταία τα πολιτικά κόμματα. Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη : οι πολιτικοί μας κατά κανόνα διακρίνονται για αμφίσημες διατυπώσεις και παροχή ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Θετική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα αποτελεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και, κατ’ επέκταση, η παρούσα κυβέρνηση. Το κτίσιμο εμπιστοσύνης άρχισε από την ανάδειξή του ως αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας τον Ιανουάριο 2016. Θυμίζω : αναδιοργάνωση του κόμματος εσωτερικά, διεύρυνση με χρησιμοποίηση αξιόλογων υποψηφίων, στελεχών και συνεργατών από όμορους πολιτικούς χώρους, αποφυγή ανοικτών και θορυβωδών προεκλογικών συγκεντρώσεων, εκπόνηση ενός συνεκτικού προγράμματος με μετριοπαθή, φιλελεύθερο χαρακτήρα, απαλλαγμένο από την συνήθη, άκρατο παροχολογία. Μετεκλογικά, υπήρξε εντυπωσιακή η χρησιμοποίηση αξιόλογων τεχνοκρατών σε κρίσιμα πόστα, η προετοιμασία και η αίσθηση του επείγοντος που χαρακτήρισε τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης, η χρήση εργαλείων του σύγχρονου μάνατζμεντ (στοχοθεσία, συντονισμός, χρονοδιαγράμματα, έλεγχος).
Σύντομα, όμως, εμφιλοχώρησαν δύο ‘’μαύροι κύκνοι’’, δύο απρόβλεπτα γεγονότα (‘’δύο στραβές στη βάρδια μας’’, θα έλεγαν παράγοντες του Σύριζα, ικανοί να καταστρέψουν ό,τι με εργώδη προσπάθεια δρομολογούσε προς υλοποίηση η κυβέρνηση. Η Τουρκία επιδίωξε να αποσταθεροποιήσει την χώρα μας με πολλαπλασιασμό των μεταναστευτικών ροών, ιδίως στα σύνορα στον Έβρο. Η προσπάθεια κατέρρευσε λόγω έγκαιρης κινητοποίησης ελληνικών δυνάμεων στην περιοχή και κατάλληλων διπλωματικών χειρισμών. Στην δεύτερη κρίση, την πανδημία του κορωνοϊού, και πάλιν η κυβέρνηση αντέδρασε έγκαιρα και αποφασιστικά με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εμφανίζει πολύ καλύτερες επιδόσεις έναντι άλλων χωρών με πιο ανθηρές οικονομίες και προηγμένα υγειονομικά συστήματα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε αντιδιαστολή με άλλους πολιτικούς που παριστάνουν τον ‘’ξερόλα’’, στηρίχθηκε στις υποδείξεις ειδικών επιστημόνων και έλαβε την κατάλληλη χρονική στιγμή δύσκολες πολιτικές αποφάσεις, τις οποίες, ο ίδιος και το επιτελείο του, εξήγησαν στον ελληνικό λαό με ειλικρίνεια και πειστικότητα. Παράλληλα το ελληνικό κράτος κινήθηκε με πρωτόγνωρη ταχύτητα στο θέμα του ψηφιακού μετασχηματισμού, το εθνικό σύστημα υγείας λειτούργησε όσο το δυνατόν καλύτερα (ενώ ο πρωθυπουργός ήδη δεσμεύθηκε για περαιτέρω ενίσχυσή του), και δόθηκαν μέχρι σήμερα σημαντικά ποσά – έπεται συνέχεια – για την ανακούφιση των θιγομένων από τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Στο πλαίσιο αυτό φάνηκε πόσο αστεία ήταν τα συνθήματα του κ. Τσίπρα περί ‘’ακροδεξιάς’’ Νέας Δημοκρατίας και ‘’ακραίου νεοφιλελευθερισμού’’ της (όρος που έχει αντικαταστήσει την παλαιότερη καραμέλα του ‘’ιμπεριαλισμού’’ που χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ). Αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών ήταν οι ‘’δύσκολες’’ πολιτικές αποφάσεις όχι μόνο να μην επιφέρουν το περιώνυμο πολιτικό κόστος αλλά, αντιθέτως, να αυξήσουν την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού και να διευρύνουν την πολιτική κυριαρχία του.
Το απόθεμα εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε θα είναι πολύτιμο για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στο πεδίο της οικονομίας όπου θα δοθεί η επόμενη κρίσιμη μάχη. Αρκεί και στο πεδίο αυτό η κυβέρνηση να δείξει την ίδια ταχύτητα και αποφασιστικότητα και να επιτύχει την κινητοποίηση όλων των αστείρευτων δυνάμεων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Νομικός – Οικονομολόγος *

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ