-Πως το “πλαστικό” χρήμα δημιουργεί καχυποψία και παραβιάζει την ιδιωτικότητα των πολιτών.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Την στιγμή, που οι πολίτες στην Ελλάδα της κρίσης στρέφονται εξ ανάγκης ξανά στην προμήθεια πολλών αγαθών και υπηρεσιών απευθείας από τους παραγωγούς, προσπαθώντας να μειώσουν τους μεσάζοντες ώστε να επιτύχουν καλύτερες τιμές, η Κυβέρνηση επιχειρεί να τοποθετήσει άλλο έναν υποχρεωτικό μεσάζοντα στις συναλλαγές τους: Την τράπεζα, που είναι γνωστό, ότι όσα και αν κερδίζει, θέλει περισσότερα και μάλιστα σε μία περίοδο, που το τραπεζικό σύστημα έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Ο βασικός λόγος είναι, ότι εδώ και λίγους μήνες τα χρήματα, όσων είχαν τραπεζικές καταθέσεις και όσων πληρώνονται τους μισθούς και τις συντάξεις τους μέσω των τραπεζικών τους λογαριασμών, βρέθηκαν σε ομηρία, η οποία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα με τα περιβόητα capital controls και χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν και εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται στις ουρές των ΑΤΜ.
Για να χορηγείται η έκπτωση φόρου θα πρέπει να έχουν καταγραφεί στον ΑΦΜ του φορολογούμενου συναλλαγές, οι οποίες θα έχουν αποπληρωθεί με “ηλεκτρονικό / πλαστικό” χρήμα
Ένα από τα βασικά κίνητρα, με τα οποία το Υπουργείο Οικονομικών προσπαθεί να “περάσει” την υποχρεωτική ηλεκτρονική πληρωμή των συναλλαγών, μέσω της χρήσης της τραπεζικής κάρτας, δηλαδή την πληρωμή με “πλαστικό” χρήμα, είναι το “κτίσιμο” του αφορολόγητου και η εξασφάλιση της έκπτωσης φόρου, κατά την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων, μέσω “ηλεκτρονικών” αποδείξεων. Σήμερα, μισθωτοί και συνταξιούχοι δικαιούνται έκπτωσης φόρου, η οποία φτάνει στα 2.100 ευρώ και πρακτικά ισοδυναμεί με αφορολόγητο 9.550 ευρώ. Με την πρόταση, που έχει πέσει στο τραπέζι, για να χορηγείται η έκπτωση φόρου των 2.100 ευρώ, θα πρέπει να έχουν καταγραφεί στον Α.Φ.Μ του φορολογούμενου συναλλαγές, οι οποίες θα έχουν αποπληρωθεί με “ηλεκτρονικό / πλαστικό” χρήμα (πιστωτική, χρεωστική κάρτα, έμβασμα κλπ).
Οι υποστηρικτές της πρότασης αυτής ισχυρίζονται, ότι, αν υλοποιηθεί το μέτρο αυτό, θα τονωθεί η ζήτηση για έκδοση αποδείξεων, καθώς οι καταναλωτές γνωρίζουν, ότι δεν θα δικαιούνται έκπτωσης φόρου, εάν δεν μαζέψουν το επιθυμητό ποσό, δηλαδή, ότι θα καλούνται εκείνοι να πληρώσουν τον φόρο, που θα στερείται το δημόσιο εξαιτίας της μη έκδοσης απόδειξης.
Ο κίνδυνος να καθιερωθούν οι συναλλαγές με μετρητά, χωρίς την καταβολή του ΦΠΑ
Τι θα συμβεί, όμως, εάν οι καταναλωτές και οι καταστηματάρχες, ή οι επαγγελματίες μεταξύ τους συμφωνήσουν μεταξύ τους, να μην κάνουν συναλλαγές με “πλαστικό” χρήμα, αλλά με μετρητά, χωρίς να εκδίδονται αποδείξεις και χωρίς να πληρώνεται ο ΦΠΑ, που αναλογεί, δηλαδή να γίνονται συναλλαγές με σημαντικά χαμηλότερες τιμές αγοράς;
Πολλοί πιστεύουν, ότι, όσο κι’ αν ενταθούν οι έλεγχοι, οι τέτοιας μορφής συναλλαγές μπορεί να γενικευθούν και τελικά να αποβούν πιό συμφέρουσες στους συναλλασσόμενους, αφού, το συνολικό ώφελος από την μη καταβολή του ΦΠΑ, μπορεί να είναι μεγαλύτερο από την φορολογική επιβάρυνση, λόγω της μη έκπτωσης φόρου, ελλείψει αποδείξεων. Αυτό, όμως, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη φοροδιαφυγή και θα προκαλέσει μεγάλη οικονομική ζημιά στο κράτος.
Θεωρείται πολύ πιθανό ενδεχόμενο να μετατραπεί σε «σκληρό νόμισμα» το μετρητό χρήμα των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, που κυκλοφορεί σήμερα στην ελληνική αγορά
Το Υπουργείο Οικονομικών, εκτός από τέτοια πρακτικά ζητήματα και προβλήματα, που θα ανακύψουν από την υποχρεωτική χρήση του “πλαστικού” χρήματος (υψηλές προμήθειες τραπεζών, κόστος προμήθειας συσκευών ανάγνωσης καρτών, «πλαφονάρισμα» πιστωτικών καρτών, έλλειψη εξοικείωσης με το ηλεκτρονικό χρήμα για εκατομμύρια Έλληνες, άρνηση συμμόρφωσης από χιλιάδες επιχειρήσεις, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές κλπ), θα πρέπει να μελετήσει και ένα πρόβλημα, που, όπως εκτιμούν πολλοί οικονομολόγοι, βρίσκεται προ των πυλών. Αυτό το πρόβλημα θα προκύψει από το πολύ πιθανό ενδεχόμενο, η λήψη όλων αυτών των μέτρων, να μετατρέψει σε «σκληρό νόμισμα» το μετρητό χρήμα των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, που κυκλοφορεί σήμερα στην αγορά, ως συνέπεια των αθρόων αναλήψεων, στις οποίες προέβησαν εκατομμύρια Έλληνες, λόγω των capital controls και του φόβου “κουρέματος” των καταθέσεων. Αν συμβεί η μετατροπή αυτή των μετρητών σε «σκληρό νόμισμα», η αξία των μετρητών θα αυξηθεί, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η κυκλοφορία τους. Πάντως, πολλοί πιστεύουν, ότι το “πλαστικό” χρήμα, αντικαθιστώντας τα μετρητά στις συναλλαγές, δεν θα μπορέσει σε βάθος χρόνου να λειτουργήσει αποτρεπτικά στο να βαθύνει ακόμη περισσότερο η ύφεση και η μείωση της κατανάλωσης.
Η Κυβέρνηση, αντί να αναζητήσει τις ευθύνες για την ζημιά, που προκάλεσε το τραπεζικό καρτέλ στην Ελλάδα, φαίνεται να συστρατεύεται με τους τραπεζίτες
Παρά τα ενδεχόμενα αυτά, η Κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να περιορίσει τις συναλλαγές με μετρητά, να τονώσει την ζήτηση για έκδοση αποδείξεων και να αυξήσει τα έσοδα από τον ΦΠΑ, εμμένει στην γενικευμένη και μερικώς υποχρεωτική χρήση του “πλαστικού” χρήματος.
Και, αντί να αναζητήσει τις ευθύνες από τις τράπεζες για την ζημιά, που προκάλεσε το τραπεζικό καρτέλ στην Ελλάδα, φαίνεται να συστρατεύεται με τους τραπεζίτες, που προσδοκούν σημαντικά ωφέλη από τα μέτρα αυτά. Μάλιστα, όπως εκτιμούν ειδικοί αναλυτές της χρηματαγοράς, οι πρόσφατες δηλώσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, Τρύφωνα Αλεξιάδη και του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη αποτελούν “βούτυρο στο ψωμί” των τραπεζιτών.
Συγκεκριμένα, στις 6-10-2015, ο κ. Αλεξιάδης δήλωσε, οτι:«οι πολίτες, που χρησιμοποιούν “πλαστικό” χρήμα, θα έχουν φορολογικές ελαφρύνσεις, συμμετοχή σε κληρώσεις με δώρα και επιστροφές από τράπεζες και οι επιχειρήσεις, που δέχονται “πλαστικό” χρήμα θα έχουν φορολογικές ελαφρύνσεις και διαδικαστικές διευκολύνσεις».
“Ενίσχυση χρήσης ηλεκτρονικών καρτών για τις συναλλαγές”
Επίσης, στις 30-05-2015, ο κ. Παπαδημούλης απηύθυνε ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με θέμα, που μιλάει από μόνο του: «Ενίσχυση χρήσης ηλεκτρονικών καρτών για τις συναλλαγές». Μέσα από την ερώτηση αυτή ο κ. Παπαδημούλης αναζητεί και τρόπο για χρηματοδότηση του κόστους εγκατάστασης των τερματικών αποδοχής καρτών από πόρους του ΕΣΠΑ.
Η απάντηση του Επιτρόπου, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει, οτι μέχρι σήμερα δεν έχει υποβληθεί στην Επιτροπή τέτοιο συγχρηματοδοτούμενο σχέδιο έργου, είναι ξεκάθαρη. Η καλύτερη λύση για την κάλυψη του κόστους εγκατάστασης τερματικών αποδοχής καρτών θα ήταν η παραχώρηση από τις τράπεζες των μηχανισμών αυτών με μορφή χρησιδανείου, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι με ένα παράλογο έξοδο.
Η πρόθεση της ελληνικής Κυβέρνησης για μία γενικευμένη εφαρμογή του “πλαστικού” χρήματος βάζει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο την ιδιωτικότητα των πολιτών
Με λίγα λόγια, αυτό, που δεν κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια τα τμήματα marketing των τραπεζών, όπου με συχνά ενοχλητικά τηλεφωνήματα προσπαθούσαν να πλασάρουν πιστωτικές κάρτες σε όλους, επιχειρεί να το πραγματοποιήσει η σημερινή Κυβέρνηση με το “έτσι θέλω”, καθιστώντας τις κάρτες αυτές υποχρεωτικές, μέσω νόμου.
Εδώ, όμως, πρέπει να επισημανθεί, ότι η πρόθεση της ελληνικής Κυβέρνησης για μία γενικευμένη εφαρμογή του “πλαστικού” χρήματος, όπως κατά λέξη δήλωσε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης στις 11-10-2015, βάζει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο την ιδιωτικότητα των πολιτών, καθώς η υποχρεωτική χρήση “πλαστικού” χρήματος στις συναλλαγές μας ισοδυναμεί με υποχρεωτική καταγραφή των αγοραστικών συνηθειών των πολιτών και επομένως με την παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους.
Βάσει ειδικών κωδικών η τράπεζα και οι συνεργαζόμενες με αυτήν εταιρείες θα μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς, τί τύπου αγορές έκανε ο πολίτης
Η παρακολούθηση των συναλλαγών των πολιτών γίνεται με τον εξής απλό τρόπο: Όταν μία επιχείρηση ξεκινά να δέχεται μία από τις πιστωτικές/χρεωστικές κάρτες (American Express, Master Card, VISA κλπ.), χορηγείται σε αυτήν ένας τετραψήφιος αριθμός, που ονομάζεται “Κωδικός κατηγορίας εμπόρου”. Από εκεί και πέρα, σε κάθε συναλλαγή, που κάνει ένας πολίτης με την επιχείρηση, ο τετραψήφιος κωδικόςκαταχωρείται στα πληροφοριακά συστήματα μαζί με πληροφορίες σχετικά με την συναλλαγή του. Έτσι η τράπεζα και οι συνεργαζόμενες με αυτήν εταιρείες γνωρίζουν ακριβώς, τί τύπου αγορές έκανε ο πολίτης. Φυσικά, η λίστα με τις κατηγορίες των εμπόρων είναι λεπτομερέστατη.
Κωδικοί κατηγορίας εμπόρου
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένους τέτοιους κωδικούς κατηγορίας εμπόρου με τις αντίστοιχες συναλλαγές, που περιγράφουν:
3551 – Ενοικιάσεις αυτοκινήτων
3790 – Ξενοδοχεία/Μοτέλ
4121 – Ταξί/Λιμουζίνες
4131 – Λεωφορεία
4784 – Διόδια
4899 – Δορυφορική/Συνδρομητική τηλεόραση
5462 – Αρτοποιεία
5611 – Ανδρικά και παιδικά ρούχα και αξεσουάρ
5651 – Καταστήματα οικογενειακής ένδυσης
5812 – Εστιατόρια/ταβέρνες
5912 – Φαρμακεία
5973 – Θρησκευτικά-εκκλησιαστικά είδη
Η παρακολούθηση και καταγραφή των συναλλαγών με “πλαστικό” χρήμα γινόταν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη από Μυστικές Υπηρεσίες
Με λίγα λόγια, καθιστώντας υποχρεωτική την χρήση πλαστικού χρήματος για τις συναλλαγέςτων πολιτών, οι τράπεζες, οι συνεργαζόμενες με αυτές εταιρείες και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μπορούν να γνωρίζουν με ακρίβεια, πού βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή, με τί μέσο ταξιδεύουμε, πού πήγαμε και πότε, το θρήσκευμά μας, τις συνήθειές μας, την συχνότητα, που πηγαίνουμε στο φαρμακείο και πάρα πολλές άλλες λεπτομέρειες για την καθημερινότητά μας, που δεν έχουν κανέναν λόγο να γνωρίζουν.
Η παρακολούθηση και καταγραφή των συναλλαγών με “πλαστικό” χρήμα γινόταν στις ΗΠΑ μέχρι πρόσφατα, μυστικά και από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA). Σε έγγραφα, που δημοσίευσε στο εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό “Der Spiegel” ο γνωστός για τις αποκαλύψεις του, πρώην πράκτορας των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ, Edward Snowden, περιγράφει με ακρίβεια, πώς γινόταν αυτή η υποκλοπή από τις εταιρείες, που εκδίδουν τις χρεωστικές/πιστωτικές κάρτες. Αυτές οι υποκλοπές πραγματοποιούνταν και στην Ευρώπη.
Οι Έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν το “πλαστικό” χρήμα συνειδητά με φειδώ και μέτρο, καθώς είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι απέναντι στις τράπεζες
Στην Ελλάδα, οι πολίτες χρησιμοποιούν μέχρι τώρα το “πλαστικό” χρήμα με μεγάλο περιορισμό και αυτό γίνεται συνειδητά. Το πρόσφατο παράδειγμα της τραπεζικής ομηρίας, στην οποία βρέθηκε ολόκληρη η χώρα, όπου σε μια νύχτα οι τράπεζες έκλεισαν αιφνιδιαστικά τις πόρτες, κρατώντας τις καταθέσεις των πολιτών υπό τον απόλυτο έλεγχό τους, καθιστούν τους πολίτες επιφυλακτικούς και καχύποπτους. Άλλωστε, αντιλαμβάνονται, ότι η εμπιστοσύνη τους προς αυτές πρέπει να είναι ανάλογη με τον τρόπο λειτουργίας τους και την συμπεριφορά τους απέναντί τους, κάτι που τους αποτρέπει και από το να διατηρούν τις οικονομίες τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Το γεγονός, ότι η Κυβέρνηση θέλει να υποχρεώσει τους πολίτες να χρησιμοποιούν μια υπηρεσία από μία επιχείρηση, που δεν εμπιστεύονται, είναι τουλάχιστον απογοητευτικό και δημιουργεί υπόνοιες, ότι πίσω από τον νόμο, που επιβάλλεται για το υποτιθέμενο καλό της χώρας, πιθανώς να κρύβεται δόλος. Άλλωστε, όπως υποστηρίζουν πολλοί νομικοί, ο νόμος αυτός ξεφεύγει και από τα όρια της Συνταγματικότητας.
Η ιδιωτικότητα είναι ουσιώδες συστατικό της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας, που προστατεύεται από το Σύνταγμα
Η ιδιωτικότητα είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Το ελληνικό Σύνταγμα (Άρθρο 9, 9Α) αναγορεύει την κατοικία του καθενός σε άσυλο και ορίζει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου απαραβίαστη. Είναι αγαθό με σημασία τόσο μεγαλύτερη, όσο συνειδητοποιούμε την ύπαρξή του και αποκτούμε επίγνωση των απειλών εναντίον αυτού του ουσιώδους συστατικού της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μας. Οι βουλευτές και οι νομοθέτες θα πρέπει να νομοθετούν, προστατεύοντας αυτό το αγαθό, κάτι που, όμως, δεν γίνεται στην περίπτωση της γενικευμένης χρήσης “πλαστικού” χρήματος με νόμο του κράτους.
Σχετικά με την υποχρεωτική χρήση “πλαστικού” χρήματος στις συναλλαγές των πολιτών με τους ιατρούς από τις 01.01.2016, ο κ. Αλεξιάδης πρότεινε συγκεκριμένες ενέργειες για την διασφάλιση του ιατρικού απορρήτου, μέσω ενός ειδικού κωδικού για κάθε ιατρό, το οποίο θα πιστοποιούν οι Ιατρικοί Σύλλογοι σε συνεργασία με τις τράπεζες. Συγκεκριμένα, όπως είπε, η τράπεζα δεν θα μπορεί να βλέπει το όνομα και την ειδικότητα του ιατρού, αλλά μόνον έναν κωδικό, προκειμένου να διασφαλιστεί πλήρως το ιατρικό απόρρητο για τον ασθενή.
Πως η χρήση “πλαστικού” χρήματος οδηγεί σε παραβίαση του ιατρικού απόρρητου
Εδώ, όμως, δημιουργείται το εύλογο ερώτημα: Αφού ο ασθενής πληρώνει με “πλαστικό” χρήμα στο γραφείο του ιατρού και η τράπεζα θα πρέπει να χρεώσει τον τραπεζικό λογαριασμό του ασθενή και να πιστώσει τον τραπεζικό λογαριασμό του ιατρού, είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ακριβώς, ποιός πολίτης επισκέφθηκε ποιόν ιατρό, με τα ονοματεπώνυμά τους;
Άρα, μετά την συναλλαγή, μέσω της κάρτας, η τράπεζα θα έχει πλήρη εικόνα για τον ασθενή και τον ιατρό, ενώ και κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ενδεχομένως συνεργαζόμενες εταιρείες με τις τράπεζες θα γνωρίζουν με ακρίβεια, ποιός ασθενής και πότε επισκέφθηκε ποιόν ιατρό. Έτσι, γνωρίζοντας και την ειδικότητα του ιατρού, μπορούν στην συνέχεια να γνωρίζουν και την πάθηση του ασθενή, παραβιάζοντας με αυτό τον τρόπο το ιατρικό απόρρητο.
Όταν ένας ασθενής γνωρίζει, ότι η χρήση “πλαστικού” χρήματος βάζει σε κίνδυνο το ιατρικό απόρρητο, θα αποφύγει την επίσκεψη στον ιατρό
Όταν ένας ασθενής γνωρίζει, ότι η χρήση “πλαστικού” χρήματος βάζει σε κίνδυνο το ιατρικό απόρρητο, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει την επίσκεψη στον ιατρό, γιατί δυστυχώς ορισμένες παθήσεις, όπως τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και οι ψυχικές διαταραχές, φέρουν ένα κοινωνικό στίγμα. Έτσι μπαίνει σε κίνδυνο, τόσο η υγεία του ασθενή, όσο και των ανθρώπων γύρω του.
Άρα, ο σχεδιασμός του Υπουργείου Οικονομικών για την υποχρεωτική χρήση “πλαστικού” χρήματος για την πληρωμή των ιατρικών υπηρεσιών βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την ιδιωτικότητά μας, αυξάνει το κόστος των υπηρεσιών και δημιουργεί κακό προηγούμενο, ώστε, με την εφαρμογή αυτού του μέτρου, να επεκταθεί αυτό σε όλους τους τομείς και να βρεθεί ο κάθε πολίτης ανυπεράσπιστος στο έλεος του …”Μεγάλου Αδελφού”!
