Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Σήμερα, όπως είναι γνωστό, όλες οι ευρωπαϊκές υποθέσεις ρυθμίζονται κατά κανόνα σύμφωνα με τα γερμανικά σχέδια και συμφέροντα, ωστόσο το ζήτημα, που πρέπει να μας απασχολεί είναι, αν η Γερμανία ενεργεί αυτοβούλως ή επηρεάζεται από άλλουςισχυρούς ξένους παράγοντες.
Είναι, βέβαια, κοινώς αποδεκτό, ότι για να προχωρήσουν όλες οι ευρωπαϊκές υποθέσεις, πρέπει να ικανοποιούνται οι γερμανικές επιθυμίες. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι και εμείς οι Έλληνες την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ επιχειρούμε να πείσουμε για να προωθήσουμε τις ευρωπαϊκές μας υποθέσεις και όχι τον κ. Ολάντ, ή, πολύ περισσότερο τον κ. Κάμερον της άλλοτε κραταιάς βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Η Γερμανία, επιθυμεί την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά δεν μπορεί να το πράξει αυτό, μέχρις ότου αρθούν οι ανησυχίες για την ασφάλεια των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης

Το θέμα, όμως, είναι, αν η Γερμανία ενεργεί πράγματι αυτοβούλως, με βάση τα δικά της σχέδια και συμφέροντα, ή οι πράξεις της επηρεάζονται από υποδείξεις και συμφέροντα άλλων κέντρων και Κυβερνήσεων, ισχυρότερων από αυτήν. Και το ζήτημα το οποίο υπάρχει, είναι, ότι η Γερμανία, ναι μεν ανήκει στην Δύση, αλλά με κανέναν τρόπο δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπη με την Ρωσία, σε σημείο, που να υπάρξει ψύχρανση των σχέσεών τους.Fahnen_Europaparlament
Σημειώνεται, ότι η Γερμανία, ενώ απαγόρευσε στις ευρωπαϊκές χώρες να συμμετάσχουν στον «South Stream», η ίδια, όχι μόνον προμηθεύεται αποκλειστικώς αέριο από την Ρωσία με τον «North Stream», αλλά ζήτησε από την Gazprom -της οποίας σύμβουλος είναι ο πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας κ. Γκέρχαρντ Σρέντερ- να αυξήσει τις ποσότητες.
Η Γερμανία, επιθυμεί μεν την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, εξαιτίας των εμπορικών συμφερόντων της και των ισχυρών οικονομικών δεσμών της με την Ρωσία, αλλά δεν μπορεί να το πράξει αυτό, μέχρις ότου αρθούν οι ανησυχίες για την ασφάλεια των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.

Οι ΗΠΑ παραμέρισαν την Γερμανία από τον ρόλο, που είχε αναλάβει ως προς τις βαλκανικές υποθέσεις, και ανέλαβαν οι ίδιες την προώθηση των δυτικών συμφερόντων, προκειμένου να αποκλειστεί από την περιοχή η Ρωσία

Το Βερολίνο επιθυμεί, επίσης, την αύξηση της επιρροής του στην πρώην σοβιετική περιφέρεια, τον περιορισμό των εξωτερικών παραγόντων, όπως είναι οι ΗΠΑ και την αμφισβήτηση του ρόλου της Ρωσίας, αλλά δεν θέλει να εμφανισθεί το ίδιο επιθετικό έναντι της Ρωσίας, όπως άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ.
Γι’ αυτόν τον λόγο, φαίνεται, ότι οι ΗΠΑ παραμέρισαν την Γερμανία από τον ρόλο, που είχε αναλάβει ως προς τις βαλκανικές υποθέσεις, και ανέλαβαν οι ίδιες την προώθηση των δυτικών συμφερόντων, προκειμένου να αποκλειστεί από την περιοχή η Ρωσία. Τόσο η επαναδραστηριοποίηση των «Ιδρυμάτων» του Σόρος -εξ ού και η αναμενόμενη πτώση του κ. Γκρούεφσκι-, όσο και η εμφάνιση του ίδιου του Υπουργού Εξωτερικών κ. Κέρι στην Σόφια, ώστε να επιστρέψει η Βουλγαρία στον «ορθό δρόμο», μέχρι σημείου, που ο Βούλγαρος Πρόεδρος να καταγγείλει την Ρωσία, περίπου ως «τρομοκράτη της Ευρώπης», δείχνουν αυτή την στροφή των Αμερικανών απέναντι στους Γερμανούς!

“Stratfor”: “Η Γερμανία πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται να διατηρηθεί η ακεραιότητα και η σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κεντρικός της ρόλος σε αυτήν”

Με τίτλο «Η Γερμανία βρίσκεται μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ», το αμερικανικό Κέντρο πολιτικών και στρατηγικών μελετών “Stratfor” δημοσιεύει ειδική ανάλυση, που αναφέρεται στους φόβους, που εκφράζουν ατλαντικοί παράγοντες για το ενδεχόμενο μιας γερμανορωσικής σύμπλευσης, που θα μπορούσε να ιδρύσει περιφερειακή δύναμη αρκούντως ισχυρή για να επιζητήσει τα πρωτεία στα θέματα της γεωστρατηγικής και οικονομικής επικυριαρχίας της υφηλίου. Η ανάλυση αυτή εισαγωγικά τονίζει, ότι η γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην Ουκρανία, όπως και στις άλλες πρώην σοβιετικές χώρες. Και μολονότι επιλέγει την εξισορρόπηση μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, το Βερολίνο επιδιώκει ολοένα περισσότερο να ορθώσει το ανάστημά του, τόσο έναντι της Ρωσίας, όσο και έναντι των ΗΠΑ, επιδιώκοντας την προώθηση των εθνικών του συμφερόντων, έστω και εντός ορισμένων πλαισίων.
Στην ανάλυση του “Stratfor”, υποστηρίζεται, πως η Γερμανία πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται να διατηρηθεί η ακεραιότητα και η σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κεντρικός της ρόλος σε αυτήν. Ο «μικρός ψυχρός πόλεμος», όμως, θα υποχρεώσει την Γερμανία να εμπλακεί περισσότερο στην πρώην σοβιετική περιφέρεια, από ό,τι στο παρελθόν, αλλά οι παρεμβάσεις της Γερμανίας θα παραμείνουν περιορισμένες.

“Η Γερμανία χρησιμοποιεί την διπλωματία για την εξισορρόπησή της μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον, αλλά θα προωθήσει τις δικές της απόψεις στο αδιέξοδο των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ”

Μολονότι το Βερολίνο θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί την διπλωματία, όπου αυτό είναι δυνατό, για την εξισορρόπησή της μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον, η Γερμανία θα προωθήσει ενδεχομένως τις δικές της απόψεις στο αδιέξοδο των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ.
Η Γερμανία κατόρθωσε, ακόμη, να πείσει επιφυλακτικά μέλη της ΕΕ, όπως την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ουγγαρία, να ψηφίσουν υπέρ των κυρώσεων, ασκώντας παράλληλα πιέσεις στα πιο επιθετικά κράτη-μέλη, όπως την Πολωνία και την Λιθουανία, τα οποία επιδιώκουν συνεχώς την σκλήρυνση των κυρώσεων, να αμβλύνουν την επιθετικότητά τους.
Το Βερολίνο διασφάλισε, ταυτόχρονα, το να παραμείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Ρωσία και αντιτάχθηκε σε προτάσεις από τις ΗΠΑ και αλλού, για την παροχή όπλων στην Ουκρανία, που θα οδηγούσαν στην κλιμάκωση της κρίσης, αν και οι τελευταίες πληροφορίες φέρουν το Ισραήλ πρόθυμο να εξοπλίσει τους Ουκρανούς, «εκδικούμενο» τους Ρώσους, που δήλωσαν, ότι θα δώσουν στο Ιράν πυραυλικές συστοιχίες S-300.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ