-“Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, είναι τα ακριβά και βραχυχρόνια δάνεια του ΔΝΤ και γι’ αυτό παραμένει ανοικτό το θέμα, να μην μετάσχει το Ταμείο ποτέ με λεφτά”.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Όπως εκτιμούν Έλληνες και ξένοι εμπειρογνώμονες και αναλυτές, με το Εurogroup,που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα στο Λουξεμβούργο, άνοιξε και επίσημα η “χειμερινή σαιζόν” για το ελληνικό Μνημόνιο, με τους εταίρους να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις προθεσμίες, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις καταθέσεις και την Κυβέρνηση να αναλαμβάνει το ρίσκο των καθυστερήσεων.
Σύμφωνα με τους ίδιους αναλυτές, με την πρώτη αξιολόγηση προ των πυλών το ελληνικό πρόγραμμα συνεχίζει να περιέχει αρκετές “γκρίζες ζώνες”, τουλάχιστον με βάση τα όσα είχαν γραφτεί τον Ιούλιο, για το χρέος, το ΔΝΤ και τις μεταρρυθμίσεις.
Στα δύο παραπάνω έρχεται να προστεθει και το ελληνικό αίτημα για “εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου”. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο για την ϋπαρξη περισσοτέρων “ευήκοων ώτων” στις ΗΠΑ, παρά στην Ευρώπη, όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
Όπως εκτιμούν Κοινοτικοί αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες, για την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, έχουν ιδιαίτερη σημασία συγκεκριμένοι όροι, συνθηκες και συμφωνίες.
Κανονική η έως τώρα συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό Πρόγραμμα
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αξιωματούχων αυτών, στις οποίες παραπέμπουν οι ειδικοί αναλυτές, προς το παρόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμμετέχει κανονικά στο ελεγκτικό σκέλος, αλλά θέτει συγκεκριμένους όρους για να βάλει χρήματα..
Η εκπρόσωπος του Ταμείου κ. Βελκουλέσκου και οι τεχνοκράτες, που την συνοδεύουν, συνεισφέρουν με όρους και παραμέτρους στην συζήτηση για το τι πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση. Έχουν άποψη για τα νομοσχέδια, την εκφράζουν με σαφήνεια και πιέζουν όσο και όλοι οι υπόλοιποι.
Προς το παρόν δε, σύμφωνα με τις πηγές των Βρυξελλών, δεν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των στελεχών των αποστολών,που δηλώνουν χαρακτηριστικά , ότι “είμαστε στην ίδια σελίδα”.
Οι όροι το ΔΝΤ για να συνεισφέρει με χρήμα
Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, για να βάλει το Διεθνές Νομισματικο Ταμείο λεφτά, απαιτούνται:
1) Να ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού,
2) να δρομολογηθεί η αναμόρφωση του δημοσίου τομέα (αξιολόγηση – προσλήψεις, απολύσεις, μισθολόγιο, δαπάνες, εκσυγχρονισμός λειτουργίας, κλπ.) και
3) να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, οι Ευρωπαίοι δεν βιάζονται για τίποτα από τα τρία, η Κυβέρνηση δεν βιάζεται για το ασφαλιστικό και το δημόσιο, ενώ και το ΔΝΤ δεν “κόπτεται” να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Κυβέρνηση ξέρει, ότι τα δάνειά του είναι ασύμφορα, λόγω υψηλών επιτοκίων και οι Ευρωπαίοι δεν σκοπεύουν να κάνουν την ζωή των μελλοντικών ελληνικών Κυβερνήσεων εύκολη, πριν βεβαιωθούν, ότι ο «εκσυγχρονισμός» είναι εδώ για να μείνει.
Η αναδιάρθρωση του χρέους
Όπως προκύπτει από όλες τις υπεύθυνες τοποθετήσεις παραγόντων της Κομισιόν (Ντομπρόβσκις και Μοσκοβισί), του διευθυντή του ESM και των περισσότερων Υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, διαγραφή ποσών αποκλείεται να γίνει και γενικώς συζητούμε για ελάφρυνση μιας κρίσιμης τετραετίας από το 2021 ως το 2025.
Τα επιτόκια θα μπορούσαν να μειωθούν ελάχιστα. Τα ομόλογα θα μπορούσαν να ωριμάσουν αργότερα και η περίοδος χάριτος, που ήδη υπάρχει ως το 2022, να επεκταθεί.
Όχι όμως για 30 χρόνια, που ζητάει το ΔΝΤ, αλλά το πολύ για άλλα 10 χρόνια, δηλαδή ως το 2032. Ακόμα και αυτό το σενάριο είναι τραβηγμένο.
Από μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση ο Έλληνας πολίτης δεν θα βιώσει καμία “δημοσιονομική χαλάρωση”, διότι, έτσι κι αλλιώς, ό,τι και να γίνει, αυτό δεν θα αγγίξει τους προϋπολογισμούς ως το 2025
Στις Βρυξέλλες γνωρίζουν απόλυτα, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, είναι τα ακριβά και βραχυχρόνια δάνεια του ΔΝΤ.
Ακόμα και αν γίνει μια αναδιάρθρωση για να μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ, που θα συνεισφέρει, θα δημιουργούν μόνιμο λογιστικό πρόβλημα στους ετήσιους προϋπολογισμούς για πολλά χρόνια.
Αντιθέτως, από την αναδιάρθρωση ο πολίτης δεν θα βιώσει καμία “δημοσιονομική χαλάρωση”, διότι, έτσι κι αλλιώς, ό,τι και να γίνει, δεν αγγίζει τους προϋπολογισμούς ως το 2025, καθιστώντας την όλη συζήτηση υπερεκτιμημένη στα όρια του λαϊκισμού – κάτι που εκνευρίζει διαχρονικά τις Βρυξέλλες.
Ο ρόλος των ΗΠΑ και οι πιέσεις της Ουάσιγκτων
Την ίδια ώρα αναβιώνουν τα σενάρια “αμερικανικών πιέσεων” για το χρέος ενόψει και της Συνόδου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ στην Λίμα, από τις 9 ως τις 11 Οκτωβρίου.
Παράγοντες των Βρυξελλών και των Υπουργείων οικονομικών της ΕΕ διαβεβαίωσαν, πως δεν αισθάνονται καμία πίεση για το θέμα, δεν τους έχει τηλεφωνήσει κανένας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, ζητώντας κάτι πιεστικά και γενικώς, αν το αποφασίσουν, τότε θα ζυγίσουν τα πράγματα και θα δουν, αν πραγματικά η ηθική πίεση του ΔΝΤ προς τις ελληνικές Κυβερνήσεις αξίζει τόσο πολύ ως πολιτική διασφάλιση για να συντηρείται κι’ άλλο η ίδια μυθολογία.
Στις Βρυξέλλες είναι ανοικτό το θέμα, να μην μετάσχει το Ταμείο ποτέ με λεφτά, απλά κανείς δεν θέλει να το “φωνάξει” από τώρα.
Η “εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”
Μέχρι τότε ο μόνος ελεγκτής του ελληνικού προγράμματος θα είναι η Τρόϊκα και όπως διαφαίνεται, στην Τρόϊκα, δεν θα εμπλακεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως ζήτησε ο Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρό του Μάρτιν Σούλτς.
Η συνθήκη του ESM δεν το προβλέπει και το θέμα θεωρείται λήξαν, όποια και αν είναι η δημόσια ρητορική.
Αυτό, που δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει άλλωστε, είναι, πως η πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ίδια με αυτή των Κυβερνήσεων των χωρών-μελών.
Διαδικασία δημοκρατικού ελέγχου υπάρχει ήδη (οι Πρόεδροι της Κομισιόν και του Eurogroup, όπως και οι Επίτροποι δίνουν αναφορά) αλλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να αναλάβει ρόλο, που δεν προβλέπονται από τις Συνθήκες.
