Συνέντευξη με το συγγραφέα Δημήτρη Γεωργά.
Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.
Ο Δημήτρης Γεωργάς μεγάλωσε στις γειτονιές της Κοκκινιάς και του Κορυδαλλού. Αποφοίτησε από τη Δημόσια Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού κι έγινε ένας από τους νεώτερους πρώτους μηχανικούς σε ηλικία 26 χρονών. Εργάστηκε μέχρι το 1995 σε όλους τους τομείς των εμπορικών πλοίων. Από το 1995 έως το 2000 εργάζεται ως αρχιμηχανικός σε ναυτιλιακές εταιρείες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ελβετία και συνταξιοδοτείται το 2003.
Το 2004 ξεκινά να γράφει και ολοκληρώνει μια τετραλογία με γενικό τίτλο “Το 7 της λύτρωσης αργεί”. Το πρώτο βιβλίο της “Της σποράς της μαύρης όργωμα” κυκλοφορεί το 2005, το δεύτερο “Δάκρυα διαμάντια” το 2011, ενώ το τρίτο “Το 7 της λύτρωσης αργεί” το 2015. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποδεικνύει πως η ζωή γράφει ιστορίες που υπερβαίνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πλάσει η φαντασία. Η πορεία μιας οικογένειας από τη Μικρά Ασία στις προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά, περνώντας μέσα από όλες τις περιπέτειες της χώρας τον 20ό αιώνα, αλλά και τη δική της ξεχωριστή μοίρα που έχει διαστάσεις αρχαίας τραγωδίας αποδίδεται με ευθύτητα, χωρίς ωραιοποιήσεις και φιοριτούρες, από έναν καταγραφέα θεατή αλλά και βαθύτατα διαπλεκόμενο. Μια αφήγηση που εναλλάσσει το προσωπικό και το συλλογικό με ματιά διεισδυτική όσο και ανθρώπινη καθώς πλησιάζει τους ήρωες της αδιανόητης, αλλά και αληθινής ιστορίας της σε απόσταση αναπνοής…
Κύριε Γεωργά, μιλήστε μας για το καινούριο σας βιβλίο “Το 7 της λύτρωσης αργεί”. Ποια βαθύτερη ανάγκη σας οδήγησε στη συγγραφή του; Τι πραγματεύεται;
Η ιστορία αυτού του βιβλίου έχει ξεκινήσει να γράφεται πριν γεννηθώ και φοβάμαι ότι μπορεί να συνεχιστεί και μετά τον θάνατο μου. Δεν ξέρω εάν έγινα συγγραφέας μόνο για να γράψω αυτό το βιβλίο. Υπάρχει κάτι συγκεχυμένο το πώς διαλέχτηκα εγώ. Επειδή είμαι μέρος της ιστορίας; Νομίζω ότι η εκλογή μου ήταν λάθος. Και το λάθος έγινε τιμωρός. Έδειξε ότι ο άνθρωπος ενώ έχει απεριόριστες δυνατότητες παραμένει ψυχικά ευάλωτος στην ίδια την ψυχή του. Η διαιώνιση «μιας βάναυσης» κληρονομικής ασθένειας πέρασε σαν σίφουνας από την ψυχή και το σώμα των θυμάτων και των οικογενειών τους. Μέρος της, όχι φορέας είμαι και εγώ.
Οι ήρωες του βιβλίου σας στην πλειονότητα τους έχουν τραγική κατάληξη. Τελικά η ζωή είναι ένα δράμα ή κωμωδία;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε οικογένεια που το δράμα ήταν παρών συνεχώς. Το τι είναι η ζωή, δράμα ή κωμωδία, δεν μπορώ με ειλικρίνεια να απαντήσω. Εάν ρωτηθώ χωρίς να σκεφτώ, αυθόρμητα, η ζωή είναι όμορφη. Η παρουσία μας είναι αναντικατάστατη και αξίζει να απαιτήσουμε μέρος της ευτυχίας. Τι ομορφιά έχει ένα γέλιο; Τι όμορφο να αγαπήσεις και να αγαπηθείς;
Ποιο είναι το πιο πρωτότυπο σχόλιο που σας έχουν γράψει για κάποιο από τα έργα σας;
Οργή. Αυτή την λέξη και νόημα έβγαλε κάποιος που εκτιμώ και έχει αφιερώσει την ζωή του να βοηθά την ψυχή να εναρμονίζεται με το παρόν και να της δίνει την αξία της ύπαρξης μας. Κυκλοφορούν εκτός από το « Το 7 της λύτρωσης αργεί», (βασίζετε σχεδόν όλο σε αληθινά γεγονότα και ήρωες) «Της σποράς της μαύρης όργωμα» και το «Δάκρυα διαμάντια». Δεν μπόρεσα και τα ξαναδιάβασα επί τούτου, που βρήκε την «Οργή» ειδικά στο «Δάκρυα διαμάντια».
Σε ποιους πιστεύετε ότι απευθύνονται κυρίως τα μυθιστορήματά σας; Θεωρείτε ότι στέλνετε κάποια μηνύματα μέσα από αυτά;
Τα 3 βιβλία μου που κυκλοφορούν είναι μυθιστορήματα. Δυστυχώς από εσωτερικές μου διεργασίες ήθελα αυτά τα βιβλία να τα ενώνει κάτι. Ήρωας, νόημα, συναίσθημα.
Από μόνα τους με κατεύθυναν και έγιναν ο μπούσουλας μου. Ειδικά το 3ο μου βιβλίο “Το 7 της λύτρωσης αργεί” ήθελα να στείλω ένα πανανθρώπινο μήνυμα, την αξία των προγαμιαίων εξετάσεων ειδικά εκεί που υπάρχει κακή κληρονομικότητα. Πόνεσα πολύ, είμαι άγνωστος συγγραφέας και ακολούθησα την εμπορική ή και πρακτική πλευρά. «……Το βιβλίο πρέπει να διαβάζετε και είναι ωραίο ως μυθιστόρημα, το μήνυμα ας το δεχθεί ο αναγνώστης, δεν είσαι σταυροφόρος του Ερυθρού Σταυρού». Δεν ενδιαφέρει σχεδόν κανέναν, τι μήνυμα στέλνεις, αυτό που κάνει το βιβλίο εμπορικό είναι η δύναμη του εκδότη κατά 90%.
Τι συμβαίνει όταν κάποια στιγμή η έμπνευση και οι πρωτότυπες ιδέες ενός συγγραφέα εξαντλούνται;
Αυτά τα συναισθήματα έρχονται πάντα όταν τελειώνεις ένα βιβλίο: – Τι γράφω τώρα; Η δική μου η φαντασία δεν έχει εξαντληθεί. Ήθελα και έχω παρακαταθήκη να γράφω «τίμια». Η πρακτική και η σχέση συγγραφέα – βιβλίου – εκδότη – αναγνώστη, σου διαμορφώνουν μια συγγραφική ιδιαιτερότητα που θέλει ψυχικές αντοχές. Εγώ εάν ήμουν «συγγραφικά» γνωστός λίγο κάτω από την μέση, θα είχα γράψει άλλα 10 βιβλία. Έχω γράψει και έχω τελειώσει εκτός από τα ανωτέρω τρία, άλλα δυο, το ένα δε το θεωρώ ναυαρχίδα μου τόσο που έχω πιστέψει ότι δεν θα ξανά ξαναγράψω τέτοιο πλήρες και ωραίο βιβλίο. Τους χαρακτηρισμούς τους κρατάς για τον εαυτό σου.
Πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ένας συγγραφέας στην κορυφή αλλά και να παραμείνει εκεί;
Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να βρει χρήματα, μετά τον ανάλογο εκδότη και τελευταίο να έχει ταλέντο.
Ποια είναι η γνώμη σας για την κρίση; Στην αρχή διατυπώθηκαν πολλές απόψεις για τα αίτια δημιουργίας της και όλοι διατείνονταν ότι τελικά, ίσως βγει σε καλό όλη αυτή η δοκιμασία. Ποια η προσωπική σας άποψη;
Η κρίση έδειξε ότι η χώρα ως κράτος ήταν μέσα στα πρώτα της διαφθοράς. Ανίκανοι ηγέτες, λαός ευνουχισμένος από οράματα εποχών ντροπής. Το κράτος κτίστηκε στο ψέμα και το ψέμα κατέρρευσε μπροστά στην ντροπή. Η λύση εάν έρθει και πότε, πρέπει να έχει ηγέτες που να αντιπροσωπεύουν το λιγότερο το 55% εις σάρκα μία και συλλογικό πνεύμα. Πάνω από όλα χρειαζόμαστε δίκαιη δικαιοσύνη.
Πιστεύετε στον Θεό ή στην τύχη;
Δεν πιστεύω στον Θεό, κυρίως αυτόν που τόσο γελοία μου φανέρωσαν. Πιστεύω όμως ότι όποιος άνθρωπος βρίσκει γαλήνη στο να πιστεύει και να μη σκοτώνει, αξίζει να βρει ένα Θεό.
Τι είναι αυτό που δεν έχετε πραγματοποιήσει ακόμη στη ζωή σας και θα θέλατε να κάνετε;
Ανήκω και εύχομαι σε λίγους, που δεν μπορούν να νιώσουν ευτυχισμένοι. Στον τομέα αυτό απέτυχα και παρέσυρα και ανθρώπους που με αγάπησαν.
Τι εύχεστε στους αναγνώστες μας που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;
Όποιος δεν διαβάζει δεν γνωρίζει ζωές και έρχεται μια στιγμή στη ζωή του που δεν γνωρίζει ούτε τον εαυτό του.
