Συνέντευξη στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ με την ποιήτρια– Κωνσταντίνα Αλαμπουρινού
Επιμέλεια:
Βασιλική Β. Παππά
Η Κωνσταντίνα Αλαμπουρινού γεννήθηκε στην Επισκοπή Ημαθίας και αποφοίτησε από το εξατάξιο γυμνάσιο Αλεξάνδρειας Ημαθίας. Στα νεανικά της χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό έχοντας πολλές πρωτιές και διακρίσεις. Για πολλά χρόνια δραστηριοποιήθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Θεσσαλονίκη όπου ζει ως σήμερα. Μητέρα δύο παιδιών και δύο εγγονιών, συνεχίζει να γράφει και να ασχολείται με τη ζωγραφική και με θέματα εναλλακτικής ιατρικής. Έργα της έχουν διακριθεί από πολλούς φορείς όπως η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, η Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Β.Ε., η Εταιρία Τεχνών Πολιτισμού και Επιστημών Κερατσινίου, το Λογοτεχνικό Περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΩ, ο Δήμος Θάσου και η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Δελφικοί αγώνες). Έχει συμμετάσχει σε πολλά ποιητικά δρώμενα, όπως το Φεστιβάλ της Θάσου, ο Ερωτικός Μάιος, οι εορτασμοί της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης στη Θεσσαλονίκη.
Β.Π.: Κυρία Αλαμπουρινού, πότε γεννήθηκε και ωρίμασε μέσα σας η ιδέα για την ποιητική συλλογή «Χνάρι του λόγου» που κυκλοφόρησε πρόσφατα;
Κ.Α.: Κυρία Παπά ευχαριστώ εκ των προτέρων για την τιμητική συνέντευξη που μου ζητήσατε. Καταρχάς «το Χνάρι του Λόγου» ήταν η απόρροια και η συνέχεια των προηγούμενων συλλογών και ως εκ τούτου όταν υπάρχει το υλικό σε ώριμη μορφή είναι επόμενο να μετεξελιχθεί σε συλλογή και να δημοσιοποιηθεί σαν μια ανάγκη εσωτερική να ξεπροβάλλει η αλήθεια μου.
Β.Π.: Αν δεν κάνω λάθος, έχουν εκδοθεί πέντε ποιητικές συλλογές σας. Πώς άρχισε το ταξίδι σας στον κόσμο της ποίησης?
Κ.Α.: Το ταξίδι για κάθε άνθρωπο ξεκινάει από τη στιγμή που γεννιέται και προεκτείνεται σε δρόμους ξεχωριστούς με το πέρασμα του χρόνου με τα αποτυπώματα των γεγονότων της χαράς, της λύπης, των λυγμών και των δακρύων που δρασκελίζει ο καθένας και η καθεμιά μας σε επιλογέςζωής,αναπλάθοντας κοινωνικές δομές μα και προσωπικές αντιστάσεις κι αποτιμήσεις, θετικές και αρνητικές που μας σημάδεψαν στη πορεία της ζωής. Σαν ιχνηλάτης της βιωματικής μου εξέλιξης μέσα από τις αναμνήσεις, τις επαφές, τα σημάδια που μας κεντρίζουν, ο έρωτας και η απογοήτευση, οι πολυπλοκότητες των ανθρώπων, τα θέλω και οι αδυναμίες και μέσα σε όλα αυτά η τύχη και το πεπρωμένο. Όλα αυτά δημιούργησαν το ταξίδι στο δρόμο της ποίησης και της γραφής γενικότερα.
Η πρώτη μου συλλογή με τίτλο «Αισιοδοξία στο Μέλλον» εκδόσεις Μαλλιάρης παιδεία (1995) είναι σε δεύτερη επανέκδοση.Η δεύτερη συλλογή είναι τα «Διόδια Ζωής» εκδόσεις Έλυτρο, η τρίτη συλλογή είναι «του χρόνου και της αρμονίας» εκδόσεις Μαλλιάρης παιδεία.Η τέταρτη συλλογή είναι «το ζύγι», εκδόσεις Διάνυσμα και η πέμπτη συλλογή είναι το «Χνάρι του Λόγου» από τις εκδόσεις Αποστακτήριοπερί του οποίου ο λόγος για τη συνέντευξη.
Β.Π.: Συνήθως γράφετε οργανωμένα και προσχεδιασμένα ή λειτουργείτε με μία αιφνίδια έμπνευση;
Κ.Α.: Τις περισσότερες φορές κυοφορούνται συναισθήματα και κάποια στιγμή γεννιούνται οι στίχοι αυτόματα κι’ αιφνίδια σαν σε μια κατάσταση μεταφυσική, σαν όπως λέω σε ένα μου ποίημα το οποίο βρίσκεται στη δεύτερη συλλογή «διόδια ζωής» από τις εκδόσεις «Έλυτρο».
Στο πανηγύρι του κόσμου
Σβησμένες μνήμες
ξυπνούν στο ορθρικό ξημέρωμα
και ξεγλιστρούν χελιδονόψαρα ιδέες
που απλώνουν φτερά στον κόσμο της διάνοιας.
Ξεπροβάλλοντας σαν φιντανάκια ονείρου
παίρνουν σάρκα και οστά στο γραπτό λόγο.
Σήμα κατατεθέν η μελάνη στο χαρτί.
Το χέρι γράφει.
Η σκέψη ομιλεί.
Τα μάτια διαβάζουν
κι η καρδιά αισθάνεται
της ψυχής τα φτερουγίσματα,
στην ανατριχίλα του κορμιού.
Συγκίνηση!
Συναισθήματα ηλιοχρώματα,
θρησκευτικά βιώματα,
σεληνιακή ατμόσφαιρα
φιλοσοφούν στην οντότητα του σύμπαντος.
Κι οι γαλαξίες κάστρα αφρούρητα
στην αιωνιότητα των ψυχών
που περιδιαβαίνουν
στο πανηγύρι του κόσμου.
Β.Π.: Υπάρχουν πράγματα τα οποία εμείς δεν γνωρίζουμε αλλά έπαιξαν ρόλο στον τρόπο με τον οποίο σκέφτεστε; Ποιοι άνθρωποι θα λέγατε ότι σάς επηρέασαν, άνθρωποι τους οποίους αγαπούσατε πάρα πολύ;
Κ.Α.: Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος, ο τρόπος ζωής, τα γεγονότα , οι δάσκαλοι μας,οι φίλοι. Κυρίως όμως τα πρόσωπα που συναισθηματικά μας επηρέασαν και μας συγκλόνισαν ερωτικά, θετικά ή αρνητικά και έτσι απορρέουν οι στίχοι και δημιουργείται με την υποδομή της διανόησης.
Β.Π.: Ποια είναι η αίσθηση που αφήνει η έκφραση των συναισθημάτων και της διάθεσης μιας συγκεκριμένης στιγμής μέσα από τους στίχους ενός ποιήματος που εσείς η ίδια έχετε γράψει;
Κ.Α.:Καθώς περνάει ο χρόνος με τη δημιουργία του πονήματος φέρνει τη πληρότητα και την ευφορία, το γέμισμα της ψυχής, τη χαρά της γέννας ενός ακόμα παιδιού που καταθέτουμε στα κάστρα του γαλαξία και παραμένει το στίγμα της ολοκλήρωσης του εαυτού μου.
Β.Π.: Ποιες είναι οι αρετές ενός καλού συγγραφέα/ποιητή;
Κ.Α.: Η αρετή ενός ή μιας λογοτέχνη είναι η αρετή της αλήθειας, της φαντασίας, η ικανότητα της μεταδοτικότητας, να ταυτίζεται ο αναγνώστης με τον δημιουργό και να νιώθει ότι είναι δικό του δημιούργημα.
Β.Π.: Ποιο είναι το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο που σας μετέδωσε το ρίγος της λογοτεχνικής απόλαυσης;
Κ.Α.: Πολλά είναι τα βιβλία που μου μετέφεραν το ρίγος της απόλαυσης, θα ξεκινήσω με τα πρώτα μου αναγνώσματα, τα χρονογραφήματα του Σακελλάριου και του Τσιφόρου στο περιοδικό «Ρομάντζο» και «Πάνθεον».. Αργότερα νουβέλες σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες αλλά και αναγνώσεις ποίησης. Πιο συγκεκριμένα η δεύτερη σελίδα της εφημερίδας «Μακεδονία», αφιερωμένη στη ποίηση ήταν τα πρωταρχικά μου αναγνώσματα.Το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, η «Μάνα» του ΜαξίμΓκόρκι και «η Άγνωστος» του Αλεξάντρ Μπισόν. Ακόμα, ο υπέροχος Καβάφης, οι σπουδαίοιΠαλαμάς, Σολωμός, Κάλβος, Ξενόπουλος, και ο πάντα καυστικός και διαχρονικός Σουρρής και πολλοί άλλοι ανώνυμοι που έχουν γράψει διαμάντια αλλά δεν αναγνωρίστηκαν από το πλατύ κοινό.
Β.Π.:Ποια είναι η μεγαλύτερη υπερβολή που έχετε επιτρέψει στον εαυτό σας;
Κ.Α.:Δε μπορώ να πω ότι έχω κάνει υπερβολές στη ζωή μου.. Η μόνη υπερβολή ήταν ότι δούλευα πολύ λόγω ανάγκης αλλά μετέτρεψα τη δουλειά σε διασκέδαση και μέσα από αυτή ζυμώθηκαν τα δημιουργήματα μου. Η επαφή μου με τον κόσμο της δουλειάς μετατράπηκε σε έναν ιδιαίτερο κοινωνικό προβληματισμό τον οποίο μετουσίωσα σε ποίηση, από την οποία ξεπροβάλλει ο συναισθηματισμός, ο ερωτισμός και η ανάγκη της φυγής από τη σκληρή πραγματικότητα που με διακατείχε ώσπου να γαληνέψει το είναι μου αφού πλήρωσα «διόδια ζωής» σαν αντίτιμο για την αρμονία και την ισορροπία μου.
Β.Π.: Τι κάνει η Κωνσταντίνα Αλαμπουρινού όταν δεν γράφει;
Κ.Α.: Ό,τι περνάει από το χέρι μου και ό,τι μπορώ και είναι θαρρετό όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν ή προσπαθούν να αποκτήσουν το «γνώθι σε εαυτόν». Από τα κοινότυπα για το προς το ζην ως γυναίκα, ως μάνα και ως άνθρωπος, με αλληλεγγύη και προσφορά στους συνανθρώπους μας .
Β.Π.: Κλείνοντας, θα θέλατε να μας πείτε ποια είναι η ουσία της ζωής για σας;
Κ.Α.: Με την ελευθερία της κίνησης και της σκέψης για ένα ανώτερο σκοπό της βιωτής, όπου η ουσία της ζωής είναι η αγάπη χωρίς μεμψιμοιρία και κριτική, χωρίς μιζέρια, με κατανόηση και αποδοχή για ένα καλύτερο κόσμο στο αύριο.Η κατάθεση του είναι μας για ό,τι καλύτερο μπορούμε να κληρονομήσουμε στους απογόνους μας.