-Οι νομικές, καταστατικές και ηθικές λαθροχειρίες και οι απάτες των “Θεσμών” σε βάρος του ελληνικού λαού με σκοπό την διάσωση διεθνών συστημικών τραπεζών.
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Το μεγάλης δημοτικότητας αμερικανικό εξω-συστημικό οικονομικό πρακτορείο “ΖeroHedge”, το οποίο καλύπτει με λεπτομερειακή πληρότητα και συμπάθεια την πενταετή ελληνική δοκιμασία από την Τρόϊκα, δημοσίευσε με τον τίτλο “Το ελληνικό πρόβλημα είναι τώρα καθαρά πολιτικό”, ανάλυση του Raoul Ilargi Meijer, συγγραφέα, μπλόγκερ και μελετητή του ελληνικού προβλήματος. Το άρθρο επισημαίνει και καταγγέλλει τις νομικές, καταστατικές και ηθικές λαθροχειρίες και απάτες, τα ψεύδη και τις αντιφάσεις, που διαπράχθηκαν από τους «Θεσμούς» στην πενταετία, για την διάσωση συστημικών διεθνών τραπεζών και σε βάρος του ελληνικού λαού. Στο δημοσίευμα αυτό αναφέρονται τα εξής:
“Η Ελλάδα πλήρωσε το ΔΝΤ προχθές, με τα αποθεματικά του ΔΝΤ. Και τι μ’ αυτό; Είναι από χρόνια φανερό, ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μιά μεγάλη αναδιάρθωση του χρέους της, άν πρόκειται να έχει μέλλον ως χώρα – εκτός από μέλος της Ευρωζώνης.
Αντ’ αυτού η Ε.Ε./τρόϊκα αποφάσισε το 2010 να διασώσει από χρεωκοπία τις γερμανικές, τις γαλλικές και τις αμερικσνικές τράπεζες, αναδιαρθώνοντας τα χρέη, που είχαν δημιουργήσει με τρελλά στοιχήματα επάνω στην Ελλάδα και στην συμμετοχή της στην Ε.Ε.-και φορτώνοντας το κόστος στις πλάτες του ελληνικού πληθυσμού.
“Η απόφαση της τρόϊκα δεν ήταν μια οικονομική απόφαση, αλλά μια εντελώς πολιτική απόφαση”
Αυτό, όπως το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, δεν ήταν μια οικονομική απόφαση. ΄Ηταν πάντοτε μια εντελώς πολιτική απόφαση. Παρεμπιπτόντως, είναι επίσης μια απόφαση για την οποία έπρεπε να είχε εντονώτατα διαμαρτυρηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εφ’ όσον είναι ανεξάρτητη και α-πολιτική και δεν επιτρέπεται να σύρεται σε τέτοιες καταστάσεις. Αλλά η ΕΚΤ δεν διαμαρτυρήθηκε. Και αφ’ ότου διαπράχθηκε αυτό, οι Βρυξέλλες το παρουσιάζουν σαν το ίδιο αναπόφευκτο, όσο και την κατασκευή της Κιβωτού του Νώε. Αλλά δεν ήταν! ΄Ηταν απλώς άλλη μια απόφαση, να προτιμηθεί η σωτηρία των τραπεζών από την σωτηρία των ανθρώπων.
Και σε αυτή την περίπτωση οι άνθρωποι βγήκαν από αυτή την ιστορία πολύ χαμένοι και για πολύ, πολύ καιρό. Αυτό είναι το θέμα των ελληνικών συζητήσεων από τότε που εκλέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει στην Αθήνα. Καί όσο και οσοδήποτε πολλοί εξακολουθούν να ισχυρίζονται, πως η Ελλάδα ξόδευε επί χρόνια πιο πολλά από όσα κέρδιζε, είναι φανερό, πως οι άνεργοι και τα πεινασμένα παιδιά και οι γέροντες χωρίς περίθαλψη υγείας δεν ευθύνονται.
“Αδιαφορωντας για το πόσοι επισημαίνουν τις αποτυχίες των μέτρων λιτότητας, που εφαρμόζονται τώρα σε διάφορες χώρες, η τρόϊκα επιμένει σε περισσότερη λιτότητα για την Ελλάδα”
Η Τρόϊκα λέει, ότι πρόσφερε στον ελληνικό λαό βοήθεια σωτηρίας . Ο ελληνικός λαός απαντά, πως μόνον το 8-9 % αυτών των ποσών πήγαν σ’ αυτόν, με το υπόλοιπο να πηγαίνει για την κάλυψη των απωλειών των διεθνών συστημικών τραπεζών και των διεφθαρμένων στο έπακρο προηγούμενων ελληνικών πολιτικών και οικονομικών ηγετικών κύκλων, με τους οποίους, κατά σύμπτωση, η τρόϊκα ήταν πανευτυχής να συνάπτει συμφωνίες. Τόσο μάλιστα, ώστε τις παραμονές των εκλογών οι ΄Ελληνες ωθούνταν να ψηφίσουν και πάλι τις ίδιες ηγεσίες στην κυβέρνηση, παρ’ ‘ολο που βαρύνονταν για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Η τρόϊκα ζητάει από την Κυβέρνηση του Σύριζα να εφαρμόσει μέτρα αντίθετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Αδιαφορωντας για το πόσοι επισημαίνουν τις αποτυχίες των μέτρων λιτότητας, που εφαρμόζονται τώρα σε διάφορες χώρες, η τρόϊκα επιμένει σε περισσότερη λιτότητα. Μολονότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπαναχωρήσει, λόγω της εντολής, που έχει λάβει –πέρα από τους ηθικούς κανόνες.
Έβαλντ Νοβότνυ, μέλος της ΕΚΤ : “Το Πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι Οικονομικό!”
Πρόκειται για ένα παιχνίδι ισχύος. Είναι ένα πολιτικό παιχνίδι. Πάντα αυτό ήταν. Αλλά επιμένει να παρουσιάζεται πάντοτε, τόσο από τον διεθνή Τύπο, όσο και από την τρόϊκα, σαν ένα οικονομικό πρόβλημα. Γεγονός, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, γιατί η δήλωση του ΄Εβαλντ Νοβότνυ, μέλους της ΕΚΤ και Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας δεν προκάλεσε μεγαλύτερη προσοχή και συζήτηση.
Το ελληνικό ζήτημα είναι περισσότερο πολιτικό, παρά οικονομικό, ξεκαθάρισε το μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι συζητήσεις με κόμματα, όπως το ελληνικό ΣΥΡΙΖΑ και το ισπανικό Ποντέμος μπορεί να είναι ανανεωτικές, εισάγοντας νέες ιδέες, αλλά «στο τέλος της ημέρας, πρέπει να οδηγήσουν σε αποτελέσματα», είπε ο ΄Εβαλντ Νοβότνυ, μέλος τη ΕΚΤ, προσθέτοντας, ότι οι συζητήσεις «δεν είναι για να παίζουμε».
“Εάν η Ελλάδα είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, τότε η ΕΚΤ θα πρέπει να πάψει να παρεμβαίνει στην ελληνική υπόθεση”
Ο Αυστριακός κεντρικός τραπεζίτης αρνήθηκε να διατυπώσει άποψη, για το πως μπορεί να λυθεί το χρηματοπιστωτικό πρόβλημα της Ελλάδος, λέγοντας, ότι «είναι πολύ περισσότερο ένα πολιτικό, παρά ένα οικονομικό ζήτημα.» Ο κ. Νοβότνυ δεν πιστεύει, επισης, ότι ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να δημιουργήσει μια ομοσπονδιακή χρηματοπιστωτική Κυβέρνηση μέσα στην Ευρωζώνη. «Δεν μπορούμε να υποκαταστήσουμε την πολιτική σφαίρα», δήλωσε.
Αυτά φαίνονται, από την σκοπιά μας, να αλλάζουν σημαντικά την συζήτηση. Ας αρχίσουμε από τον ρόλο της ίδιας της ΕΚΤ, Εάν το ελληνικό πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό, όπως λέει το ίδιο το μέλος της ΕΚΤ, τότε η Κεντρική Τράπεζα δέν έχει καμιά δουλειά στις συζητήσεις. Εάν η Ελλάδα είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, τότε η ΕΚΤ θα πρέπει να πάψει να παρεμβαίνει στην ελληνική υπόθεση, επειδή ως Κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα είναι ανεξάρτητη και αυτό σημαίνει α-πολιτική.
“Κατά την άποψή τους, τα κράτη -μέλη της ΕΕ αποτελούν ΄Ενωση, όταν οι καιροί είναι καλοί. Και όταν/εάν όλες οι μεγάλες τράπεζες έχουν διασωθεί, τότε οι άνθρωποι μπορεί να κονταροχτηπηθούν για τά ψίχουλα, που θα έχουν απομείνει”
Η ΕΚΤ οφείλει να δίνει χρήματα στην Ελλάδα, όταν αυτή τα ζητά, επειδή δεν υπάρχει άλλη κεντρική τράπεζα, που να λειτουργήσει ως δανειστής τελευταίας καταφυγής στην χώρα. Μέχρις ότου οι Βρυξέλλες ζητήσουν να σταματήσει η χρηματοδότηση, ενέργεια, όμως, που πάλι είναι προβληματική, επειδή θα ήταν και πάλι πολιτική απόφαση εξαναγκασμού μιας ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας. Θα ήταν σωστότερο, εάν η «ένωση», δηλαδή τά άλλα μέλη, διέθεταν στην Ελλάδα αυτά, που έχει ανάγκη, αλλά αυτοί -φαίνεται να- πιστεύουν, πως δεν είναι και τόσο πολύ μια Ένωση!
Κατά την άποψή τους, αποτελούν ΄Ενωση, όταν οι καιροί είναι καλοί. Και όταν/εάν όλες οι μεγάλες τράπεζες έχουν διασωθεί, τότε οι άνθρωποι μπορεί να κονταροχτηπηθούν για τά ψίχουλα, που θα έχουν απομείνει.
Το ΔΝΤ δήλωσε, πως δεν θέλει να συμμετάσχει σέ μια Τρίτη διάσωση της Ελλάδος. Κανείς δεν φαίνεται να προσέχει πια, αλλ’ αυτό καθιστά και το ΔΝΤ συμμέτοχο των πολιτικών αποφάσεων. Η Λαγκάρντ και οι λοιποί ισχυρίζονται, πως δεν μπορούν να δανείζουν χώρες, που δεν παίρνουν τα «κατάλληλα» μέτρα.
“Ποιός αποφασίζει, για το ποιά μέτρα είναι τα κατάλληλα για να δανείζονται οι χώρες;”
Αλλά ποιός αποφασίζει, για το ποιά μέτρα είναι τα κατάλληλα; Επί πλέον, πως το ΔΝΤ και υπό ποιά πρόφαση εξηγεί τα πρόσφατα δάνεια στην Ουκρανία; Τα καταφέρνει το Κίεβο καλύτερα από την Αθήνα, από την οικονομική άποψη; Η μήπως έτσι το ΔΝΤ βυθίζεται εξίσου σε έναν ολοένα βαθύτερο πολιτικό βούρκο;
Επιπλέον, εάν πάρουμε τα λόγια του κ.Νοβότνυ τοις μετρητοίς, γιατί εξακολουθούν να ανακατεύονται Υπουργοί των Οικονομικών και οικονομολόγοι στις διαπραγματεύσεις του ελληνικού ζητήματος; Αυτό δεν οδηγεί απλώς σε σύγχυση και καθυστέρηση; ΄Ολα τα ειδησεογραφικά όργανα στον κόσμο μετέδωσαν το σχόλιο του Σόϊμπλε, ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει δημοψήφισμα, άν θέλει και ίσως αυτό ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
“Εάν το ελληνικό ζήτημα είναι τώρα, ή ήταν πάντοτε, ένα πολιτικό ζήτημα, τότε γιατί να το συζητούν ο Βαρουφάκης, ο Ντάϊσελμπλουμ και ο άλλοτε αρχηγός της γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας Βόλφγκαγκ Σόϊμπλε”;
Αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του Σόϊμπλε να το κρίνει, όπως δεν είναι δουλειά του Βαρουφάκη να συστήσει ένα δημοψήφισμα στους Γερμανούς. Ενώ όλοι θα θεωρούσαν τον δεύτερο ανόητο, οι ίδιοι παίρνουν τον πρώτο στα σοβαρά. Αυτό είναι η πολιτική της ισχύος με έναν Τύπο, που έχει χάσει την πυξίδα για την αποστολή, που οφείλει να επιτελεί στον κόσμο. ΄Εναν Τύπο, που κατάντησε μηχανισμός προπαγάνδας, στην υπηρεσία οποιουδήποτε κατέχει την εξουσία.
Εάν το ελληνικό ζήτημα είναι τώρα, ή ήταν πάντοτε, ένα σε μέγιστο βαθμό πολιτικό ζήτημα, όπως λέει ο Νοβότνυ, τότε γιατί να το συζητούν ο Βαρουφάκης, ο Ντάϊσελμπλουμ (που έχει μόνο ένα δίπλωμα αγροτικής οικονομίας, ότιδήποτε κι’ αν σημαίνει αυτό) και ο άλλοτε αρχηγός της γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας Βόλφγκαγκ Σόϊμπλε;
Εάν είναι, πάλι, καθαρά πολιτικό, δεν θα έπρεπε να συζητείται από τους πολιτικούς ηγέτες, την Μέρκελ, τον Γιούνκερ και τον Τσίπρα; Κάτι μας λέει, πως δεν είναι κακή ιδέα, σε κάθε περίπτωση. Τουλάχιστον εδώ που φθάσαμε και αφού η ίδια η ΕΚΤ λέει, ήδη, πως δεν είναι θέμα χρημάτων!”
