H Τζόρτζια Μελόνι δηλώνει ικανοποιημένη τόσο σε ότι αφορά τις εξελίξεις στο Ουκρανικό όσο και για την αναβολή της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες του Mercosur. Η Ρώμη ήταν εξ αρχής αντίθετη στην χρήση των παγωμένων ρωσικών κεφαλαίων στην Ευρώπη. Η επίσημη αιτιολόγηση της στάσης αυτής, ήταν η απουσία ισχυρής νομικής βάσης και το ότι η Μόσχα θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ορθότητα της απόφασης.
Στην πραγματικότητα όμως η προσέγγιση της Μελόνι επηρεάσθηκε και από άλλα δυο σημαντικά στοιχεία: τον φόβο για τυχόν ρωσικά αντίποινα σε βάρος ιταλικών επιχειρήσεων, και τις απαιτήσεις του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης και γραμματέα της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι. Τις τελευταίες εβδομάδες, η Λέγκα ζητά να σταματήσει η άνευ όρων υποστήριξη της Ουκρανίας.
Δεν είναι τυχαίο το ότι δεν έχει ακόμη ανανεωθεί η παροχή στρατιωτικής στήριξης προς το Κίεβο, για το 2026 και το ότι, όπως φαίνεται, η Ιταλία είναι διατεθειμένη να προσφέρει κυρίως βοήθεια προς τον άμαχο πληθυσμό. Παραδείγματος χάρη, στέλνοντας γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά λιγότερα όπλα.
Σε τεντωμένο σκοινί
Η Μελόνι, ουσιαστικά, προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σκοινί για τους λόγους που αναφέραμε. Χωρίς να απογοητεύσει τον ισχυρό της σύμμαχο, τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, αλλά αποφεύγοντας και την ρήξη με τις Βρυξέλλες. Σε ό,τι αφορά το άλλο μεγάλο θέμα της ευρωπαϊκής επικαιρότητας, τη συμφωνία της Ένωσης με τις χώρες του Mercosur, η στάση της Ρώμης βάρυνε καθοριστικά υπέρ της αναβολής της τελικής υπογραφής για δύο ή τρεις εβδομάδες.
Αιτία αυτή τη φορά είναι οι θέσεις των γεωργικών ενώσεων της Ιταλίας, οι οποίες εκφράζουν μεγάλη ανησυχία: «Στη Λατινική Αμερική χρησιμοποιούνται ακόμη πολλά φυτοφάρμακα, που εδώ στην Ευρώπη έχουν απαγορευθεί. Το 30% των χημικών προϊόντων που επιτρέπονται στην Βραζιλία, στις χώρες μας δεν υπάρχουν εδώ και καιρό», υπογραμμίζει η ιταλική ένωση αγροτών Coldiretti.
H Μελόνι ζήτησε την παράταση αυτή, με την ελπίδα να μπορέσει να πετύχει συμβιβασμό. Να μπορέσουν να γίνουν, δηλαδή, έστω και μερικές αλλαγές στο τελικό κείμενο της συμφωνίας, έτσι ώστε να δείξει στους αγρότες της χώρας της ότι δεν απειλούνται από την άρση των δασμών και τις αυξημένες εισαγωγές προϊόντων από τη Λατινική Αμερική. Δεν είναι βέβαιο, ασφαλώς, ότι θα τα καταφέρει. Ξέρει όμως ότι η συναίνεση της Ιταλίας είναι καθοριστικής σημασίας, για να προκύψει η αναγκαία ενισχυμένη πλειοψηφία και πρόκειται να παίξει μέχρι τέλους το διαπραγματευτικό χαρτί της.
