Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το εξαιρετικό εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων της Alpha Bank, το οποίο επιμελείται ο κ. Μιχάλης Μασουράκης, και που εντυπωσιάζει με την διαύγεια και την διεισδυτικότητα των απόψεων και θέσεων που διατυπώνει. Στο τελευταίο τεύχος, το ανωτέρω δελτίο ασχολείται με την φιλολογία της επαναδιαπραγματεύσεως του Μνημονίου-2 και με αυστηρά λόγια τονίζει τα αυτονόητα. Αυτά που οι πολιτικοί και οι λοιποί επαΐοντες προσποιούνται ότι αγνοούν, σε μία προσπάθεια παραπλανήσεως της κοινής γνώμης, για λόγους λαϊκισμού.
Πολύ συνοπτικά, λοιπόν, το δελτίο της Alpha Bank υπογραμμίζει ότι η επαναδιαπραγμάτευση μιας συμφωνίας έχει έννοια να υπάρξει μόνον μεταξύ αξιόπιστων συνομιλητών, οι οποίοι μπορούν να δεσμεύουν τις χώρες τους και να τηρούν τις υποσχέσεις που δίνουν. Κάτι παρόμοιο δεν συντρέχει στην ελληνική περίπτωση, με αποτέλεσμα η επαναδιαπραγμάτευση να αποτελεί νέο αίτημα της Ελλάδος για πρόσθετες ενισχύσεις, χωρίς να έχουν τηρηθεί οι όροι πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η τεράστια δανειακή βοήθεια που δόθηκε στην χώρα, συμπεριλαμβανομένου και του «κουρέματος» του χρέους.
Στο πλαίσιο αυτό, πολύ σωστά επισημαίνει η Alpha Bank ότι, με την αιτούμενη επιμήκυνση, μετατίθεται χρονικά η έλευση της ανακάμψεως της οικονομίας, καθώς και η όποια τόνωση της ζητήσεως θα είναι αναιμική και δεν πρόκειται αφ’ εαυτής να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και να οδηγήσει σε ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών. Η δε αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων συνιστά το ισοδύναμο της αναζητήσεως του Ιερού Δισκοπότηρου, ως εάν τα εναλλακτικά αυτά μέτρα να είναι ανώδυνα, δηλαδή να μην έχουν τις υφεσιακές επιπτώσεις που έχουν τα υπό αντικατάσταση μέτρα. Με άλλα λόγια επισημαίνεται ότι, για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου, περικόπτονται ισοδύναμες δαπάνες του προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων –δαπάνες που έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα.
Επισημαίνεται, επίσης, ότι τα περισσότερα μέτρα οριζοντίου επιπτώσεως που έχουν συμφωνηθεί είναι λύσεις ανάγκης, επειδή υπάρχει δυστοκία στην εξεύρεση μέτρων ισοδυνάμου αποδόσεως. Τα δε σοβαρά μέτρα που προτείνονται και λαμβάνονται καταπολεμώνται από τα οργανωμένα συμφέροντα ακριβώς για τον λόγο αυτόν: επειδή είναι σοβαρά.
Επιτέλους, αναφέρεται στο δελτίο, πρέπει να ειπωθεί ευθαρσώς ότι καλώς γίνεται η μείωση της σπατάλης και η εξάλειψη της διαφθοράς στην υγεία και την φαρμακευτική δαπάνη, καλώς μεθοδεύεται η εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, καλώς επιδιώκεται η αύξηση της φορολογίας στην περιουσία από το παρόν αντικοινωνικά χαμηλό επίπεδο με την επιβολή του αποτελεσματικού τέλους ακινήτων μέσω λογαριασμού ΔΕΗ, καλώς έγινε η μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 ευρώ για να παταχθεί η φοροδιαφυγή, καλώς μειώνονται οι αποδοχές στα εθνικά μισθολόγια (αλήθεια, ποιοι είναι οι εργαζόμενοι ενός κατώτερου θεού των οποίων οι αμοιβές θα περικοπούν για να διασωθούν τα ειδικά μισθολόγια ή πώς θα αυξηθεί το επίδομα ανεργίας αν δεν απελευθερωθούν πόροι;), καλώς καταργούνται οι φοροαπαλλαγές και τα ειδικά καθεστώτα προς προνομιούχους, καλώς μπαίνει φρένο στην ληστρική επιδρομή επιτήδειων στα κοινωνικά επιδόματα, καλώς μπαίνει τέλος στις πλασματικές γεωργικές αποζημιώσεις, καλώς επιχειρείται η κατάργηση προνομίων των κλειστών επαγγελμάτων για να μειωθεί το κόστος συναλλαγών κ.ο.κ. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόδειξη της ιδιοκτησίας του προγράμματος προσαρμογής από την κυβέρνηση.
Πέρα όμως από όλες τις πιο πάνω θετικές ενέργειες, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, χωρίς να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας, καμμία επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου δεν είναι εφικτή. Η επαναδιαπραγμάτευση θα είχε έννοια εάν περιοριζόταν σε μέτρα τόνωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας, ώστε να ελαφρυνθεί το κόστος της προσαρμογής που, σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη να γίνει. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να κατευθύνει όλο τον επαναδιαπραγματευτικό ενθουσιασμό της στην επανεκκίνηση των έργων υποδομής που έχουν σταματήσει, με χρήση νέων πόρων και χρηματοοικονομικών εργαλείων, στην άμεση απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών Ταμείων με καινοτόμους τρόπους, στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων μέσω αποκρατικοποιήσεων και μέσω της εξασφαλίσεως εγγυήσεων για την έκδοση ομολόγων, για έργα υποδομής και για την ανακούφιση της ανεργίας, μέσω της χρονικής επεκτάσεως καταβολής του επιδόματος για ανέργους. Θετικό είναι, βεβαίως, από την άποψη αυτή, το ξεκίνημα κάποιων δράσεων επιμορφώσεως ανέργων και ιδιαιτέρως νέων.
Σημειώνουμε επίσης ότι, παρά τους προτεινόμενους εκβιασμούς των εταίρων μας από κάποιους συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, η όποια προσπάθεια επαναδιαπραγματεύσεως του Μνημονίου δεν θα πρέπει να θέτει σε κίνδυνο το χρονοδιάγραμμα της καταβολής των επόμενων δόσεων της χρηματοδοτικής βοήθειας. Αυτό θα δημιουργούσε σημαντικές καθυστερήσεις όσον αφορά στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ύψους 6,8 δισεκατ. ευρώ, και την αποπληρωμή των εντόκων γραμματίων ύψους 9,1 δισεκατ. ευρώ. Οι ανωτέρω εισροές είναι πολύ σημαντικές για την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας και ίσως γι αυτό οι εχθροί της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας επιδιώκουν να τις υπονομεύσουν. Γιατί, βεβαίως, ταυτοχρόνως υπονομεύουν και την ήδη εξηντράχρονη ευρωπαϊκή πορεία προς την ολοκλήρωση, παρά τις όποιες αδυναμίες της.
