Βερολίνο: Γράφει η δημοσιογράφος, συνεργάτιδα της “Ε.Γ.” Σταυρούλα Παπαδοπούλου.
Το ζήτημα της φορολόγησης των κατοίκων εξωτερικού έχει αρχίσει και απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια , κυρίως γιατί συνδυάζεται με τα ολοένα αυξανόμενα κύματα Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, οι οποίοι αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Βέβαια η μετανάστευση ενός Έλληνα πολίτη δεν τον κατατάσσει αυτόματα και ως κάτοικο εξωτερικού, καθώς τις περισσότερες φορές η επιλογή του είναι προσωρινή και αφορά κυρίως βιοποριστικούς λόγους.
Ωστόσο τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό του Έλληνα μετανάστη που διαμένει στο εξωτερικό αλλά καλείται από το ελληνικό κράτος να τηρήσει τις φορολογικές του υποχρεώσεις. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει ο πονοκέφαλος και η σπαζοκεφαλιά για το ποιός, τι και πότε πρέπει να κάνει φορολογική δήλωση στην Ελλάδα.
Ξεκινώντας από την νομοθεσία που ορίζει καθαρά ποιός θεωρείται φορολογούμενος πολίτης στην Ελλάδα ισχύει το εξής «Σε φόρο για το παγκόσμιο εισόδημά του υπόκειται κάθε φυσικό πρόσωπο, το οποίο έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα. Σε φόρο για το εισόδημα που προκύπτει στην Ελλάδα υπόκειται κάθε φυσικό πρόσωπο, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας του ή της συνήθους διαμονής του».
Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, ότι ως Έλληνες φορολογούμαστε στην Ελλάδα, για το παγκόσμιο εισόδημα μας, εκτός αν αποδείξουμε ότι είμαστε κάτοικοι εξωτερικού. Πως ορίζεται όμως ο κάτοικος εξωτερικού; Ο νόμος όπως ισχύει θεωρεί ως κάτοικο εξωτερικού αυτόν του οποίου η διαμονή υπερβαίνει τις εκατόν ογδόντα τρεις ημέρες συνολικά μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Άρα λοιπόν πρέπει να έχουμε υπόψη μας το βασικό κανόνα, ότι διαμονή στην Ελλάδα άνω των 183 ημερών το έτος τεκμαίρεται η Ελλάδα ως φορολογική κατοικία ενώ διαμονή άνω των 183 ημερών ανά έτος στο εξωτερικό τεκμαίρεται το εξωτερικό ως φορολογική κατοικία. Σημαντικό είναι να γίνει η εξακρίβωση της φορολογικής κατοικίας, καθώς αυτό το στοιχείο θα καθορίσει και τον τρόπο φορολόγησης του Έλληνα πολίτη.
Συγκεκριμένα, βάση του άρθρου 8 του Ν.4110/2013, ο νομοθέτης υποχρέωσε όλους τους κατοίκους εξωτερικού σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος ακόμη και αν δεν έχουν πραγματικό εισόδημα στην Ελλάδα, αλλά κατέχουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο. Ταυτόχρονα λοιπόν ο αποδειγμένα κάτοικος εξωτερικού απαλλάσσεται από τα τεκμήρια διαβίωσης για την υποβολή της δήλωσης αυτής.
Αυτό που είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί από τον κάτοικο εξωτερικού άμεσα είναι να παραλάβει από από τη χώρα διαμονής του ένα πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας και να το καταθέσει στις Ελληνικές φορολογικές αρχές ορίζοντας επίσης υποχρεωτικά αντίκλητο στην Ελλάδα και μεταφέροντας τις φορολογικές του υποχρεώσεις στην ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού. Τα βασικά δικαιολογητικά για την απόδειξη εν συντομία περιλαμβάνουν:(α) βεβαίωση από την αρμόδια φορολογική αρχή του κράτους όπου δηλώνουν κάτοικοι, από την οποία να προκύπτει ότι είναι φορολογικοί κάτοικοι αυτού του κράτους ή (β) Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η προσκόμιση κάποιων από τα ανωτέρω δικαιολογητικά από την αρμόδια φορολογική αρχή, τότε απαιτείται βεβαίωση από οποιαδήποτε άλλη δημόσια ή δημοτική ή άλλη αναγνωρισμένη αρχή από την οποία να προκύπτει η κατοικία του εν λόγω φυσικού προσώπου στην αλλοδαπή.
Εφόσον αποδειχτεί με όλα τα παραπάνω δικαιολογητικά από τον φορολογούμενο ότι είναι κάτοικος εξωτερικού, τότε δεν φορολογείται στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημα του και δεν είναι αναγκασμένος να το δηλώσει στη δήλωση εισοδήματος. Επίσης αν ο κάτοικος εξωτερικού δεν έχει ούτε περιουσία ή κάποιον καταθετικό ή άλλο λογαριασμό στην Ελλάδα, τότε δεν έχει καν υποχρέωση υποβολής δήλωσης εισοδήματος. Τέλος αν ένας Έλληνας φορολογούμενος έχει εισοδήματα από το εξωτερικό, αλλά δεν έχει μόνιμη κατοικία άνω των 183 ημερών, τότε φορολογείται στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημα του.
Ένα πρόβλημα που μπορεί να προκύψει είναι εάν ο κάτοικος εξωτερικού έχει ήδη πληρώσει τις υποχρεώσεις του στην χώρα στην οποία μετανάστευσε, τότε μπορεί να υποπέσει στο σφάλμα της διπλής φορολόγησης. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να ζητήσει και να λάβει από τις αρχές του κράτους αυτού βεβαίωση του φόρου που καταβλήθηκε και φυσικά στην περίπτωση αυτή έχουν εφαρμογή οι συμβάσεις περί αποφυγής διπλής φορολόγησης (ΣΑΦΔ). Αν ο φορολογούμενος έχει αποκτήσει εισόδημα σε χώρα με την οποία η Ελλάδα έχει συνάψει ΣΑΔΦ δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί θα δηλώσει το εισόδημα που απέκτησε στην αλλοδαπή και θα δηλώσει και τον αντίστοιχο φόρο.
Με βάση όλα τα παραπάνω το σημαντικότερο βήμα για τους Έλληνες που πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουν, είναι να γίνει η δήλωση τους ως κάτοικοι εξωτερικού και στην συνέχεια τα πράγματα θα πάρουν τον σωστό δρόμο χωρίς να δημιουργηθεί πανικός και μπέρδεμα.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ !!!!! ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
Κυρία Παπαδοπούλου,τα ανωτέρω ισχύουν και για τους αποσπαζόμενους καθηγητές στη Γερμανία,αφού πληρώνονται από το Ελληνικό κράτος;