Πρόεδρε Μανουρά, Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στις 12 Μαρτίου 2010, είχες προβλέψει ότι ήταν δύσκολη η μάχη με την αρρώστια σου, μου είπες – δυστυχώς, δεν θα μπορέσω το καλοκαίρι, να συμμετέχω στο συνέδριο Κρητών όπου γης αλλά ούτε θα μπορέσω να κατέβω, στο χωριό μου τα Ανώγεια …

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκες, φεύγεις και αφήνεις πίσω σου, την αγαπημένη σου σύζυγο Γιαννούλα και τις τρεις θυγατέρες και όλους εμάς που σε γνωρίσαμε ως γνήσιο λεβέντη Κρητικό.

Αφήνεις πράγματι, ένα δυσαναπλήρωτο κενό εκπροσώπησης της Κρήτης στη πρωτεύουσα της Γερμανίας, στο Βερολίνο.

Θα σε θυμόμαστε για πάντα …

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ