«Ο Ερντογάν, που αναζητά τον πλήρη έλεγχο της Κυβέρνησης, ολοένα και πιο συχνά καταφεύγει στις ομιλίες του στην «ισλαμική ατζέντα», προσπαθώντας να πείσει τους ψηφοφόρους του, ότι έχει μια ”θεϊκή αποστολή”».
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αραβικού Τύπου, η πολιτική του Προέδρου της Τουρκίας έχει οδηγήσει την χώρα του σε πλήρες αδιέξοδο. Για τον λόγο αυτόν τώρα τίθεται σε πλήρη εφαρμογή η «ισλαμική ατζέντα» και αναφέρεται, ότι «οι ενισχύσεις θα έρθουν από τον Αλλάχ »!
Όπως αναφέρουν αναλύσεις και εκτιμήσεις σε αραβικές εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ, πρόκειται για την εφαρμοσθείσα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία έχει οδηγήσει την χώρα του σε απομόνωση, από την οποία μόνο με ένα θαύμα θα μπορέσει να σωθεί
Χαρακτηριστικά, ένα από αυτά τα ΜΜΕ αναφέρει τα εξής:
«Σε ακραίες καταστάσεις οι Τούρκοι πάντα λένε: «Όλα είναι θέλημα του Θεού», αλλά αυτό το ρητό, ενδεχομένως, να μην ισχύει στην προκειμένη περίπτωση, διότι πρόκειται σαφώς για σχέδιο του Ερντογάν, το οποίος έχει μετατρέψει την χώρα του σε πεδίο μάχης.
Οι σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας είναι σε κόντρα μετά την κατάρριψη από την τουρκική Πολεμική Αεροπορία ενός ρωσικού αεροσκάφους επάνω από την Συρία.
«Το συνεχές αδιέξοδο της Τουρκίας επιδεινώνει την κατάσταση και οξύνει τις εσωτερικές πολιτικές του Προέδρου της, που αναζητά τον πλήρη έλεγχο της Κυβέρνησης, ενώ αυξάνονται οι διαφορές μεταξύ του Αρχηγού του κράτους, Ερντογάν, και του Πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος έχει τις δικές του φιλοδοξίες»
Με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές συμμάχους, η Άγκυρα βρίσκεται σε κατάσταση βαθιάς «κρίσης εμπιστοσύνης», ενώ μέσα στην ίδια την Τουρκία μαίνεται ένας άγριος πόλεμος με τους Κούρδους .
Το συνεχές αδιέξοδο της Τουρκίας επιδεινώνει την κατάσταση και τις εσωτερικές πολιτικές του Προέδρου της, που αναζητά τον πλήρη έλεγχο της Κυβέρνησης, ενώ ο Ερντογάν απειλεί την ακεραιότητα του κυβερνώντος «Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης».
Επιπλέον, αυξάνονται οι διαφορές μεταξύ του Αρχηγού του κράτους, Ερντογάν, και του Πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος έχει τις δικές του φιλοδοξίες για καριέρα στο κόμμα.
Στο νότιο-ανατολικά της χώρας, περιοχή που κατοικείται κυρίως από Κούρδους, ο Ερντογάν δίνει μάχη «χαρακωμάτων» με τους αντάρτες του «PKK».
Ο πόλεμος αυτός, σε κλίμακα, θυμίζει την καταστροφή και την ανθρωπιστική λαίλαπα στην γειτονική Συρία. Το τέλος αυτής της αιματοχυσίας δεν αναμένεται λίαν συντόμως, σε καμία περίπτωση .
Ακόμη, όμως, και σε αυτήν την «απελπιστική κατάσταση», ο Ερντογάν δεν δείχνει σημάδια, ότι είναι έτοιμος να εγκαταλείψει το όνειρό του για μια προεδρική δημοκρατία, από όπου, όλη η δύναμη συνταγματικά θα συγκεντρωθεί στα χέρια του.
Για να ξεπεραστούν τα εσωτερικά και τα εξωτερικά εμπόδια για το όνειρο του Τούρκου Προέδρου, «ζητείται» η υποστήριξη των σουνιτών συντηρητικών , πρόκειται, όμως, για ένα άκρως επικίνδυνο «παιχνίδι» με την φωτιά, στην κυριολεξία για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.
Εφιστάται η προσοχή, όμως, στο ότι ο Ερντογάν ολοένα και πιο συχνά καταφεύγει στις ομιλίες του στην «ισλαμική ατζέντα», προσπαθώντας να πείσει τους ψηφοφόρους του, ότι έχει μια «θεϊκή αποστολή».
Ειδικότερα, σε κάποιο περιστατικό, ο Τούρκος Πρόεδρος, μιλώντας σε Κοινοτάρχη, δεν απέδωσε μεγάλη σημασία στην προσπάθεια της χώρας σε κάποια ζητήματα, αλλά διαβεβαίωσε, ότι «η βοήθεια θα έρθει από τον Αλλάχ και πάλι».
Έγκυροι παρατηρητές εκτιμούν, ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας, παρά το άσχημο ιστορικό των προβλημάτων στην χώρα του, ενδεχομένως να είναι και πάλι σε θέση να κερδίσει τις καρδιές των ψηφοφόρων, με την βοήθεια, όμως, του άκρατου ισλαμισμού.
