– “Ίσως έφθασε η ώρα να δοθούν στην Ελλάδα όσα χρήματα απαιτούνται για να αποπληρώσει τα χρέη της σε ΔΝΤ και ΕΚΤ και στην συνέχεια να αφεθεί η χώρα στην ησυχία της για να βρει τον δρόμο της”.
Επιμέλεια: Ευθϋμιος Χατζηϊωάννου.
O επικεφαλής της οικονομικής σύνταξης του γερμανικού περιοδικού “Der Spiegel” Κρίστιαν Ρίκενς αναφέρει σε άρθρο του, που δημοσιεύεται στο περιοδικό αυτό, ότι μια προσεκτική ματιά δείχνει, πως ένας αποκλεισμός της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν θα έλυνε ούτε ένα από τα προβλήματα, που τόσο μας ενοχλούν. Εκτός αυτού θα ήταν άδικος, διότι η ευθύνη για την αποτυχημένη πολιτική βαραίνει σχεδόν το ίδιο, τόσο τους ευρωπαίους εταίρους όσο και τους ξεπεσμένους πολιτικούς ταγούς στην Ελλάδα.
“Ίσως έφθασε η ώρα να δοθούν στην Ελλάδα όσα χρήματα απαιτούνται για να αποπληρώσει τα χρέη της σε ΔΝΤ και ΕΚΤ. Και στην συνέχεια η χώρα να αφεθεί στην ησυχία της για να βρει τον δρόμο της. Οι συμβουλές των ευρωπαίων πάντως δεν έφεραν τύχη στους Έλληνες”, τονίζει ο αρθρογράφος.
Στην συνέχεια παραθέτουμε αναλυτικά τους τέσσερις βασικούς λόγους κατά του Grexit, όπως τους παρουσιάζει και τους σχολιάζει στο δημοσίευμά του στο περιοδικό “Der Spiegel” ο αρθογράφος Κρίστιαν Ρίκενς.
“Οι λόγοι κατά του Grexit:
1. Θα στοιχίσει ζωές
Η πρόταση λαϊκιστών και κίτρινου τύπου για ένα Grexit είναι: Η ΕΚΤ θα πρέπει να σταματήσει να διατηρεί στην ζωή τις ελληνικές τράπεζες, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση, ούτε να δανείζονται από την Φραγκφούρτη, ούτε να δίνουν πιστώσεις.
Η αποκοπή από την χρηματοδότηση συνιστά την απόλυτη καταστροφή για κάθε οικονομία. Η οικονομική ζωή στην Ελλάδα θα κατέρρεε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και η ανεργία θα ανέβαινε στα ύψη. Ακόμη, όμως, και σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα θα παρέμενε τυπικά μέλος της ευρωζώνης. Ούτως ή άλλως η Αθήνα έχει ξεκαθαρίσει, ότι δεν θα εγκαταλείψει το ευρώ και ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν προβλέπουν έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη.
Συνεπώς, το πιθανότερο σενάριο είναι, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης να σπρώξουν την Ελλάδα έξω από το ενιαίο νόμισμα, με την ΕΚΤ να παγώνει κάθε στήριξη της Ελλάδας. Το βήμα αυτό θα στοιχίσει ανθρώπινες ζωές. Οι αυτοκτονίες θα αυξηθούν και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα καταρρεύσει. Μου είναι συμπαθής κάθε πολιτικός ή τραπεζίτης, που δεν θέλει να επωμιστεί μια τέτοια ευθύνη.
2. Θα κοστίσει ακριβά
Σε περίπτωση Grexit, τα 227 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα, δεν θα επιστραφούν φυσικά ποτέ. Ήδη, η χώρα αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του χρέους. Με την οικονομία σε ελεύθερη πτώση η αποπληρωμή πιστώσεων είναι προφανώς αδύνατη. Ακόμη, όμως, και το επιχείρημα εκείνων, που μιλούν για “βαρέλι χωρίς πάτο” δεν ευσταθεί. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ΕΕ και θα έχει δικαίωμα σε διαρθρωτικά και περιφερειακά ευρωπαϊκά κονδύλια. Μια χώρα στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, που ζει μέσα στην φτώχεια, θα κοστίσει πολλά χρήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η πολιτική αστάθεια, ως συνέπεια ενός Grexit.
3. Έρχεται πολύ αργά
Υπήρξε, ίσως, ένα χρονικό σημείο, όπου μια οικειοθελής έξοδος από το ευρώ θα είχε νόημα. Παράλληλα, με το πρώτο κούρεμα το 2012 η Ελλάδα θα μπορούσε να φύγει για μικρό διάστημα από το ευρώ. Η υποτιμημένη δραχμή θα ενίσχυε αμέσως την ανταγωνιστικότητα, επιβραδύνοντας την ύφεση. Όμως, για αυτό το βήμα είναι πλέον αργά. Η Ελλάδα διαγράφει την ίδια πορεία, επιλέγοντας την πολύ πιο δύσκολη εσωτερική υποτίμηση, μέσω της μείωσης μισθών και της πολιτικής περικοπών. Το πρόβλημα, σήμερα, δεν είναι πλέον το μισθολογικό κόστος, αλλά η απουσία εσωτερικής ζήτησης, καθώς και η εκτός ορίων γραφειοκρατία.
4. Είναι άδικο
Δεν υπάρχει αμφιβολία: Οι αμφιταλαντεύσεις της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχονται. Όμως, και η προηγούμενη Κυβέρνηση απέτυχε εντελώς ως προς τις μεταρρυθμίσεις. Το γεγονός αυτό, εντούτοις, δεν ενοχλούσε κανέναν στην ευρωζώνη, όσο ο Αντώνης Σαμαράς συνέχιζε τις περικοπές και συμφωνούσε σε όλες τις απαιτήσεις της τρόϊκας, πριν τις αγνοήσει, όπως έκανε στην συνέχεια.
Πριν από μερικά χρόνια ο σωστός δρόμος θα ήταν να απελευθερωθεί η Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους και ο χρηματοπιστωτικός τομέας να χρεωθεί την ζημιά. Σε περίπτωση, που μια τράπεζα αντιμετώπιζε πρόβλημα, θα μπορούσε να στηριχθεί οικονομικά με κεφαλαιακές ενισχύσεις ή εγγυήσεις. Όμως, τότε δεν υπήρχε το απαραίτητο πολιτικό θάρρος.
Η ευρωζώνη φέρει ευθύνη για τον κίνδυνο, που διατρέχει τώρα η αποπληρωμή πιστώσεων ύψους 227 δισ. ευρώ. Ακόμα, όμως, και η νίκη του Αλέξη Τσίπρα δεν αποτελεί έκπληξη. Η μακροχρόνια ύφεση ενισχύει τα άκρα. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν ιδίως οι Γερμανοί.
Και τώρα; Ίσως χρειαζόμαστε πράγματι έναν διαφορετικό τρόπο για να κλείσει το ελληνικό ζήτημα. Ίσως έφθασε η ώρα να δοθούν στην Ελλάδα όσα χρήματα απαιτούνται για να αποπληρώσει τα χρέη της σε ΔΝΤ και ΕΚΤ. Και στην συνέχεια η χώρα να αφεθεί στην ησυχία της για να βρει το δρόμο της. Οι συμβουλές των ευρωπαίων πάντως δεν έφεραν τύχη στους Έλληνες”.
