Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.

vas_nikpap@yahoo.gr

Η ποιήτρια Μαργαρίτα Παναγιωτοπούλου – Πόδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα, όπου τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο και πραγματοποίησε τις πρώτες εγκύκλιες σπουδές της. Από μαθήτρια ασχολείται με τη λογοτεχνία και γράφει ποιήματα, που δημοσιεύονται σε στήλες διαφόρων εντύπων της εποχής.  Λίγο αργότερα όμως παντρεύεται και εγκαθίσταται μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου παράλληλα με τις οικογενειακές της υποχρεώσεις συνεχίζει να γράφει συγκεντρώνοντας έτσι, ένα μεγάλο αριθμό λυρικών κυρίως ποιημάτων, που χωρίζεται σε τρεις τόμους. Με την έκδοση της πρώτης συλλογής της, γίνεται πάρεδρο μέλος του “Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών” και της “Πανελληνίου Εταιρείας Πολιτισμού Γραμμάτων και Τεχνών”, από την οποία λαμβάνει και τιμητική διάκριση για το σύνολο του  υποβληθέντος έργου της.

Κυρία Πόδα, ο Ρενάν είχε πει: “Οι αληθινοί άνθρωποι της προόδου είναι αυτοί που τρέφουν ένα βαθύ σεβασμό στο παρελθόν”. Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Καρδίτσα όπου τελειώσατε το εξατάξιο γυμνάσιο και πραγματοποιήσατε τις εγκύκλιες σπουδές σας. Επιστρέφοντας στο παρελθόν τι θυμάστε πιο έντονα;

Έντονα θυμάμαι τα ανέμελα παιδικά μου χρόνια μέσα σε ανθρώπους που με αγαπούσαν και με  στήριζαν σε μια εποχή πιο ήρεμη από την σημερινή.

Η συγγραφή απαιτεί εσωστρέφεια, πόνο ψυχής ή αποτελεί σανίδα σωτηρίας στα προβλήματα της καθημερινότητας; Από τότε που ξεκινήσατε να γράφετε σάς στέρησε κάτι;poda-sosti

Με την συγγραφή ζεις πολλές καταστάσεις, άλλοτε ζητάς την απομόνωση, παρέα μόνο με τον εαυτό σου για να εκφράσεις τα μυστικά της ψυχής σου κι άλλοτε θέλεις να μοιραστείς με άλλον τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου. Όπως έλεγε ο Ρίλκε, αυτό που γράφεις, να μπορεί αυτός που το διαβάζει να βρίσκει κάτι μέσα από τον εαυτό του. Τότε είναι επιτυχημένη η συγγραφή. Στη συγγραφή βρίσκω καταφύγιο, αποτελεί για μένα σανίδα σωτηρίας αποσπώντας με από την καθημερινότητα.

Από πού αντλείτε την έμπνευση για τα ποιήματα που γράφετε;

Οι εμπνεύσεις μου είναι απ’ οτιδήποτε επηρεάζει τον ψυχικό μου κόσμο. Από την ομορφιά, τη λύπη, τη χαρά, γενικά από τα βιώματα μου.

Έχετε μια πολύχρονη σχέση με τη λογοτεχνία γράφοντας από τα μαθητικά σας χρόνια. Πώς την κρίνετε σήμερα και ως ποιήτρια;

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι τώρα η ποίηση δεν έχει τον ρομαντισμό που είχε στα χρόνια τα δικά μου.  Είναι πιο πεζή, πιο στολισμένη με περίσσια στολίδια χάριν εντυπωσιασμού πολλές φόρες και όπως έλεγε ο Σεφέρης ”Την βούλιαξαν στα μαλάματα”. Πιο δυσνόητη για τους πολλούς.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι ανησυχούν για τη σύγχρονη πνευματική παραγωγή σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Συμμερίζεστε την ανησυχία τους; Ξεχωρίζετε κάποιους νέους Έλληνες ποιητές και ποιοι είναι αυτοί;

Πιο πολύ με εκφράζουν οι κλασσικοί ποιητές. Ακόμη θυμάμαι με αγάπη τα ποιήματά τους διότι σημάδεψαν την εφηβεία μου. Από τους νεότερους μου αρέσουν ο Ελύτης, ο Σεφέρης και ο Καββαδίας.

Ευχή για Σε τα δυο μου χέρια ανοίγω,

μαζί Σου νάμαι και ποτέ να μη λυγίσω.

Πιστεύετε στο Θεό;

Οι στίχοι μου μαρτυρούν αν πιστεύω στον Θεό.

Ο δρόμος της ζωής μου σαν τελειώσει

και με’ βρει εκεί χαμένη στα σκοτάδια

θα’ θελα Θε μου η σκέψη μου μη στεγνώσει

και η καρδιά μου να μη μείνει άδεια.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; Σας φοβίζει ο θάνατος;

Δεν είναι ακριβώς ο φόβος του θανάτου, όσο η ομορφιά της ζωής, όπως την βλέπουν τα δικά μου μάτια εκεί που κάποιο άλλοι δεν βλέπουν. Αυτή η απώλεια με θλίβει.

Ποιο χέρι αδυσώπητο

ποια βάρβαρη ψυχή

σε πλήγωσε κι εμπόδισε

ξανά το πέταγμά σου…

Ο Χέρμαν Έσσε ισχυρίζεται ότι μια πληγή ανθίζει. Πιστεύετε ότι μέσα από τον πόνο μπορεί να βγει κάτι όμορφο; Αισθανθήκατε να ανθίζει μια πληγή σας;

Για  κάποιο σκοπό γίνεται ό,τι μας συμβαίνει. Πολλές φόρες ο πόνος μας κάνει πιο δυνατούς, αλλάζει την διάσταση των πραγμάτων. Και ναι, καμιά φορά βγαίνει κάτι καλό μέσα από τον πόνο.

Ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος για σας για να περάσετε τη μέρα σας ξεφεύγοντας από τη σκληρή καθημερινότητα και τα προβλήματά της;

Όταν έχω έμπνευση, απομονώνομαι να γράψω ή κάνω μια επικοδομητική κουβέντα με μια καλή μου φίλη.

Ως άνθρωπος αποπνέετε μια χαρακτηριστική ηρεμία. Αυτή η ηρεμία σας είναι έμφυτη ή την αποκτήσατε με το πέρασμα των χρόνων;

Η ηρεμία γεννήθηκε με την γέννηση μου και με την πάροδο του χρόνου μεγάλωσε και αυτή μαζί μου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ