Άρθρο του Νίκου Ε. Σκουλά.
Σήμερα, το πολύ τις επόμενες λίγες μέρες, στο Eurogroup ή και στη Σύνοδο Κορυφής κρίνεται η τύχη της Ελλάδος και ίσως της Ευρώπης. Το δίλημμα: Συμφωνία ή Grexit.
Παρά την προφανή ριζική αντίθεση στις διαπραγματευτικές θέσεις Ελλάδος και Γερμανίας, επιμένω στην πρόβλεψή μου ότι θα υπάρξει συμφωνία κάποιας μορφής.
Πρώτον, γιατί η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή. Είμαστε ουσιαστικά, αν και όχι νομικά, πτωχευμένοι και δεν έχουμε πρόσβαση στις χρηματαγορές.
Ας μη μας διαφεύγει ότι, στο προχθεσινό Eurogroup, και οι 18 Υπουργοί Οικονομικών είχαν αρνητική στάση απέναντί μας αναγκασμένοι να ευθυγραμμιστούν με τη γραμμή Βερολίνου.
Το υποτιθέμενο “Plan Β” (στήριξη από Ρωσία, Αμερική ή Κίνα) είναι ευσεβείς πόθοι αδαών. Ας θυμηθούμε τον Σαγγάριο, τη Σμύρνη, το 1945 και την Κύπρο το 1974)·
Δεύτερον, γιατί οι πιστωτές μας θα υποστούν τεράστια οικονομική ζημία. Το δημόσιο χρέος μας που είναι € 318 δισεκ., δεν είναι πια στα χέρια ιδιωτών δανειστών αλλά στα χέρια των εταίρων μας δηλαδή των φορολογουμένων πολιτών τους, ενώ το ένα τρίτο είναι στα χέρια των Γερμανών. Οι εταίροι πιστωτές μας, πέραν του μεγάλου οικονομικού ρίσκου, υπόκεινται σε τεράστιο πολιτικό ρίσκο. Ακόμα χειρότερα, ένα ενδεχόμενο Grexit απειλεί να προκαλέσει ντόμινο φυλλορροής άλλων υπερχρεωμένων χωρών, ακόμα και διάλυση της Ευρωζώνης με πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία..
Τρίτον, γιατί η γεωπολιτική κρίση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (για την οποία ελάχιστα λέγονται) και τα συμφέροντα που διακυβεύονται δεν μπορούν να διασφαλιστούν χωρίς την Ελλάδα ως παράγοντα σταθερότητας.
Θα υπάρξει λοιπόν συμφωνία με αμοιβαίες παραχωρήσεις. Μια συμφωνία που δεν προοιωνίζεται και τόσο ευνοϊκή για τη χώρα μας με δεδομένα τα λάθη τακτικής, τις υπερβολές και τους άστοχους τσαμπουκάδες πριν και κατά τη διαπραγμάτευση.
Ας τα δούμε όμως όλα αυτά υπό το πρίσμα της αδικαιολόγητα άτεγκτης συμπεριφοράς της Γερμανικής ηγεσίας ακόμα και μετά τη σχεδόν πλήρη υποχώρησή μας από τις αρχικές θέσεις μας, τους άλλους εταίρους και την ΕΚΤ να δέχονται τη νέα μας πρόταση και τον Πρόεδρο Ντάισελμπλουμ να μαλακώνει αφού «έγινε το δικό του» και πήρε εκδίκηση για τη δημόσια προσβολή που είχε υποστεί στην Αθήνα.
Η σκληρά αδιάλλακτη στάση του Σόιμπλε, με την πρόδηλη ευλογία της Καγκελαρίου Μέρκελ, δεν μπορεί να εξηγηθεί με τη συμβατική λογική και ούτε με την παραδοσιακή κουλτούρα των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν είναι πασίδηλο ότι η στυγνή πολιτική λιτότητας που έχουν επιβάλει, είναι καταστροφική, όχι μόνο για μας αλλά για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης (4 εκατομμύρια Έλληνες και 12 εκατομμύρια Γερμανοί εξαθλιώνονται κάτω από το όριο της φτώχειας).
Επιτρέψτε μου λοιπόν να προτείνω τη δική μου ερμηνεία, με τη ελπίδα και την ευχή να κάνω λάθος:
Οι Γερμανικές πολιτικές ηγεσίες, διαχρονικά, διακατέχονται από εμμονές που, κατά καιρούς αγγίζουν τα όρια της ψύχωσης, να επιβάλουν την κυριαρχία τους με όποιο τρόπο, στην Ευρώπη και πέραν αυτής. Οι ήττες και οι ταπεινώσεις που υπέστησαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους, αφού πρώτα αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, όχι μόνο δεν φαίνεται να τους συνέτισαν αλλά τους πείσμωσαν περισσότερο. (Σημ.: Πιστέψτε με, προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός και να μην εγκαλώ όλους τους Γερμανούς πολίτες, παρά τις τραυματικές εμπειρίες που βίωσα στην ναζιστική κατοχή: Ολοκαύτωμα του χωριού μου, μαζικές εκτελέσεις αμάχων, και στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών, είδα να εκτελείται δίπλα μου ο οχτάχρονος παιδικός μου φίλος Στεφανής).
Υποψιάζομαι λοιπόν ότι Μέρκελ και Σόιμπλε και οι συν αυτοίς, υποσυνείδητα ίσως (δεν είμαι και ψυχολόγος), επιδιώκουν τη ρεβάνς. Αυτό που δεν κατάφεραν με τα όπλα και την ωμή βία στα δύο Ράιχ, την πλήρη υποταγή της Ευρώπης, το προσπαθούν τώρα με έναν ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έναν πόλεμο πολύ πιο επικίνδυνο και πιο ύπουλο από τους προηγούμενους. Πιθανόν και το εύχομαι να είναι λάθος η εκτίμησή μου, αλλά ας το έχουμε κατά νουν και εμείς και οι άλλοι Ευρωπαίοι όταν συναλλασσόμαστε μαζί τους.
Υ.Γ.: Στην επικίνδυνη αυτή καμπή της ιστορίας μας, μαζί με τους θανάσιμους κινδύνους που μας απειλούν, προέκυψε και κάτι καλό: Ορθώνοντας το ανάστημά της η νέα Κυβέρνηση, κατάφερε να συσπειρώσει τον Ελληνικό λαό που, βάζοντας πλάτη στην εθνική προσπάθεια, με βελτιωμένο φρόνημα, ανακτά τη χαμένη αξιοπρέπειά του και αυτό θα της το χρωστάμε.
Αν μάλιστα κατορθώσουμε, Κυβέρνηση και πολίτες να συμπαρασύρουμε και άλλες χώρες (και υπάρχουν θετικά σημάδια γι’ αυτό), σε ένα κοινό αγώνα για μια Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών και όχι των τραπεζών και των δανειστών και για τη δικαίωση του οράματος των ιδρυτών της, ακόμα καλύτερα. Γένοιτο…!!!
