Πρόσωπα της Ελλάδας – Χρήστος Λιακόπουλος: «Από μικρός είχα ανοίξει την πόρτα στην υποκριτική»

Μιλάει στην Αντιγόνη Πόμμερ και στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο ηθοποιός Χρήστος Λιακόπουλος
Ο Χρήστος Λιακόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πειραιά, στην Ανώτερη Δραματική Σχολή «Ίασμος», και έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Θεατρικό Εργαστήρι του Κ. Καζάκου και στο «Θέατρο των Αλλαγών».
Η συνέντευξη αυτή έγινε με αφορμή τη θεατρική παράσταση του Χρήστου Λιακόπουλου «Προμηθέας Εσταυρωμένος» που παίζεται για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο Αλκμήνη.

1. Κύριε Λιακόπουλε, πότε καταλάβατε ότι θέλατε να ακολουθήσετε την τέχνη της υποκριτικής;
   Από μικρός, προσπαθώντας να βρω ποιος πραγματικά είμαι, συζητούσα με τους ανθρώπους προσπαθώντας να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτονται και ποια ήταν τα κίνητρα της δράσης τους. Κατόπιν αντέγραφα τον τρόπο λειτουργίας εκείνων που μου άρεσε η συμπεριφορά τους. Είχα ανοίξει ήδη την πόρτα στην υποκριτική.
2. Πιστεύετε στο ταλέντο ή στην σκληρή δουλειά;
   Πιστεύω απολύτως στη σκληρή δουλειά. Το ταλέντο μόνο του δεν φτάνει, απλώς είναι απαραίτητο αν κανείς θέλει να φτάσει, αυτό που κάνει, στην κορυφή του Ολύμπου.
3. Ποια ήταν η πρώτη θεατρική σας παράσταση και ποια τα συναισθήματά σας όταν εκτεθήκατε στο κοινό;
   Η πρώτη θεατρική μου παράσταση ήταν, όντας μαθητής ακόμα στο πρώτο έτος της Σχολής, μου ζητήθηκε από σύμπτωση να συμμετάσχω στην παράσταση Δον Ζουάν του Μολιέρου. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Από λίγο άγχος και φόβο μέχρι χαρά και απογείωση.
4. Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή που θυμάστε από την καριέρα σας; Ποια ήταν η χειρότερη;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία ως καλύτερη στιγμή, ούτε ως χειρότερη. Χαίρομαι όταν καταφέρνω αυτό που έχω ως στόχο και προσωρινά νιώθω, ας πούμε, κάποιο είδος στεναχώριας όταν ακόμα τα πράγματα δεν είναι εκεί που θέλω.

5. Τηλεόραση, θέατρο ή κινηματογράφος; Αν είχατε τη δυνατότητα μιας επιλογής ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
   Όλα μου αρέσουν και το καθένα έχει τη δική του χάρη. Αν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα, θα διάλεγα το θέατρο γιατί η επαφή και η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι ζωντανή, άμεση και αμφίδρομη.
6. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στην πορεία σας; Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για έναν ηθοποιό;
   Με ό,τι και αν καταπιαστεί ο άνθρωπος θα συναντήσει δυσκολίες και τα δύο μεγαλύτερα εμπόδια στη ζωή μας είναι ο φόβος και ο εγωισμός.
7. Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν στον χώρο;
   Να αγαπάνε πολύ ό,τι κι αν είναι αυτό που θα διαλέξουν να κάνουν γιατί μόνο έτσι θα αντέξουν στις δυσκολίες και στις αντιξοότητες, να έχουν υπομονή, επιμονή και θάρρος.
8. Είδα την παράστασή σας «Προμηθέας Εσταυρωμένος» και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ενέργειά σας. Πιστεύω ότι δεν είναι εύκολο αυτό που κάνετε για 75 λεπτά μόνος σας πάνω στη σκηνή. Πείτε μου δυο λόγια για αυτό το έργο. Ποιο είναι το μήνυμά του;
   Το έργο πραγματεύεται τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία, πρωτίστως απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και κατόπιν απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας, όπως και την ένδειξη της μέγιστης μορφής αγάπης που φτάνει ως την αυτοθυσία. Είναι ένα έργο αντιπολεμικό που καταδεικνύει τον στραβό δρόμο που έχει πάρει η ανθρωπότητα και δημιουργεί στον θεατή ψυχική ανάταση –στη καλύτερη εκδοχή της έκσταση–, τον γεμίζει με θάρρος κι εμπιστοσύνη στον εαυτό του ούτως ώστε να συνεχίσει ν’ αγωνίζεται στην καθημερινότητά του γι’ αυτά που θέλει κι αγαπά. Σημαντικό δεν είναι αν θα κερδίσουμε ή αν θα χάσουμε αλλά να συνεχίσουμε να «πολεμάμε».
9. Τα τελευταία χρόνια ανεβάζετε παραστάσεις μόνος σας. Γίνεστε συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Υπάρχει κάποιος λόγος που επιλέγετε αυτή τη μοναχική πορεία;
   Δεν το ήξερα, αλλά το ανακάλυψα, μέσα από την τριβή με την πραγματικότητα, πως μου αρέσει να κάνω κάτι τέτοιο και να είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος για το αποτέλεσμα μιας παράστασης στο σύνολό της. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου πως, όποιες και να είναι οι συνθήκες ή οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες, θα κάνει το καλύτερο που μπορεί και δεν θα με προδώσει.
10. Μετά τον Προμηθέα Εσταυρωμένο, τι ακολουθεί;
    Οι σκέψεις και οι ιδέες είναι αρκετές αλλά η τελικά απόφαση δεν έχει ακόμα παρθεί.

Προσωπικές ερωτήσεις

1. Τι θέλατε να γίνετε όταν ήσαστε μικρός;
   Αυτό που με ενδιέφερε πάνω από όλα ήτανε να βρω ποιος πραγματικά είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ.
2. Με μια λέξη ποιος είναι ο Χρήστος Λιακόπουλος
   Μύστης.
3. Τι μουσική ακούτε;
   Δεν έχω συγκεκριμένο είδος. Μου αρέσει η ωραία μουσική και τα τραγούδια όποια κι αν είναι η προέλευσής τους. Αυτά δηλαδή που αγγίζουν την ψυχή μου.
4. Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό και ποτό;
   Ό,τι θρέφει την ψυχή.
5. Περιγράψτε μου μια μέρα σας καθημερινή
   Δεν έχω σταθερότητα το πώς μπορεί να είναι η κάθε ημέρα μου, σίγουρα όμως ό,τι κάνω το κάνω με τέτοιον τρόπο ώστε να με βελτιώνει ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα και ως ψυχή.
6. Έχετε κάποιο κατοικίδιο;
   Αγαπώ πολύ όλα τα ζώα αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα.
7. Πιστεύετε στη φιλία;
   Απολύτως, αλλά είναι πολύ σπάνιο να βρεθεί.
8. Στον έρωτα;
   Ασφαλώς! Ο έρωτας είναι ένας από τους νόμους του σύμπαντος. Ό,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε από έρωτα και να το επιλέγουμε ελεύθερα.
9. Πείτε μου κάτι ακραίο που έχετε κάνει.
   Επειδή έχω υπάρξει για πολλά χρόνια άνθρωπος των άκρων (όχι ότι σήμερα έχω αλλάξει εντελώς) σχεδόν ό,τι κάνω το κάνω με έναν τρόπο παθιασμένο και, για πολλούς, ακραίο.
10. Πείτε μου κάτι που δεν τολμήσατε να κάνετε και το μετανιώσατε.
    Μετά από την εμπειρία που έχω αποκτήσει από τη ζωή και τις γνώσεις που έχω, συνειδητοποίησα πως όταν δεν κάνουμε κάτι σημαίνει πως δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του, δηλαδή δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να το κάνουμε. Οπότε δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί δεν ήταν η ώρα του ακόμα να γίνει.