-ο λόγος για τον «ελληνικό Τιτανικό», στη μνήμη των 391 πνιγέντων, έτσι, για να θυμούνται οι γεροντότεροι και να πληροφορούνται οι νεότεροι-

Εισαγωγή:

Αγαπητοί αναγνώστες, όπως έχουμε διαβάσει σε αρκετά σημειώματά μου, η χώρα μας το καλοκαίρι του 2007 έζησε έναν τέτοιο όλεθρο, μια ανείπωτη συμφορά, μια μοναδική καταστροφή και τόσο πόνο, που δεν περιγράφονται μ’ ένα απλό σημείωμα αναφοράς. Μιλούμε, βέβαια, για τους εμπρησμούς στον Μωριά, την Εύβοια και σ’ όλη την Ελλάδα. Από την εποχή που ο τουρκαλβανός Ιμπραήμ εισέβαλε το 1825 στην Πελοπόννησο και την κατάκαψε, είχε η Ελλάδα να ζήσει παρόμοιες καταστροφικές πυρκαγιές. Μήπως ήταν κι αυτή τη φορά έργο τουρκαλβανών;

Όπως μετέδιδαν τα ΜΜΕ όλου του κόσμου, ποτέ στο παρελθόν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλη την Ε.Ε. των 27 χωρών συνολικά, δεν έχει /είχε συμβεί παρόμοια τραγωδία με 88 νεκρούς, μεταξύ των οποίων και 3 πυροσβέστες και 1 πιλότος πυροσβεστικού πάνω στο καθήκον της κατάσβεσης: Οι υλικές ζημιές ανυπολόγιστες, ξεπερνούν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ, η περιβαλλοντική καταστροφή, τα 80.000 ζωντανά, τα χιλιάδες σπίτια που κάηκαν, τα 5 εκατ. καμένα  ελαιόδεντρα κ.λπ. καρποφόρα δέντρα. Ούτε ένας ηγέτης δεν παραιτήθηκε από την καρέκλα του. Απέδωσαν τη συμφορά στον στρατηγό άνεμο.

  • Ανατρέχοντας στο ταπεινό αρχείο μου, μελέτησα αρκετές τραγωδίες που ζήσαμε μεταπολεμικά στην Ελλάδα από ατυχήματα ή ανεξήγητα συμβάντα, και βρήκα το ναυάγιο του «ΗΡΑΚΛΕΙΟ» ( Δεκ. του 1966) με 191 πνιγέντες, τη βύθιση του υποβρυχίου με την τάξη της Σ.Ν. Δοκίμων την εποχή της δικτατορίας, το ναυάγιο του «ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ» , και «ΔΥΣΤΟΣ», του «ΣΑΜΕΝΑ», τον Σεπτ. του 2000 με 88 πνιγέντες, τη συντριβή του ρωσικού αεροσκάφους στα Πιέρια, τη συντριβή των δικών μας στην Οίτη (Πολεμικής Αεροπορίας), στον Άθωνα το ελικόπτερο το 2004 με τους 17 ιεράρχες και το πλήρωμα, την τραγωδία στις 14.08.2005  με το ακυβέρνητο κυπριακό αεροσκάφος που συνετρίβη στο Καπανδρίτι με 127 νεκρούς κι άλλα πολλά. Έψαξα πολλή ώρα και παραλίγο να ξεχάσω τη μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία όλων των εποχών στην Ελλάδα!  Αυτή του ναυαγίου του «ΧΕΙΜΑΡΡΑ» στις 18.01.1947. Αλήθεια, πόσοι τη θυμούνται τόσα χρόνια μετά;

 

Σύντομο ιστορικό χρονικό: Το σύγχρονο και πολυτελές για την εποχή του, επιβατηγό πλοίο « ΧΕΙΜΑΡΡΑ» ( ονομασία από την  ελληνικότατη και εύανδρη πολίχνη της Β. Ηπείρου), που είχε δοθεί από τη Γερμανία στην Ελλάδα ως αποζημίωση, ξεκίνησε το ταξίδι του  από τη Θεσσαλονίκη το απόγευμα  της 17ης Ιανουαρίου 1947 με προορισμό τον Πειραιά. Ο αριθμός των επιβατών/επιβαινόντων ανεξακρίβωτος, διότι μεταξύ αυτών ήταν και πολλοί κρατικοί παράγοντες, στρατιωτικοί και αστυνομικοί κ.λπ. χωρίς εισιτήριο. Στο πλοίο επέβαιναν και 60 πολιτικοί κρατούμενοι, μεταφερόμενοι στην Κέα, με χειροπέδες, συνοδευόμενοι από χωροφύλακες.

Λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής, ο καπετάνιος ακολούθησε πορεία πλεύσης μέσα στον Ευβοϊκό, πέρασε τη διώρυγα του Ευρίπου και στις 4.30 το πρωί της 18ης  Ιανουαρίου του 1947  βρίσκονταν ανοιχτά των Ν. Στύρων (όρμος των Στύρων), όταν ισχυρή έκρηξη προξένησε τη μεγαλύτερη τραγωδία στη χώρα μας, σε ανθρώπινες ζωές. Ειπώθηκε  αργότερα, μάλλον, στο δικαστήριο, ότι ο πλοίαρχος άργησε να δώσει έγκαιρα την εντολή εγκατάλειψής του σκάφους, και αυτή ήταν η αιτία να πνιγούν 391 άνθρωποι. Ελάχιστοι γλίτωσαν τον πνιγμό, πέφτοντας στη θάλασσα και κολύμπησαν στα παγωμένα νερά μέχρι την ακτή. Ήταν η εποχή του εφιαλτικού εμφυλίου, που είχε ξεσπάσει λίγους μήνες ενωρίτερα με τον «δεύτερο γύρο» , όπως συνηθίζεται να λέγεται από τους ιστορικούς. Οι μεν ισχυρίστηκαν πως  πρόκειται για σαμποτάζ, οι δε, αντίστοιχα το ίδιο, ότι οι Άγγλοι με νάρκη ή βόμβα μεγάλης ισχύος σχεδίασαν το βάρβαρο χτύπημα. Από τους  ελάχιστους επιζώντες  μάρτυρες (μερικοί θα ζούνε ακόμη) υπάρχουν πληροφορίες, πως τις σωσίβιες λέμβους χρησιμοποίησαν οι χωροφύλακες για να βγουν στη στεριά, αδιαφορώντας για τους συνανθρώπους τους. Και από τους κρατούμενους διασώθηκαν μερικοί.

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ: Ακόμη και οι σύγχρονες φρικιαστικές τραγωδίες, αυτές της νεροποντής της Μάνδρας το Νοέμβριο του 2017 και του ολοκαυτώματος της πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής τον Ιούλιο του 2018 με εκατόμβες νεκρών, υστερούν σε αριθμό θυμάτων, έναντι αυτού της «Χειμάρρας». Αλήθεια, πόσοι θυμούμαστε ή γνωρίζουμε αυτήν την τραγωδία;

 

Νίκος Αθ. Μίνης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ