Γράφει ο συγγραφέας Βαϊος Φασούλας.
Από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων-ΕΕΛΣΠΗ, αφιέρωμα στο Νίκο Παλαμήδη.
Δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να πιαστεί κανείς με την πολυσύνθετη και ποικιλόμορφη ζωή και ιστορία του Νίκου Παλαμήδη (Πάλδης), μετανάστη τεσσάρων δεκαετιών στη Βενεζουέλα, Χώρα του Σιμόν Μπολίβαρ – Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ ι Παλάσιος, ηγέτη διαφόρων κινημάτων ανεξαρτησίας σε όλη τη Νότια Αμερική γνωστά ως Πόλεμος του Μπολίβαρ.
Γενικά θα αναφερθούμε στη μακρά και βαρυσήμαντη πορεία του τροβαδούρου του Σιμόν Μπολιβάρ, Νίκου Παλαμήδη, πορεία πλαισιωμένη από πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο και για όσους δε γνωρίζουν το Νίκο Παλαμήδη (Πάλδης) θεωρώ υποχρέωσή μου να μεταφέρω μερικές πληροφορίες από το πλούσιο βιογραφικό του σημείωμα.
Νίκος Παλαμήδης, Ελλάδα-Βενεζουέλα
Λαϊκός Ποιητής και Αρθρογράφος ο Νίκος Παλαμήδης (γνωστός ως Πάλδης στην δεκαετία του 50) γεννήθηκε στις 8 Νοέμβρη 1921 στο χωριό Κάψια της Αρκαδίας. Το 1933, έφυγε για την Αθήνα μπαίνοντας στην τέχνη της χρυσοχοΐας. Σε ηλικία 17 χρονών, γράφει λυρικά ποιήματα, που δημοσιεύονταν στα περιοδικά «Μπουκέτο» και «Ρομάντζο». Στην κατοχή, συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση με την σημαία του ΕΑΜ και γίνεται στέλεχος της 11ης Αχτίδας (Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων). Μετά την απελευθέρωση, ολοκληρώνει μαθήματα δημοσιογραφίας στη σχολή της K.O.A του Κ.Κ.Ε. Από την δεκαετία του 50 μπαίνει στη δισκογραφία και φωνογραφεί πολλά τραγούδια με διάσημους συνθέτες (Βέλλα, Αγιοβλασίτη, Τσιτσάνη) και διάσημους τραγουδιστές (αδερφές Καλουτά, Μπελίντα, Λάουρα και Στράτο Διονυσίου), μεταξύ άλλων. Στη δεκαετία του 50 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού τραγουδιών «Χόλυγουντ-Τραγούδι». Το 1954, εκδίδει την προαστιακή εφημερίδα «Το βήμα της Ν. Σμύρνης». Το 1956 μεταναστεύει για τη Βενεζουέλα. Εκεί εκδίδει τις εφημερίδες «Ελληνικός Τύπος», «Ελληνική Φωνή» και τις σατιρικές «Η Πλάκα», «Ελεύθερη Σάτιρα» και «Μούντζα». Δημιουργεί τον κοινοτικό οργανισμό «Colonia Helénica de Venezuela», που επί 20 χρόνια ήταν σημείο καθημερινής συνάντησης του Ελληνισμού. Τον Οκτώβρη του 2003 άνοιξε την προσωπική ιστοσελίδα του στην Internet, www.palamidis.org και δημοσιεύει ηλεκτρονικά την «Η εφημερίδα μου». Έργα του Νίκου Παλαμήδη (Πάλδη): «Αποχαιρετισμός» (ποιήματα, τραγούδια, σάτιρα), Καράκας, 1964, «Δαγκωματιές» (λαϊκά σαρκαστικά τετράστιχα), Καράκας, 1989, «Αποχαιρετισμός» (ποιήματα, τραγούδια, σάτιρα), Νέα έκδοση , Καράκας, 1989, «Αφηγήματα» (για γέλια και γιά κλάματα), Καράκας, 1991, «Πυράκανθοι» (ποιήματα και τραγούδια), Καράκας, 1991, «Ο Πάγος» (θεατρικό μονόπρακτο), «Χρονικό του Ελληνισμού της Βενεζουέλας», Βύρωνας – Αθήνα, 1996, «Κάψια» (στιχουργήματα), Αθήνα, 1999, «Χιλιάδες Τραγούδια» (στίχοι για μελοποίηση, τόμος πρώτος) , Αθήνα, 1999 και «Το τρακτέρ» (μυθιστόρημα) και άλλα πολλά.
Τον Οκτώβρη 2005 έλαβε τιμητική αναγνώριση από το Αριστοτέλειο Ίδρυμα για το έργο του σαν Δημοσιογράφος και Λαϊκός Ποιητής του εξωτερικού. Ο Νίκος Παλαμήδης είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων -ΕΕΛΣΠΗ, η οποία, στα πλαίσια της εθνικής μας γιορτής της 28ης του Οκτώβρη του 2010 η ΕΕΛΣΠΗ βράβευσε το Νίκο Παλαμήδη που μέσα από το έργο του πρόβαλε συστηματικά την Πολιτιστική μας κληρονομιά.
Το νέο, βιογραφικό θα λέγαμε, βιβλίο του Νίκου Παλαμήδη «Μετανάστες», είναι έργο που έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του σε συνέχειες και μ’ αυτό, συμπυκνωμένο πλέον με όλα τα πνευματικά εφόδια που τον διακρίνουν, λόγου ηλικιακής κόπωσης «κλείνει» τον φάκελό του με τους «Μετανάστες».
Λεπτή και ευαίσθητη από κάθε άποψη η απόφασή του να δώσει τον καλλίτερο εαυτό του, σε ένα έργο μεγάλων κοινωνικών διαστάσεων, σε ένα έργο διαποτισμένο με ιδρώτα, αίμα και νόστο, σε ένα έργο όπως οι «Μετανάστες» της εποχής του, που ποιος το φανταζότανε ότι θα επαναλαμβάνονταν και σήμερα σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες, άδειες από ιστορικές αξίες και ήθη, ασυνήθιστα διωκτικές που δίνουν και δείχνουν κατεύθυνση το φτιαχτό και υπαρκτό από τους «αλιγάτορες» των Πατρίδων των μεταναστών και της Χώρας μας, «όνειρο».
Οι «Μετανάστες» του Νίκου Παλαμήδη είναι έργο ρηξικέλευθο και αποτελεί μια ακόμη σπάνια εργασία που αξίζει να διαβαστεί, ίσως περισσότερο από τους γηγενείς. Να δει και να ζήσει ο γηγενής αναγνώστης τις πραγματικές παραστάσεις που δίνει ο συγγραφέας στη μακρινή Βενεζουέλα για την κάθε Οδύσσεια του μετανάστη και ακόμα να φρεσκάρει και ο απόδημος τη μνήμη του.
Είναι βέβαιο πως στη σημερινή εποχή πολλά πράγματα έχουν «χαλάσει» και δεν χάλασαν από μόνα τους αλλά από την ανθρώπινη ατέρμονη και αφύσικη δραστηριότητα. Τα ανεξάντλητα πνευματικά του αποθέματα, φωτίζουν τον «αστερισμό» του μετανάστη στην αποδημία όσο και στη γενέτειρά του Ελλάδα. Ακούραστος κοινωνικός ανατόμος, ασυμβίβαστος αρθρογράφος, αέναος αγωνιστής στην Εθνική Αντίσταση, μαχητής της ανοικτιρμοσύνης, ανιχνευτής των συμπαρομαρτούντων και των κακώς κειμένων, τροβαδούρος της ποίησης, της πρόζας, της σάτιρας, διαπρεπής στιχουργός και συνθέτης, οξυδερκής και διορατικός, στο νέο βιβλίο «Μετανάστες» θα βρούμε και θα ζήσουμε και εμείς οι μετανάστες ξεχωριστές διαστάσεις από τα μεγαλύτερα και καλλίτερα κομμάτια της ζωής μας.
Κλείνοντας αναφέρουμε το, «τέλος της έκδοσης της Εφημερίδας μου», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος. Για όσους γνωρίζουν το μπάρμπα-Νίκο Παλαμήδη, αφήνει την αίσθηση, όμοια με εκείνη του συγγραφέα, που ενώ τελειώνει το έργο του και δείχνει απόλυτα ικανοποιημένος, ωστόσο αντί να χαίρεται, λυπάται που το εγκαταλείπει. Με το νέο βιβλίο του οι «Μετανάστες», ο μπάρμπα-Νίκος Παλαμήδης φρόντισε να μας απορροφήσει αυτή την αίσθηση του ψυχικού κενού και να μας αφήσει ακόμα ένα από τα πλούσια πετράδια του. Τους «Μετανάστες».
