Τετάρτη 26 Μαρτίου, στις 7 το βράδυ – Παρουσίαση βιβλίου.
Οι εκδόσεις Πάπυρος παρουσιάζουν το βιβλίο του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν ‘Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ 2, Μέρη III – IV’, σε μετάφραση Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη, την Τετάρτη 26 Μαρτίου, στις 7 το βράδυ, στο Polis Art Café.
Θα μιλήσουν:
Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας
Ηλίας Κανέλλης, δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού The Book’s Journal
Χαριτίνη Καρακωστάκη, Πολιτικός επιστήμων, υποψήφια διδάκτωρ κοινωνιολογίας στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Paris)
Δημήτρης Β.Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος και μεταφραστής του βιβλίου
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν περιγράφει στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ τη διαδικασία γέννησης και γιγάντωσης που τεράστιου δικτύου στρατοπέδων εγκλεισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση και το καθεστώς του τρόμου που επιβλήθηκε σε αυτά, κατασπαράσσοντας εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Στάλιν (1923-1953). Γραμμένο από το 1958 ώς το 1967 υπό άκρα μυστικότητα, τον Δεκέμβριο του 1973 εκδόθηκε στο Παρίσι το πρώτο μέρος του έργου, αφού προηγουμένως η Κα-Γκε-Μπε είχε κατασχέσει στη Σοβιετική Ένωση ένα αντίγραφο του χειρογράφου. Από το 1974 ώς το 1978 κυκλοφόρησαν και οι τρεις τόμοι του έργου σε αγγλική μετάφραση. Το 1974 δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Πάπυρος και η ελληνική μετάφραση του πρώτου τόμου (Μέρη Ι-ΙΙ, μετάφραση Κίρας Σίνου· επανακυκλοφόρησε από τον Πάπυρο σε νέα έκδοση το 2009). Μέχρι το 1990 το έργο παρέμενε απαγορευμένο στη Σοβιετική Ένωση.
Σήμερα οι Εκδόσεις Πάπυρος προσφέρουν στους Έλληνες αναγνώστες τον δεύτερο τόμο του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ (Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2, Μέρη ΙΙΙ-IV), σε μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη (η μετάφραση του έργου θα ολοκληρωθεί το 2014 με την κυκλοφορία του τρίτου τόμου).
Στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2 (Μέρος ΙΙΙ: Στρατόπεδα εξόντωσης / εργασίας – Μέρος IV: Η ψυχή και το συρματόπλεγμα) ο Σολζενίτσιν εστιάζει στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, την καρδιά του Αρχιπελάγους. Παρακολουθούμε τη γέννησή τους, την εδραίωσή τους και την εξέλιξή τους σε ένα τεράστιο δίκτυο που «μόλυνε σαν καρκίνωμα» όλη τη σοβιετική επικράτεια. Σε αυτό το Αρχιπέλαγος γεννιέται ένα νέο «έθνος σκλάβων», που αναπτύσσει τη δική του γλώσσα και τη δική του κουλτούρα: οι «ιθαγενείς» έχουν τα δικά τους έθιμα, τους δικούς τους κανόνες, τις δικές τους κάστες και ιεραρχίες· διαμορφώνεται έτσι ένα ιδιαίτερο (υπ)ανθρώπινο είδος, οι κρατούμενοι (ζεκ), που είναι το μοναδικό βιολογικό είδος που δεν αναπαράγεται βιολογικά, αλλά με τα διαδοχικά και επιταχυνόμενα κύματα συλλήψεων και εγκλεισμών.
Ο Σολζενίτσιν, που βίωσε στο πετσί του και ο ίδιος επί οκτώ χρόνια τον εγκλεισμό στο στρατόπεδο, καθηλώνει τον αναγνώστη περιγράφοντας τις συντεταγμένες και την ανθρωπογεωγραφία αυτού του αδιανόητου μα απόλυτα υπαρκτού κόσμου. Σκληρότητα, ειρωνεία, ωμότητα, λυρισμός, χιούμορ, αυτοϋπονόμευση, εμβάθυνση στον ψυχισμό, στα ιδεολογικά, κοινωνικά, ψυχολογικά κίνητρα που διαμορφώνουν τη στάση του ανθρώπου απέναντι στους άλλους και στον ίδιο του τον εαυτό: το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2 είναι μια δυσπρόσιτη κορυφή στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα κλασικό έργο που παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο, ως ανατομία της σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στην κτηνώδη εξουσία.
ΥΓ: Τον Αύγουστο του 2013 έγινε γνωστό ότι οι στρατιωτικές αρχές του στρατοπέδου του Γκουαντάναμο δεν επέτρεψαν να παραδοθούν σε έναν βρετανικής καταγωγής κρατούμενο οι τόμοι του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ που του είχαν στείλει οι δικηγόροι του. Και μόνο τούτο το «έλασσον» γεγονός μαρτυρεί τη δύναμη του έργου του Σολζενίτσιν.
Ο Αλεξάντρ Ισάγιεβιτς Σολζενίτσιν (Aleksandr Isayevich Solzhenitsyn) γεννήθηκε στον Καύκασο το 1918, ένα χρόνο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Ροστόβ κι αργότερα σπούδασε ιστορία, φιλοσοφία και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό και παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του. Ωστόσο, τον Ιούλιο του ’45 καταδικάστηκε ερήμην σε οκτώ χρόνια καταναγκαστικών έργων σε στρατόπεδο εργασίας επειδή σε κάποιο γράμμα του κατέκρινε τον Στάλιν. Το 1950 μεταφέρθηκε σε ειδικό στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων. Αφού εξέτισε την ποινή, βρέθηκε εξόριστος στο Καζαχστάν όπου έγραψε κρυφά τα πρώτα του μυθιστορήματα. Το 1970 τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας, το οποίο δεν πήγε να παραλάβει φοβούμενος ότι το καθεστώς δεν θα του επέτρεπε να επιστρέψει στη Σοβιετική Ένωση. Οι φόβοι του επαληθεύτηκαν το 1974, όταν του αφαιρέθηκε η σοβιετική υπηκοότητα και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Η υπηκοότητά του αποκαταστάθηκε με απόφαση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και το 1994 επέστρεψε στη χώρα του.
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν πέθανε στη Μόσχα τον Αύγουστο του 2008.
Τετάρτη 26 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ – Παρουσίαση βιβλίου.
Οι εκδόσεις Φίλντισι σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Παπαδάκη ‘Τι γυρεύω εγώ εδώ;’, την Τετάρτη 26 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ στο Polis Art Café
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Αντώνης Μιτζέλος (συνθέτης)
Γιάννης Σκουλετάκης (μουσικός παραγωγός real fm)
Κέλλυ Σταμουλάκη (σκηνοθέτις, κειμενογράφος, ηθοποιός)
Αποσπάσματα θα
διαβάσουν οι ηθοποιοί: Μαριάνθη Σοντάκη, Φιλίτσα Καλογεράκου.
Θα τραγουδήσουν: Λένα Αλκαίου, Ερωφίλη, Αλέξης Καραβέργος, Παναγιώτης Κελάνδριας, Βασίλης Λέκκας, Γιάννης Νικολάου, Πασχάλης Τόνιος.
Θα τους συνοδεύσουν οι μουσικοί: Τάσος Ζαφειρίου, Αρετή Κοκκίνου, Γιώργος Σαλτάρης, Στέλιος Τζανετής.
Είναι μια απ’ τις δύσκολες νύχτες που το ράδιο παίζει και το κρασί κυλά. Έξω απ’ το διαμέρισμα της οδού Ντιμίτριεφσκα 13 στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της μακρινής Ουκρανίας, χιονίζει. Η Εύη σέρνεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, παριστάνοντας την ευτυχισμένη σύζυγο και μητέρα, σε μια χώρα μίζερη που σκάβει λάκκο και θάβει το πεθαμένο της εγώ. Γελάει και κρύβει πληγές. Σαν γυναίκα υποταγμένη, τη διατάζουν τα γονίδιά της να υπομένει. Υποτάχθηκε απ’ τον ίδιο της τον εαυτό, τη στιγμή που είπε: ναι, θα ’ρθω κι ας μη θέλω. Με σπίρτο την ανάγκη να μην αφήσει μόνους τους οικείους της, άναψε φλόγες γύρω της που φούντωσαν πολύ. Δε μπορεί πια να δραπετεύσει, κι αυτοκτονεί με τo ίδιο της το κεντρί, σκορπιός σ’ απόγνωση! Τους αγαπά τους δικούς της. Τους λατρεύει. Όμως, έχει ξεχάσει ν’ αγαπά τον εαυτό της! Η μέρα της, είναι φαρδιά σαν ρούχο τρία νούμερα μεγαλύτερο. Πώς να τη γεμίσει! Θέλει να σβήσει τους κανόνες απ’ το κιτάπι της ζωής. Μα η ζωή είναι η μεγαλύτερη σπασίκλα. Δεν αφήνει κανέναν ν’ αντιγράψει απ’ την κόλλα της. Κι αν πας ν’ αλλοιώσεις τη βαθμολογία που αυτή σου ’βαλε με το έτσι θέλω, σε καρφώνει και δικάζεσαι. Θα περάσει πολλά η Εύη στην παγωμένη χώρα του Βορρά. Θα βγει πληγωμένη από συμπληγάδες, ίντριγκες και καταστάσεις και θα νιώσει πως δεν μπορεί να τις αντέξει. Θα μετρηθεί με θεριά ψυχής. Θα τρέξει να γλυτώσει από ανθρώπους-θεριά, που απειλούν να την αφανίσουν. Θα μετρηθεί με έρωτες απελπισμένους. Ανοίγει το παράθυρο. Ο παγωμένος αέρας δροσίζει το φλογισμένο της πρόσωπο. «Υπάρχει κάνας άγγελος ή διάολος, ή όποιος θέλει ας είναι», φωνάζει «να μου δείξει και μένα πως θα ’ταν η ζωή μου αν ακολουθούσα τα όνειρά μου; Υπάρχει;» Νιώθει πως ήταν πλασμένη γι’ άλλα πράγματα. Και είναι σίγουρη πως έτσι νιώθουν κι άλλοι. Μα ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Ή έχει;
Η Μαρία Παπαδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης και μένει στην Αθήνα. Εργάζεται στο διαδικτυακό περιοδικό «Μουσικόραμα». Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Αγάπες Δροσουλίτες» απέσπασε θετικά σχόλια από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το περιοδικό «Έξοδος». Στη στιχουργική της πορεία έχει συνεργαστεί με αξιόλογους μουσικοσυνθέτες και ερμηνευτές. Εκτός Ελλάδας έχει συνεργαστεί με τον Αμερικανό συνθέτη Daniel Alcheh, γράφοντας τους στίχους σε τέσσερα τραγούδια του soundtrack της ταινίας του Χόλιγουντ «The trouble with Bliss», που ερμήνευσαν ο Βασίλης Λέκκας, ο Παντελής Θαλασσινός και η Σοφία Παπάζογλου.
Το soundtrack προτάθηκε για την πρώτη θέση στην σπουδαία διοργάνωση «Media Αwards» του Χόλιγουντ.
Κάποια χρόνια έμεινε στο Κίεβο της Ουκρανίας για λόγους οικογενειακούς. Η προσαρμογή της σε χώρα εντελώς διαφορετικής κουλτούρας και τρόπου ζωής ήταν αρκετά δύσκολη, αλλά είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας.
Οργάνωση:
Βασίλης Χατζηιακώβου / Παρουσία
